Πολλές φορές θέλουμε να παραμείνουν τα πράγματα όπως είναι στη ζωή μας. Αποφεύγουμε την αλλαγή με όποιον τρόπο μπορούμε. Για παράδειγμα, προτιμούμε να παραμείνουμε σε αυτήν την σχέση ακόμα κι αν δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να έχουμε, να συνεχίσουμε στην ίδια εργασία ακόμα κι αν δεν μας καλύπτει σε ορισμένους τομείς (π.χ. οικονομικά, στην εξέλιξή μας, ή ως περιβάλλον εργασίας). Ωστόσο, αντί να προσκολλόμαστε σε αδιέξοδες και ανθυγιεινές καταστάσεις, θα ήταν πιο ωφέλιμο να εξετάζουμε πώς μπορούμε να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αλλαγή γιατί δεν ξέρουν τι θα ακολουθήσει. Προτιμούν να μένουν συμβιβασμένοι και να ζουν με ημίμετρα, παρά να δοκιμάσουν κάτι άλλο. Αυτό συμβαίνει κυρίως για δύο λόγους. Ο ένας είναι ο φόβος για το άγνωστο. Πρόκειται για έναν πανάρχαιο φόβο, βαθιά ριζωμένο μας, τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε αν θέλουμε να ελευθερωθούμε.
Ο δεύτερος λόγος, είναι η συνήθεια. Έχουμε συνηθίσει σε κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες ζωής, είτε είναι μια σχέση, είτε το μην έχουμε σχέση, είτε είναι το εργασιακό περιβάλλον που είναι οικείο και παρά όλα τα στραβά του, τουλάχιστον ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε… Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό από το οποίο δεν θέλουμε να απαγκιστρωθούμε. Τα κακά νέα είναι όλα αλλάζουν και τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει ίδιο, ούτε καν εμείς ως άνθρωποι δεν μένουμε ίδιοι. Τα καλά νέα είναι ότι όλα αλλάζουν και τίποτα δεν παραμένει ίδιο!
Κάποιοι άνθρωποι δέχονται τις μεταβολές πιο εύκολα από άλλους, ή ίσως τις επιζητούν και τις προκαλούν. Ό,τι δεν εξελίσσεται, πεθαίνει, υποστηρίζει η θεωρία της εξέλιξης των ειδών. Οι οργανισμοί που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στα νέα περιβάλλοντα (κλιματικές αλλαγές κ.τ.λ.) κατέληξαν ιστορία στα μουσεία. Όπως για παράδειγμα τα μαμούθ! Θέλουμε λοιπόν να είμαστε μαμούθ ή χαμαιλέοντες;
Συνήθως, οι αλλαγές μας οδηγούν σε ομορφότερες συνθήκες, αρκεί να τους το επιτρέψουμε. Αν μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν, χάνουμε ένα όμορφο παρόν και καταδικάζουμε ένα δυναμικό μέλλον. Γιατί να το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Δεν θέλουμε το καλύτερο για εμάς; Ποιο είναι λοιπόν, αυτό το καλύτερο; Να προβληματιζόμαστε γιατί τα πράγματα είναι έτσι, να αγωνιούμε και να λυπόμαστε για αυτά που έφυγαν ή να ζούμε το παρόν συνειδητά και να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε την πραγματικότητα που θέλουμε;
Η ζωή δεν περιμένει κανέναν! Προχωρά και κάποια στιγμή, είτε το θέλεις είτε όχι, θα σε παρασύρει. Η ζωή είναι το ΤΩΡΑ! Το χτες έφυγε και το αύριο δημιουργείται από το τώρα! Συνεπώς, δεν έχει νόημα να κοιτάς την πόρτα που έκλεισε! Έχει ανοίξει ένα παράθυρο, με όμορφη θέα, και σε περιμένει! Δεν είναι η αλλαγή που μας προκαλεί δυσφορία ή πόνο. Είναι η αντίστασή μας σε αυτήν. Αν την αγκαλιάσουμε θα μας οδηγήσει σε μια νέα περιπέτεια. Έτσι κι αλλιώς, η ζωή από μόνη της είναι μια περιπέτεια.
Όταν ένας κύκλος κλείνει, αποχαιρέτησέ τον και συνέχισε. Μη μένεις εκεί να τον κοιτάς. Σου προσέφερε όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές. Κράτα τα ωραία και συνέχισε το δρόμο σου. Η ζωή είναι ΤΩΡΑ! Η αλλαγή είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Όσοι διαβάζετε συστηματικά τα άρθρα μου, πιθανώς θα έχετε αντιληφθεί ότι η αλληλεπίδραση μαζί σας είναι αυτή που με εμπνέει. Οι δικοί σας προβληματισμοί αποτελούν εφαλτήριο για νέες έρευνες, αναζητήσεις και συζητήσεις. Τα θέματα που απασχολούν εσάς, απασχολούν και εμένα. Έτσι, προσδοκώ να βρούμε όλοι μαζί λύσεις, να μοιραστούμε γνώσεις και με κάποιον τρόπο να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Για το λόγο αυτό, θα επανέλθω στα δύο αρχικά παραδείγματα που παρατηρώ ότι απασχολούν τους περισσότερους.
Ας εξετάσουμε αρχικά, το τέλος μιας σχέσης. Χάριν παραδείγματος, ας πάρουμε το ενδεχόμενο εσύ να θέλεις να συνεχιστεί η σχέση και το άλλο μέλος της να την διακόψει. Η αλήθεια είναι δεν μπορείς να κρατήσεις κάποιον που θέλει να φύγει. Όσο σκληρό ή άδικο κι αν ακούγεται, δεν μπορείς να διατηρήσεις μια κατάσταση για πάντα επειδή έτσι θέλεις. Για να ζητά κάποιος το τέλος, σημαίνει ότι κάτι δεν τον καλύπτει και χρειάζεται κάτι διαφορετικό στη ζωή του. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάπου φταις εσύ. Μπορεί απλά να έκανε τον κύκλο της αυτή η σχέση και να μην έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο είτε στο ένα μέλος είτε και στα δύο. Απλά ο ένας από τους δύο το αντιλαμβάνεται πρώτος και δεν θάβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
Αν το αναλογιστείς, πόσες φορές έχασες τον ενθουσιασμό σου δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο; Πόσες φορές αισθάνθηκες ότι κάτι δεν σε καλύπτει, δεν σε ολοκληρώνει, δεν σε καταλαβαίνει, δεν σου ταιριάζει; Τα σημάδια ήταν εκεί αλλά αρνιόσουν να τα δεις γιατί με κάποιον τρόπο ήσουν ‘βολεμένος’ σε μια κατάσταση. Εξάλλου, ένας άνθρωπος που επιλέγει να φύγει, με βεβαιότητα δεν μπορεί να σου προσφέρει όσα επιζητείς και όσα σου αξίζουν! Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αποδεχτείς και να σεβαστείς την επιλογή του άλλου και να επανεστιάσεις στον εαυτό σου, στη δική σου ζωή. Μήπως κάπου στην πορεία, έχασες τον εαυτό σου; Μήπως ζούσες μέσα από τον άλλον και ξέχασες να είσαι ΕΣΥ;
Τα συναισθήματα προφανώς και δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη και ο καθένας ξεπερνά μια απώλεια με τον δικό του τρόπο. Βγαίνοντας όμως λίγο έξω από την κατάσταση, βλέποντας σαν ένας τρίτος αυτή τη σχέση, θα δεις ότι δεν σε πήγαινε πιο πέρα, δεν υπήρχε κάτι άλλο να σου προσφέρει. Όσο κι αν αυτό σε πονά τη δεδομένη στιγμή, ευτυχώς η ζωή επέλεξε να σε απαλλάξει από μια αδιέξοδη κατάσταση τώρα παρά αργότερα. Και συνέβη τώρα, ώστε να είσαι έτοιμος για το καλύτερο που θα έρθει.
Όσο είμαστε “με τα μούτρα” σε μια κατάσταση, δεν μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Ένα γερό ταρακούνημα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα και στον σωστό για εμάς δρόμο, παρά που έχουμε λοξοδρομήσει. Περνώντας ο καιρός, θα δεις ότι αυτό ήταν τότε το καλύτερο και για τους δύο. Το πιο πιθανό είναι να σου έχει ήδη συμβεί. Η ζωή δεν σταματά, συνεχίζεται…
Ας εξετάσουμε τώρα το παράδειγμα με την εργασία. Είναι γεγονός πως οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν μπορείς έτσι απλά να φύγεις από κάτι σταθερό και σίγουρο για να αναζητήσεις κάτι καλύτερο. Έρχεται όμως η στιγμή που για κάποιο λόγο φεύγεις από αυτή τη δουλειά. Παραίτηση; Απόλυση; Ατύχημα; Τύχη; Για τον οποιονδήποτε λόγο, η στιγμή έρχεται και ο κύκλος κλείνει. Η μετάβαση είναι ένα απαραίτητο στάδιο για να φτάσουμε σε κάτι καλύτερο, κι αν δεν είναι καλύτερο το επόμενο, θα είναι το μεθεπόμενο.
Ουσιαστικά, η αντίσταση στην αλλαγή είναι που μας δημιουργεί πόνο και δυσφορία, όχι η ίδια η αλλαγή. Αφήνοντας τη ζωή να ξετυλιχθεί, μπορούμε να βιώσουμε πολλές όμορφες καταστάσεις. Τίποτα δεν είναι μόνιμο, τίποτα δεν κρατά για πάντα και εμείς είμαστε απλώς περαστικοί ταξιδιώτες που ήρθαμε να ζήσουμε μια περιπέτεια! Όσο πιο εύκολα αποδεχθούμε την αλλαγή, τόσο πιο γρήγορα και ανώδυνα θα περάσει αυτό το δύσκολο στάδιο. Εξάλλου, δεν μπορούμε να εξελιχθούμε όταν όλα είναι στάσιμα. Οι μεταβολές είναι απαραίτητες για την εξέλιξή μας, σε όλα τα επίπεδα.
Η πραγματικότητα που βιώναμε ως τώρα ήταν κατάλληλη για τη δεδομένη χρονική στιγμή και τις δεδομένες συνθήκες. Οι επιλογές που κάναμε ως τώρα ήταν οι καλύτερες δυνατές σύμφωνα με το ποιοι ήμασταν όταν τις λάβαμε, ποιες ήταν οι συνθήκες και τα τότε δεδομένα. Την αποχαιρετούμε και ανασκουμπωνόμαστε για το φρέσκο αεράκι που πνέει. Αυτό που θα έρθει θα είναι αυτό που για κάποιο λόγο χρειαζόμαστε.
Εξάλλου, πολλές φορές αυτό που θέλουμε δεν είναι και το καλύτερο για εμάς, ούτε το πιο κατάλληλο. Μπορούμε να το αντιληφθούμε έχοντας βγει από μια τέτοια κατάσταση. Όσο νωρίτερα το αποδεχθούμε, τόσο το καλύτερο.
Αφήστε αυτό που θέλει να φύγει, ώστε να έχετε χώρο για αυτό που έρχεται!
Πηγές φωτογραφιών: Inspiration Ministries, gfycat