Ανάβαση στη Μπαρουτοσπηλιά

Ανήμερα τα Χριστούγεννα του 2022, αντί να στρωθώ στο τραπέζι με γαλοπούλα και όλα τα παρελκόμενα, πήρα τα βουνά με τον αγαπημένο μου φίλο, Γιώργο. Λάτρεις της φύσης και της εξερεύνησης και οι δύο, δεν μπορούσαμε να αφήσουμε αυτήν την ηλιόλουστη μέρα ανεκμετάλλευτη! Στο άκουσμα και μόνο μιας… Μπαρουτοσπηλιάς, ο ενθουσιασμός και η περιέργεια εκτοξεύθηκαν!

Στο δρόμο από Λιλαία προς Μαριολάτα, θα βρείτε το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής και θα στρίψετε αριστερά. Υπάρχει και μια πινακίδα πριν μπείτε στον χωματόδρομο που θα σας βοηθήσει: «Μονοπάτι Αγ. Παρασκευή – Μπαρουτοσπηλιά». Στο τέλος του χωματόδρομου θα βρείτε ένα ξέφωτο όπου μπορείτε να παρκάρετε το όχημά σας. Για να βρείτε το σωστό μονοπάτι προς τη Μπαρουτοσπηλιά, θα περάσετε από ένα πρόχειρο, αυτοσχέδιο πορτάκι από παλέτα και θα μπείτε στα χωράφια. Η αλήθεια είναι πως εμείς σκεφτήκαμε ότι πίσω από το πορτάκι είναι ιδιωτικοί χώροι, όπως χωράφια, μαντριά κ.τ.λ. και είναι το τελευταίο μονοπάτι που δοκιμάσαμε. Το αναφέρω λοιπόν, για να μην μπερδευτείτε κι εσείς και χάσετε πολύτιμο χρόνο από τη μέρα σας.

Το μονοπάτι είναι βατό και καλύπτεται από πλούσια βλάστηση. Λίγο πριν φτάσετε στον προορισμό η κλίση της ανηφόρας αυξάνεται σημαντικά αλλά και πάλι δεν υπάρχει ιδιαίτερη δυσκολία. Χρειάζεται λίγη προσοχή στα κομμάτια από όπου περνά η σάρα, να μην είστε βιαστικοί. Ανεβαίνοντας θα παρατηρήσετε ότι το μονοπάτι είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κρυμμένο από το δρόμο. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους επιλέχθηκε από τους αγωνιστές της Επανάστασης ως σημείο δράσης. Το ίδιο το σπήλαιο είναι πολύ ευρύχωρο και προσφέρει θέα σε όλο τον κάμπο της περιοχής, τα γύρω βουνά και το φαράγγι του Κακορέματος. Αποτέλεσε έτσι, μία από τις ιδανικές κρυψώνες των Ελλήνων όπου έφτιαχναν ανενόχλητοι μπαρούτι για τα όπλα τους. Εξού και η ονομασία της.

Φτάνοντας στο σπήλαιο, θα νιώσετε δέος μπροστά στο τεράστιο άνοιγμα και θα θαυμάσετε την υπέροχη θέα προς το φαράγγι και τη γύρω περιοχή.

Το εσωτερικό της Μπαρουτοσπηλιάς

Το σπήλαιο στο εσωτερικό του παραμένει ολοζώντανο και αυτό είναι εμφανές από τις σταγόνες του νερού που στάζουν συνεχώς σε διάφορα σημεία. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες συνεχίζουν να αναπτύσσονται και το θέαμα γίνεται όλο και πιο όμορφο αλλά και απόκοσμο συνάμα, όσο πιο πολύ εμβαθύνουμε στη σπηλιά. Τα φυτά έχουν το ζωηρό τους χρώμα και αυτό αποδίδεται τόσο στο νερό που υπάρχει εκεί αλλά και στο ότι το άνοιγμα της σπηλιάς είναι τόσο μεγάλο που επιτρέπει το φυσικό φως του ήλιου να εισέρχεται μέχρι κάποιο σημείο.

Για να προχωρήσουμε την εξερεύνηση αρχίζουμε να κατεβαίνουμε στα ενδότερα με αρκετή κλίση. Ο φακός χειρός και κεφαλής κρίνεται απαραίτητος αν θέλετε να φτάσετε ως το βαθύτερο σημείο.

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί για να πάρετε μία μικρή γεύση!

---

Αν ως εδώ έχουν ήδη αρχίσει να σας δελεάζουν οι φωτογραφίες, πού να δείτε και τη συνέχεια! Υπάρχει μία ακόμη είσοδος, πιο διακριτική από αυτήν που βλέπετε στο πρώτο βίντεο την οποία πρέπει οπωσδήποτε να εξερευνήσετε! Στο βάθος θα βρείτε φυσικές λεκάνες με νερό και θα νιώσετε σαν να βρίσκεστε κάπου… εντελώς αλλού! Θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν και ελπίζω να σας παρακίνησα αρκετά ώστε να ζήσετε και εσείς μια αντίστοιχη εμπειρία! Θα περιμένω τα μηνύματά σας στο email: ioanna@myalchemies.com. Καλή εξερεύνηση!