Friday, May 9, 2025
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
  • Login/Register
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
"Οι αλχημιστές ψάχνοντας για χρυσάφι ανακάλυψαν πολλά άλλα πράγματα μεγαλύτερης αξίας." Άρθουρ Σοπενχάουερ
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
My Alchemies
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε

@2022 - All Right Reserved. Designed and Developed by PenciDesign

Home » μετά τα...φυσικά » Page 2
Tag:

μετά τα…φυσικά

Μετά τα... φυσικά!

Εισαγωγή σε έναν… placebo κόσμο!

by iopapami_admin

“Placebo φάρμακα” και “placebo effect” είναι δύο όροι που ακούγονται πλέον πολύ συχνά. Ας ξεκινήσουμε με την ερμηνεία και την προέλευση της ίδιας της λέξης. Η προέλευση της λέξης placebo είναι λατινική και αποτελεί μέλλοντα του ρήματος placeo, που σημαίνει θα ευχαριστήσω. Ο όρος «placebo», αρχικά, επικράτησε σε ένα απίθανο μέρος: στις κηδείες.

Το placebo, με την έννοια του «θα παρακαλέσω ή θα ευχαριστήσω» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 14ο αιώνα και ήταν το όνομα ενός επαγγελματία πενθούντος. Δηλαδή, ενός ατόμου που πληρωνόταν για να υποστηρίξει ένα μέλος της οικογένειας του αποθανόντος και να «τραγουδήσει εικονικά φάρμακα», θα μπορούσαμε να πούμε. Ένα είδος μοιρολογίστρας-παρηγορήτριας. Η λέξη αυτή απαντάται σε μια ψαλμωδία κηδείας «Placebo Domino in regione vivorum». Αυτό μεταφράζεται σε «Θα παρακαλέσω ή θα ευχαριστήσω τον Κύριο στη χώρα των ζωντανών»).

Έτσι, ο όρος “εικονικό φάρμακο” έφτασε να σημαίνει κάτι που ήταν ευχάριστο και ικανοποιητικό. Με την πάροδο του χρόνου, οι τραγουδιστές -ας τους αποκαλέσουμε έτσι- αυτού του είδους, άρχισαν να λαμβάνουν μια υποτιμητική χροιά, πιθανότατα λόγω της χαμηλής κοινωνικής τους θέσης. Συνεπώς, η λέξη αυτή άρχισε να παίρνει μια πιο αρνητική έννοια και να δηλώνει μια… παρηγοριά με ψέματα, κάτι κάλπικο δηλαδή. Στις μέρες μας, έχουμε συνδέσει αυτή τη λέξη με την αυθυποβολή. Κυρίως δε, αναφερόμαστε σε ιατρικά-φαρμακευτικά θέματα.

Πιθανότατα, θα έχετε ακούσει για μελέτες στις οποίες συγκρίνουν ένα πραγματικό φάρμακο με ένα εικονικό. Μάλιστα, πολλές φορές οι έρευνες δείχνουν πως ένα τέτοιου είδους φάρμακο, δηλαδή μια απολύτως ανενεργή ουσία, μπορεί να φέρει τα αποτελέσματα ίασης που αποδίδονται στο πραγματικό! Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ο εγκέφαλός μας είναι ικανός να το καταφέρει! Εφόσον δεν εισέρχεται στον οργανισμό μας μία ουσία φαρμάκου, η μόνη λογική εξήγηση, πλέον αποδεδειγμένη και επιστημονικά, είναι ότι το επιτυγχάνουμε μόνοι μας, με τη δύναμη του νου. Ασφαλώς δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται και αφετέρου στη συνέχεια θα δούμε την ερμηνεία της επιστήμης γι’ αυτό. Για την ώρα κλείνω αυτήν την παρένθεση.

Μιας και μου αρέσει η αφήγηση των γεγονότων με χρονολογική σειρά, θα ξεκινήσω την αναδρομή στο παρελθόν με τον πατέρα της Ιατρικής, τον Ιπποκράτη. «Είναι πιο σηµαντικό να γνωρίζουµε τι είδους άτοµο έχει µια ασθένεια από το να γνωρίζουµε τι είδους ασθένεια έχει ένα άτοµο». Δηλαδή, να γνωρίζουμε ποιος είναι ο άνθρωπος που χρίζει θεραπείας, όχι ποια είναι η ασθένεια από την οποία πρέπει να τον θεραπεύσουμε. Και κάτι ακόμα που είχε πει: «Πριν θεραπεύσεις κάποιον, ρώτησέ τον αν είναι έτοιμος να απαλλαγεί από όλα αυτά που τον αρρωσταίνουν». Ποια είναι αυτά που τον αρρωσταίνουν και γιατί είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τον άνθρωπο;

Ό,τι ξεκινά από την ψυχή, καταλήγει στο σώμα.

Αυτό που πίστευαν από τα αρχαία χρόνια και το αποδέχεται πλέον και η σύγχρονη επιστήμη, είναι ότι μία ασθένεια ξεκινά πρώτα από την ψυχή και το μυαλό και ύστερα αποτυπώνεται στο σώμα. Πράγματι, έρευνες σήμερα δείχνουν ότι το 70% των ασθενειών είναι ψυχοσωματικές. Πόσες φορές έχει τύχει, είτε σε εσάς είτε σε κάποιον γνωστό σας, να παρουσιάσει μία πάθηση και να του πει ο γιατρός ότι φταίει το άγχος;

Παραδείγματος χάριν, κάποια δερματικά προβλήματα, εξανθήματα ή έκζεμα. Πόνοι στο στομάχι, χωρίς να υπάρχει κάποια παθογένεια. Πτώση μαλλιών, αυτοάνοσα νοσήματα και πολλά άλλα. Πόσα εμφράγματα έχετε ακούσει ότι πυροδοτήθηκαν μετά από μια μεγάλη στενοχώρια; Προσωπικά, γνωρίζω ανθρώπους που τους έχει συμβεί. Όπως, επίσης, γνωρίζω ανθρώπους των οποίων τα μαλλιά άσπρισαν μέσα σε μια νύχτα. Κυριολεκτικά άσπρισαν, ύστερα από ένα τραγικό γεγονός. Τόση ώρα όμως μιλάμε για αρνητικά συναισθήματα. Άγχος και στενοχώρια.

Η ασθένεια είναι ένα μήνυμα που λέει ότι κάτι κάνουμε λάθος και πρέπει επειγόντως να αλλάξουμε κάτι, ξεκινώντας σίγουρα από τις σκέψεις μας. Οι ασθένειες είναι αντανακλάσεις των σκέψεων και των συναισθημάτων μας. Το σώμα μας, μάς μιλά. Μας στέλνει συνεχώς μηνύματα, αρκεί να βρούμε τον χρόνο και τον τρόπο να τα αποκωδικοποιήσουμε. Οι περισσότερες αιτίες ασθενειών προκαλούνται από εσωτερικές συγκρούσεις. Ακόμη μία αιτία είναι τα αρνητικά συναισθήματα όπως άγχος, φόβο, θυμό, οργή, γκρίνια, ενοχή, θλίψη, εγωισμός, ζήλια.

Τα συναισθήματα προκαλούν αλλαγές στις βιοχημικές αντιδράσεις του οργανισμού μας, υποστηρίζουν οι βιολόγοι. Σήμερα, άλλωστε, η επιστήμη αποδέχεται ότι ο νους έχει τη δύναμη να αλλάξει τη φυσιολογία του σώματος, να επηρεάσει τα επίπεδα των ορμονών, καθώς και την πορεία της θεραπείας. Μάλιστα, χάρη στις απεικονιστικές εξετάσεις (όπως οι μαγνητικές τομογραφίες), μπορεί να αποτυπωθεί ο τρόπος με τον οποίο οι διαφορετικές προσδοκίες των εξεταζομένων ενεργοποιούν διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο στις μελέτες για την επίδραση των ψευδοφαρμάκων.

Κάθε ασθένεια, λοιπόν, αντανακλά τις πλευρές εκείνες του εαυτού που χρειάζεται να θεραπευτούν, ενώ η ουσιαστική θεραπεία έρχεται πρώτα από μέσα. Ωστόσο, η εµφανιζόµενη ασθένεια, όχι µόνο δεν είναι κάποιος τυχαίος, µυστηριώδης τιµωρός, αλλά η κορυφή του παγόβουνου. Ουσιαστικά, μας ειδοποιεί έγκαιρα για το τι ακριβώς συµβαίνει βαθιά µέσα µας. Είναι η ανακούφιση της ψυχής που βρίσκει τρόπο να επικοινωνήσει μαζί μας και να τραβήξει την προσοχή μας, εκφράζοντας τις ανάγκες της.

Nocebo effect

Λιγότερο γνωστός είναι ο όρος nocebo. Αντίστοιχα, υπάρχει και το nocebo effect. Μία ακόμη λατινική λέξη, η οποία έχει την αντίθετη σημασία από το “placebo”. Όπως αναφέραμε και στην αρχή, το placebo μας δίνει μία ψευδαίσθηση ευχαρίστησης. Αντίθετα, στην περίπτωση του nocebo έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα πάθουμε κακό. Μας δημιουργείται η ιδέα ότι κάτι πρόκειται να μας κάνει κακό. Αυτή η ιδέα, η σκέψη που δυναμώνει συνεχώς μέσα στο μυαλό μας, τελικά σωματοποιείται και όντως μας συμβαίνει κάτι κακό.

Όλα αυτά αποτελούν μια εισαγωγή στον κόσμο των ψευδαισθήσεων που δημιουργούμε στον εαυτό μας και των αυθυποβολών. Κάθε ένα από αυτά θα αναλυθεί εκτενέστερα σε επόμενο άρθρο. Μη διστάσετε να υποβάλλετε τα ερωτήματα και τις παραινέσεις σας ή νέα θέματα έρευνας στο email: ioanna@myalchemies.com.

Πηγές εικόνων: cognivia, skplakas.gr, genengnews.com

Μετά τα... φυσικά!

Love bomb: η τέχνη της χειραγώγησης στη σχέση

by iopapami_admin

Πώς γίνεται ο βομβαρδισμός αγάπης (love bomb) να έχει αρνητικές επιπτώσεις; Σε μία σχέση τι ψάχνουν όλοι ως κύριο συστατικό, αν όχι την αγάπη πρωτίστως; Πολλές φορές υπάρχουν συμπεριφορές που μπορούμε να τις μπερδέψουμε με τις εκδηλώσεις της πραγματικής αγάπης. Αυτό δύναται να συμβεί είτε γιατί έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι είναι όντως πραγματικό αυτό που αντιλαμβανόμαστε, είτε γιατί από μικρή ηλικία έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε λανθάνουσες καταστάσεις και σημάδια ως αγάπη.

Ας δούμε αρχικά τι ακριβώς είναι το φαινόμενο love bombing και πώς εκφράζεται. Πρόκειται λοιπόν, για μία τακτική σύμφωνα με την οποία κάποιος μας “βομβαρδίζει” με έντονες εκδηλώσεις προσοχής και συναισθήματος με στόχο τη χειραγώγησή μας. Κάποιος που μεταχειρίζεται τέτοιες μεθόδους πατροναρίσματος, το κάνει από την αρχή της γνωριμίας.

Αυτό που διακρίνουμε, είναι μία έντονη γοητεία και η αίσθηση της έντονης προσοχής από τον άλλον. Συχνά μας επιβραβεύει για πράγματα μικρά και απλά, εκδηλώνει θαυμασμό και ένα είδος λατρείας. Μοιάζει να έχουμε δεθεί συναισθηματικά ήδη από πολύ νωρίς. Η επικοινωνία επίσης είναι πάρα πολύ τακτική, χωρίς ο χρόνος της γνωριμίας και η τριβή μεταξύ των δύο ατόμων να το δικαιολογεί.

Οι έντονες εκφράσεις συναισθήματος προκαλούν τον εγκέφαλό μας να πλημμυρίσει από ντοπαμίνη. Αυτή η χημική παγίδα μπορεί να μη μας αφήσει να δούμε καθαρά την πραγματικότητα, καθώς η ορμόνη που εκκρίνεται μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ καλά και δεν θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό. Το άλλο πρόσωπο, με τη συμπεριφορά και τα λόγια του, μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς, αγαπητοί, ποθητοί, σημαντικοί και ανεβάζει την αυτοπεποίθησή μας. Η παγίδα έγκειται στο γεγονός ότι δημιουργείται μια πλασματική εικόνα οικειότητας και εγγύτητας.

Η αγάπη θέλει χρόνο και κόπο. Αν δεν γνωρίσεις καλά τον άλλον, δεν μπορείς να πεις τη λέξη με τα πέντε γράμματα που αρχίζει από “α” και τελειώνει σε “ω”. Για να τον γνωρίσεις και να τον αποδεχτείς χρειάζεται καιρός, ουσιαστική επικοινωνία, ποιοτικός χρόνος. Δεν μπορεί κανείς να μας αγαπήσει μέσα σε λίγες μέρες ή εβδομάδες ή και μήνες. Αυτή η περίφημη λέξη, όταν βγαίνει πρόωρα από τα χείλη κάποιου οφείλει να χτυπήσει καμπανάκια μέσα μας. Δεν μπορείς να αγαπήσεις αυτό που δεν γνωρίζεις και αυτό που δεν κατανοείς. Άρα, κατά 99% αυτός που χρησιμοποιεί αυτά τα βαρύγδουπα λογάκια έχει ως απώτερο σκοπό να μας χειραγωγήσει.

Μία άλλη συνήθης τακτική είναι τα πολλά μηνύματα, τα τηλέφωνα, ακόμα και βιντεοκλήσεις πλέον. Αν το παρατηρήσετε, είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο, μέσα στην ημέρα έχετε δώσει πολλές φορές αναφορά για το πού βρίσκεστε και τι κάνετε αυτή τη στιγμή. Αυτό όμως είναι ντυμένο με το πέπλο του ενδιαφέροντος και την αφορμή για περαιτέρω συζήτηση, οπότε ίσως σας προβληματίσει για λίγο αλλά πιθανότατα θα αποφασίσετε να το αγνοήσετε. Ίσως στην πόρτα σας αρχίσουν να φτάνουν και μικρά δωράκια, τακτικά και μεθοδικά. Λίγα λουλούδια, ένα αρκουδάκι κ.τ.λ., κλασικά και δοκιμασμένα πράγματα.

Και κάπως έτσι, η καθημερινότητά σας μέσα σε λίγες μέρες έχει αλλάξει τόσο πολύ, που δεν θυμάστε καλά καλά πώς ήταν πριν αυτό το άτομο “εισβάλει” στη ζωή σας. Απασχολεί πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου σας και έχει εισχωρήσει σε πολλές πτυχές του προγράμματός σας. Ίσως αρχίσει να έρχεται να σας παίρνει από τη δουλειά για να κερδίσετε χρόνο μαζί, ή να συναντηθείτε στο μεσημεριανό διάλειμμα στο καφέ δίπλα από την εταιρία όπου εργάζεστε (στις περιπτώσεις που υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες). Με τέτοια τεχνάσματα, το πρόσωπο αυτό θέτει τον εαυτό του στο επίκεντρό σας. Γίνεται μέρος του ευρύτερου κοινωνικού κύκλου σας. Η παρουσία του είναι έντονη παντού από νωρίς.

Επιπροσθέτως, αυτός ο άνθρωπος μοιάζει να σας έχει εξιδανικεύσει πάρα πολύ γρήγορα. Τα αληθινά αισθήματα όμως, χρειάζονται χρόνο. Κάτι ακόμα που μπορεί να συναντήσετε σε μία τέτοια περίπτωση, είναι οι πρόωρες συζητήσεις για το κοινό μέλλον. Ακόμα βρίσκεστε στο στάδιο της γνωριμίας και ήδη το άλλο πρόσωπο κάνει σχέδια για τις διακοπές του χρόνου ή που θα βόλευε να νοικιάσετε μαζί ένα σπίτι για να μην σας τρώνε οι αποστάσεις αφού όλα φαίνονται τόσο σοβαρά κι αληθινά, που έχετε βρει και οι δύο το άλλο σας μισό!

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι λογικό τον πρώτο καιρό μιας γνωριμίας να υπάρχει ένας ενθουσιασμός, μια ανάγκη για περισσότερη επικοινωνία και πολλά όμορφα λόγια. Αυτό όμως απέχει πολύ από την έντονη προσπάθεια κάποιου να παρουσιάσει μια στιβαρή σχέση, η οποία στηρίζεται σε πολλά και βαθιά συναισθήματα. Αυτά τα συναισθήματα και οι δεσμοί δεν έχουν προλάβει να καλλιεργηθούν! Ίσως, κάποια στιγμή, αν βρεθήκατε σε τέτοιου είδους σχέση ή αν γνωρίζετε άτομα που τους έχει συμβεί, να είχατε μια αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ φαινομενικά είναι όλα τέλεια. Αν το ένστικτό σας υψώνει κόκκινα σημαιάκια, καλά θα κάνετε να το ακούσετε.

Η ψυχολογία ενός love bomber

To love bombing μπορεί να συμβεί είτε ηθελημένα, για κάποιο σκοπό, είτε ακούσια. Συχνότερα εμφανίζεται σε σχέσεις ρομαντικού τύπου αλλά δεν αποκλείεται να το συναντήσετε και από φίλους ή οικογένεια. Το άτομο αυτό, συνήθως οδηγείται από ανασφάλειες, αδυναμία εμπιστοσύνης και εξάρτηση από άλλους ανθρώπους. Δυνητικά τέτοια συμπεριφορά μπορεί να έχει ο καθένας, ωστόσο οι ψυχολόγοι τονίζουν ότι συνδέεται περισσότερο με ανθρώπους που πάσχουν από αγχώδη διαταραχή, ανασφαλή τρόπο προσκόλλησης, ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας (NPD) ή είναι κοινωνιοπαθείς.

Επίσης, κάποιοι μπορεί να υιοθετήσουν τέτοια συμπεριφορά γιατί πολύ απλά την διδάχτηκαν από τους γονείς τους (όπως η παθητική επιθετικότητα) ή από κάποια προηγούμενη καταχρηστική σχέση. Υπάρχει περίπτωση να οφείλεται και σε κάποια παρενέργεια από ανεπίλυτο παιδικό τραύμα.

O δρ. Jerimya Fox (επαγγελματίας σύμβουλος και γιατρός συμπεριφορικής υγείας στο Banner Behavioral Health Hospital) υποστηρίζει ότι το love bombing είναι μία τεχνική χειραγώγησης που χρησιμοποιείται συχνότερα από ναρκισσιστές, για να αποκτήσουν εξουσία πάνω σε κάποιον. «Σας βομβαρδίζουν με στοργή, υπερβολική προσοχή και δώρα για να «σας δελεάσουν». Η πρόθεσή τους είναι να κάνουν το θύμα τους αβοήθητο, ευάλωτο και ενοχικό απέναντί τους».

Τα άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή αγνοούν τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων και επικεντρώνονται υπερβολικά στον εαυτό τους. Δεν είναι ικανοί για ενσυναίσθηση αλλά μπορούν να προσποιηθούν αρκετά όταν έχουν να κερδίσουν κάτι από αυτό. Σε προηγούμενο άρθρο έχουμε μιλήσει αναλυτικά για τους νάρκισσους. Μπορείτε να ανατρέξετε εδώ: Αναγνωρίζοντας έναν νάρκισσο.

Η μέριμνα του love bomber είναι να “αποκτήσει” το άλλο άτομο και να διογκώσει την αυτοεκτίμησή του. Η τακτική του περιλαμβάνει ένα πολύ καλό δόλωμα για να υποκύψει το ανυποψίαστο θύμα. Μόλις, όμως, αισθανθεί ανασφάλεια στη σχέση, πέφτει η μάσκα. Παρουσιάζεται ένας δύσκολος χαρακτήρας, καταχρηστικός και χειριστικός. Ο καθένας μπορεί να υποκύψει σε έναν “βομβαρδισμό αγάπης”, ωστόσο κάποιοι είναι πιο ευάλωτοι από άλλους και οι νάρκισσοι μπορούν να τους αντιληφθούν! Πιο επιρρεπείς στο να υποκύψουν είναι οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση και οι φιλότιμοι που τείνουν να ευχαριστούν τους άλλους. Επίσης, ευάλωτοι είναι και εκείνοι που έχουν εμπλακεί σε βλαβερές εμπειρίες στο παρελθόν.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν το θύμα απορρίπτει το θύτη του; Όταν απορρίψουμε τις εκδηλώσεις αγάπης, θα αντικρύσουμε έναν άλλον άνθρωπο. Μπορεί να δεχτούμε κάποια επίπληξη ή ακόμα και απειλή, σε ακραία περίπτωση μέχρι και επιθετική συμπεριφορά. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν διαρκώς αγαπητοί και άξιοι. Γι’ αυτό, υφαίνουν μία φούσκα αγάπης γύρω μας, σαν ένα χρυσό κλουβί. Όταν αρνούμαστε αυτό που θέλουν να δημιουργήσουν, πυροδοτούμε τις ανασφάλειές τους και αντιδρούν.

10 σημεία που πρέπει να προσέξετε

Οι love bombers λειτουργούν με στόχο να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες μέσα από τη σχέση που επιδιώκουν. Για να μην ναυαγήσει το εγχείρημά τους, επιζητούν τον απόλυτο έλεγχο. Αυτό σημαίνει ότι θέλουν να ελέγξουν κυρίως τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του άλλου ατόμου. Με τον βομβαρδισμό αγάπης ,αρχίζετε να νιώθετε τόσο όμορφα που θέλετε να συνεχιστεί αυτή η αίσθηση. Έτσι, γίνεστε πιο ευάλωτοι απέναντι στον άλλον καθώς το φιλότιμο δεν σας επιτρέπει να είστε αυστηροί σε έναν άνθρωπου σας “αγαπάει” τόσο πολύ! Ακριβώς λόγω αυτού, αισθάνεστε ότι πρέπει να ανταποδώσετε το συναίσθημα και είτε προσπαθείτε πολύ για αυτό είτε νιώθετε ενοχικά αν δεν το καταφέρνετε.

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο θύτης έχει πυροδοτήσει το μηχανισμό για να αποκτήσει τον έλεγχο. Θα παραθέσω δέκα σημάδια που πρέπει να προσέξετε αν τα συναντήσετε. Ο βαθμός στον οποίο μπορεί να εμφανιστούν διαφέρει από άτομο σε άτομο και από σχέση σε σχέση, ωστόσο μπορείτε να έχετε τη μεγάλη εικόνα.

  • Αδιαφορούν για το χρόνο και το πρόγραμμά σας καθώς εστιάζουν στις δικές τους ανάγκες. Στην αρχή φαίνεται σαν να θέλουν απλά να περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί σας. Στη συνέχεια καταλαβαίνετε ότι δεν σέβονται το χρόνο σας και σας θέλουν όταν σας χρειάζονται, ασχέτως αν είναι βολικό για εσάς ή όχι.
  • Κομπλιμέντα και κολακεία! Σε μεγάλο βαθμό! Είναι σαν να γνωρίζουν τι θέλετε και χρειάζεστε να ακούσετε και σας το λένε.
  • Βιάζονται να δημοσιοποιήσουν την “υπέροχη” σχέση που έχετε. Μπορούν πολύ άμεσα να την διαφημίσουν και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
  • Θα φροντίσουν να μην ξεχνάτε πόσο σας νοιάζονται και σας αγαπούν. Θα σας υπενθυμίζουν τα δώρα που σας έχουν κάνει και γενικά πόσα πράγματα κάνουν για εσάς, ειδικά στις στιγμές που θα έχετε αμφιβολία για τη σχέση σας.
  • Χρειάζονται διαρκή επιβεβαίωση. Αν αρχίσετε να τους αγνοείτε θα δείτε το άλλο τους πρόσωπο.
  • Αρχίζετε να αισθάνεστε ότι αν δεν είστε “καλός/ή” προς τον άλλο, θα δεχτείτε κάποιου είδους τιμωρία για αυτό.
  • Η ανασφάλειά τους δεν τους επιτρέπει να αναλάβουν καμία ευθύνη. Έτσι, όταν κάτι δεν πάει καλά μπορούν ακόμα και να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο, ώστε να σας πείσουν ή να προσπαθήσουν να σας πείσουν, ότι φταίτε εσείς.
  • Σας δημιουργεί δεύτερες σκέψεις για το ενδεχόμενο να έχει δίκιο και να κάνετε λάθος. Όσο πιο πολύ έλεγχο έχει επάνω σας, τόσο περισσότερο αμφιβάλλετε για τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα.
  • Η συναισθηματική κακοποίηση που υποβόσκει μέσα από όλα αυτά τα τεχνάσματα, σας δημιουργεί άγχος ή ακόμα και κατάθλιψη.
  • Σας απομονώνει από την οικογένεια και τους φίλους ώστε να στηρίζεστε αποκλειστικά σε αυτόν\ήν.

Αν παρατηρήσετε ένα ή και περισσότερα από αυτά τα σημάδια σε κάποια σχέση σας, προσπαθήστε να είστε αντικειμενικοί και ειλικρινείς. Βάλτε το μικροσκόπιο τη συμπεριφορά που δέχεστε και μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια. Την πραγματική θα αγάπη θα την αναγνωρίσετε γιατί θα σας κάνει να αισθάνεστε όμορφα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Δεν θα πλανάται καμία σκιά ούτε κάποιος ενδόμυχος φόβος ότι αν δεν έχετε τη συμπεριφορά που εγκρίνει ο άλλος, μπορεί και να τον χάσετε. Αν πρέπει να λειτουργείτε σαν μαριονέτα για να λάβετε τα ψίχουλα κάποιου, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να φύγετε μακριά όσο πιο γρήγορα γίνεται!

Σας αξίζει ένας άνθρωπος που θα σας αγαπά αληθινά κι όχι για να ικανοποιεί το εγώ του. Σας αξίζει κάποιος που θα γνωρίσει όλα όσα είστε, τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές σας και όταν θα πέφτετε θα σας δίνει φτερά, δεν θα σας φυλακίζει, δεν θα σας χρησιμοποιεί, δεν θα θέλει να σας ελέγχει. Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται κάπου εκεί έξω.

Θα χαρώ να λάβω τα σχόλια και τους προβληματισμούς σας στο email: ioanna@myalchemies.com.

Πηγές εικόνων: newsweek, news18 ,Arkansas Valley Resource Center

ΒιβλιοτόπιοΜετά τα... φυσικά!

Αν θες να είσαι πραγματικά ελεύθερος, κάν’ το όπως ο Επίκτητος

by iopapami_admin

Ο Επίκτητος (περ. 50 – 135 μ.Χ.) γεννήθηκε ως δούλος και το όνομά του σημαίνει “αποκτηθείς”. Η εμπειρία της δουλείας διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στη φιλοσοφία του περί ελευθερίας. Όλοι οι άνθρωποι, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι διαθέτουν νου και σώμα, εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο. Μπορεί κάποιος να είναι εξωτερικά ελεύθερος και εσωτερικά δούλος, ελεγχόμενος από επιθυμίες, πάθη ή άλλους ψυχολογικούς παράγοντες. Επίσης, κάποιος μπορεί να εξωτερικά δέσμιος, περιορισμένος σε κάποια φυλακή ή δούλος, αλλά εσωτερικά να να είναι ελεύθερος, απαλλαγμένος από κάθε απογοήτευση και δυσαρμονία.

Μετά την απελευθέρωσή του, ο Επίκτητος ίδρυσε μία σχολή στη Νικόπολη της Ηπείρου. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν και ο Λεύκιος Φλάβιος Αρριανός, ο οποίος κατέγραψε τις διαλέξεις του δασκάλου του για τον στωικισμό. Χάρη σε αυτόν έχουμε σήμερα οχτώ βιβλία “Διατριβών” και ένα “Εγχειρίδιον”, το οποίο συνοψίζει τις διδασκαλίες αυτές, σαν ένας οδηγός ζωής. Ουσιαστικά, ο ίδιος ο Επίκτητος δεν άφησε γραπτά. Ωστόσο, η πιστή καταγραφή του Αρριανού μας επιτρέπει να γνωρίσουμε το βάθος και την ουσία της φιλοσοφίας του.

Στην αρχή του Εγχειριδίου, αναφέρονται τα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε και αυτά που δεν μπορούμε. Στα πρώτα λοιπόν, περιλαμβάνονται οι κρίσεις μας, οι παρορμήσεις και οι επιθυμίες μας. Σχεδόν όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα υλικά αγαθά, την υγεία, το σώμα, την τύχη, την επιτυχία, τη φήμη κ.ά. Όσο δίνουμε προτεραιότητα σε αυτά, θεωρώντας λανθασμένα ότι περνάνε από το χέρι μας, καλλιεργούμε τη δυστυχία μας.

Θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει από αυτό ότι όσα μπορούμε να ελέγξουμε είναι αυτά που βρίσκονται στο μυαλό μας, στο πνεύμα μας και σίγουρα είναι άυλα. Ωστόσο, ο Επίκτητος δεν υποστηρίζει ότι ελέγχουμε όλα όσα συμβαίνουν μέσα μας, όπως κάθε σκέψη. Δεν ελέγχουμε πλήρως όσα βρίσκονται στο μυαλό μας, παρά μόνο κάποιες συγκεκριμένες πνευματικές δράσεις. Για παράδειγμα, δεν ελέγχουμε τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά μας. Ελέγχουμε όμως την κρίση μας και όσα πηγάζουν από αυτήν.

Η σπουδαιότητα της κρίσης

Σύμφωνα με τον Επίκτητο οι κρίσεις μας είναι πολύ σημαντικές καθώς έχουν συνέπειες στις πράξεις. Ελέγχουν τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις μας. Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με αυτές και όχι να τις αντιμετωπίζουμε βιαστικά και επιπόλαια. Μια κρίση, μπορεί να μας δημιουργήσει την πεποίθηση ότι κάτι είναι καλό και άρα να το επιθυμήσουμε. Συνεπώς, μπορεί να προχωρήσουμε σε μία σειρά από πράξεις για να το διεκδικήσουμε, εφόσον το κρίναμε ως καλό. Ωστόσο, τίποτα από όσα βρίσκονται έξω από εμάς δεν είναι από τη φύση τους καλά. Αποτελούν απλώς ύλη σε κίνηση. Όποια αξία λοιπόν, θεωρούμε πως έχουν τα πράγματα, ουσιαστικά είναι η αξία που η κρίση μας επέλεξε να τους αποδώσει. Μόνο ο ενάρετος χαρακτήρας είναι αυθεντικά καλός.

Οδεύοντας προς την ελευθερία

Ο Ζήνων, ο πρωταρχικός επικεφαλής της στωικής σχολής, υποστήριζε ότι η ελευθερία είναι αποκλειστικό προνόμιο των σοφών. Οι κατώτεροι, πνευματικά, άνθρωποι δεν είναι μόνο ανόητοι αλλά και δούλοι. Ίσως σας ακούγεται λίγο ρατσιστικό, σαν μία προώθηση του πνευματικού ελιτισμού, ωστόσο στην εποχή που ειπώθηκε ήταν εξαιρετικά ριζοσπαστικό.

Σε μία περίοδο όπου η οικονομία στηρίζεται στη δουλεία, τίθεται υπό αμφισβήτηση η αξιολόγηση των ανθρώπων με τις έννοιες του δούλου και του ελεύθερου. Αν η σοφία είναι το κριτήριο της ελευθερίας, οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να στρέφονται προς τον εξωτερικό κόσμο. Οφείλουν να μετατοπίσουν την εστίασή τους μέσα τους, στον πνευματικό κόσμο.

Κύριος κάποιου είναι όποιος έχει την εξουσία να παρέχει ή να στερεί όσα θέλει ή δεν θέλει ο άλλος. Όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι ελεύθερος, να μην επιθυμεί ή να μην αποφεύγει ό,τι εξαρτάται από τους άλλους. Διαφορετικά, θα είναι εξ ανάγκης δούλος.

Επίκτητος, Εγχειρίδιον 14

Με απλά λόγια, όποιος θέλει να είναι ελεύθερος από οποιονδήποτε εξαναγκασμό, πρέπει να περιορίσει τι επιθυμίες και τις αποστροφές σε πράγματα στα οποία δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο. Ο νους, αποτελεί το μοναδικό πεδίο στο οποίο ο άνθρωπος μπορεί να είναι απόλυτα ελεύθερος και κυρίαρχος, υπό προϋποθέσεις. Στον νου, συμπεριλαμβάνεται η έννοια της βούληση, της κρίση και των κινήτρων. Εμείς είμαστε ο νους και ο νους εξαρτάται πλήρως από εμάς, όταν δεν επιτρέπουμε στις κοινωνικές επιταγές να ελέγχουν τις επιθυμίες και τις απέχθειές μας.

Ο Επίκτητος αναγνωρίζει ότι η κατάκτηση της ελευθερίας που περιγράφει είναι ένα επίπονο φιλοσοφικό επίτευγμα. Το να μην ποθούμε ό,τι δεν εξαρτάται από εμάς και όσα δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν, δεν είναι απλώς μια ανθρώπινη κατάσταση. Αποτελεί επίτευγμα ενός νου παιδευμένου και ενός χαρακτήρα απαλλαγμένου από τη ματαίωση και την απογοήτευση.

Για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα ποια είναι αυτά που εξαρτώνται από εμάς, τα αποκαλεί ως: εκ φύσεως ελεύθερα, αβίαστα και ανεμπόδιστα. Αντίθετα, αυτά που δεν εξαρτώνται από εμάς είναι ανίσχυρα, εξαρτημένα και υπόκεινται σε εμπόδια. Όταν ο άνθρωπος διατηρεί εσφαλμένη αντίληψη για την ταυτότητα αυτών των δύο κατηγοριών, οδηγείται σε απογοήτευση και ταραχή.

Πιο συγκεκριμένα, αν ο άνθρωπος θεωρεί ότι κατέχει πράγματα που είναι εκ φύσεως εξαρτημένα και όχι ελεύθερα ή ακόμη ότι κατέχει αυτά που δεν είναι δικά του, θα βιώσει τον πόνο. Στον αντίποδα, αν κάποιος αναγνωρίζει ότι κατέχει μόνο αυτά που είναι πραγματικά δικά του και τα εκ φύσεως ελεύθερα, τότε δεν θα μπορεί κανείς να τον καταπιέσει ούτε να τον εξαναγκάσει σε κάτι. Επίσης, δεν θα χρειαστεί να προβεί σε πράξεις που είναι ενάντιες στη θέλησή του.

Ακόμη, ο Επίκτητος υποστηρίζει ότι δεν είναι τα ίδια τα πράγματα που προκαλούν ταραχή στους ανθρώπους, αλλά η άποψη που έχουν για τα πράγματα. Όπως αναφέραμε όμως, ήδη, η άποψη είναι κάτι που μπορούμε να ελέγξουμε. Αν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι και ευτυχείς, οφείλουμε να καταφέρουμε συνειδητά να την ελέγχουμε.

Ο Επίκτητος, δίνει ως παράδειγμα τον θάνατο, ο οποίος από μόνος του δεν είναι κάτι φοβερό. Το φοβερό είναι η άποψη ότι ο θάνατος είναι φοβερός. Είναι, λοιπόν, οι ίδιες μας οι απόψεις που ευθύνονται για τη στενοχώρια και την ταραχή μας και όχι τα πράγματα και οι καταστάσεις από μόνες τους. Οι απαίδευτοι άνθρωποι κατηγορούν άλλους για τη δυστυχία τους ενώ όσοι είναι σε διαδικασία μόρφωσης, τους εαυτούς τους. Ωστόσο, ένας πεπαιδευμένος άνθρωπος δεν κατηγορεί κανέναν, ούτε τον εαυτό του.

Μας συμβουλεύει, επίσης, να μη ζητάμε τα πράγματα να γίνονται όπως θέλουμε εμείς, αλλά να ευχόμαστε να συμβαίνουν όπως ακριβώς συμβαίνουν. Τότε, όλα θα κυλήσουν ομαλά!

ΒιβλιοτόπιοΜετά τα... φυσικά!

Η έννοια του Θείου και “οι τελευταίοι χρησμοί και οι προφητείες”

by iopapami_admin

Η Ντορέτα Πέππα σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ειδικεύτηκε μεταπτυχιακά στη μετάφραση και την Ελληνική / Γαλλική Γλωσσολογία και δούλεψε επί χρόνια ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια σε εφημερίδες, περιοδικά και εκδοτικούς οίκους, μεταφράζοντας, διασκευάζοντας ή υπογράφοντας πάνω από 60 βιβλία κλασικών ή σύγχρονων ξένων συγγραφέων, καθώς και αρχαίων. Τα βιβλία και οι έρευνές της έχουν μεγάλη έκταση θεματολογίας: Εσωτερισμός, Φιλοσοφία, Μεταφυσική, Θρησκειολογία, Ιστορία, Μυθολογία, Παράδοξo.

Μέσα από το έργο της, έχει αναγνωριστεί, από το ευρύ κοινό και από επιστήμονες – ακαδημαϊκούς, ως ερευνήτρια της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και μεταφυσικής. Είναι μεγάλη μου τιμή που μου αφιερώνει χρόνο για αυτή τη συνέντευξη. Αρχική μου ιδέα ήταν να μάθουμε περισσότερα για την έννοια του Θείου στην Αρχαία Ελλάδα. Πώς προσέγγιζαν οι αρχαίοι Έλληνες τον Θεό και τι σήμαιναν πραγματικά οι Θεότητες; Επειδή υπάρχει μεγάλη παραφιλολογία γύρω από το θέμα, χαίρομαι ιδιαίτερα που η Ντορέτα Πέππα θα μοιραστεί τις γνώσεις της μαζί μας σήμερα.

Όσο προχωρά η συνέντευξη, θα αποκαλύπτονται όλο και περισσότερα πράγματα. Θα ξεκινήσουμε τη συζήτηση από τις αιώνιες αλήθειες που εξερευνούμε, θα ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν, θα περάσουμε στο παρόν και θα προσπαθήσουμε να εικάσουμε το μέλλον. Επίσης, θα πούμε κάποια πράγματα για το βιβλίο της Ντορέτας Πέππα: «Οι τελευταίοι χρησμοί και οι προφητείες», που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Περί Θεού στην αρχαία Ελλάδα

– Ποια ήταν η έννοια του Θείου στην αρχαία Ελλάδα;

– Κατ’ αρχάς θα πω ότι η έννοια του Θείου όπως την αντιλαμβάνονταν οι Αρχαίοι Έλληνες με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Δηλαδή, και εγώ θεωρώ, όπως και οι πρόγονοί μας, το Θείον ως αεί υπάρχον. Ξεκινάμε από τη λέξη Θεός, που είναι ελληνική. Δε μιλώ ούτε για το Deus, Dieu κ.λ.π., τα οποία είναι παρμένα από την ονομασία Δίας. Η λέξη «Θεός» προέρχεται από το ρήμα «θέω», που σημαίνει: κινούμαι γρήγορα. Εξαιρετικά γρήγορα! Ό,τι κινείται είναι, λοιπόν, Θεός. Νομίζω, εδώ τελειώνει και η κουβέντα  περί Μονοθεϊσμού στην Αρχαία Ελλάδα. Διότι ό,τι κινείται και ειδικά πάρα πολύ γρήγορα, είναι Θεός. Ό,τι μένει ακίνητο, είναι θάνατος, είναι θνητό. Και τα δύο από θήτα αρχίζουν. Είναι φοβερά φιλοσοφική η αρχαία σκέψη και γλώσσα. Λοιπόν, Θεός σημαίνει αυτό που κινείται πάρα πολύ γρήγορα. Θα μου πείτε: Και εμείς; Ναι, και εμείς! Αλλά ποιο κομμάτι μας; Η σκέψη μας, ο νους μας, ο ψυχισμός μας. Αυτά είναι που κινούνται γρήγορα. Εμείς προσωπικά μπορεί να είμαστε και με πατερίτσες. Δηλαδή, ό,τι είναι κινούμενο γρήγορα στο σύμπαν, στο παν, είναι Θεός. Γι’ αυτό και τα άστρα θεωρούνται Θεοί.
Υπάρχουν δύο βασικές δυνάμεις / ουσίες, και ξεκινάμε από αυτό, η νόηση του παντός και η ψυχή του παντός. Ο Πυθαγόρας διακρίνει: μεριστή και συνεχής ουσία. Δηλαδή, είναι η συνεχής ουσία, το σπέρμα, το απρόσκοπτο, που είναι ο Ζευς, η ζωή, και η Ήρα, που είναι η μεριστή ουσία που μερίζεται, που επιμερίζεται σε μέρη και που είναι η ψυχή. Υπάρχει η παγκόσμια ψυχή, το πνεύμα, ο αήρ, ως στοιχείο. Υπάρχουν, όμως, και οι επιμέρους ψυχές, του καθενός η ψυχή. Και στα ζώα και στα φυτά και στους ανθρώπους, παντού. Αυτή είναι η βασική θέση. Η ανώτερη διάστασή της είναι το: «Εν το Παν». Τα πάντα είναι Ένα. Τι σημαίνει αυτό; Αν δεν υπάρχει το παν, δεν υπάρχει ούτε το Ένα. Αν ήταν «Ένα» μονάχο, όλοι οι υπόλοιποι, και ο κόσμος, και εμείς δεν θα υπήρχαμε. Αυτό που λέγεται για τον Θεό στο χριστιανικό Σύμβολο της Πίστεως: «αδιαίρετος, ομοούσιος», πώς στηρίζεται; Άμα δεν είχε διαιρεθεί το Θείον, πώς θα είχε δημιουργηθεί ο κόσμος; Θα μπορούσε; Δε θα μπορούσε! Μαθηματικά δεν βγαίνει. Αν είναι «μία ουσία», μία ουσία όμοια (ομοιογενής) και αδιαίρετη, πώς διαιρέθηκε και δημιούργησε τον κόσμο; Μαθηματικώς είναι αδύνατον!

– Σχετικά με τον Πολυθεϊσμό των Αρχαίων Ελλήνων, ποιες ακριβώς ήταν οι πεποιθήσεις τους;

– Υπάρχει η ανθρωπότητα ή είναι οι άνθρωποι… μόνο; Είναι δύο διαφορετικά πράγματα ή είναι το ίδιο;

– Είναι διαφορετικά πράγματα, η ανθρωπότητα είναι υπερσύνολο και οι άνθρωποι υποσύνολο.

– Δεν είναι διαφορετικά πράγματα. Η ανθρωπότητα απαρτίζεται από όλους τους ανθρώπους. Όσους πέρασαν, όσους βρίσκονται εδώ και όσους θα έρθουν. Εξαιρείται κανένας άνθρωπος από την ανθρωπότητα;

– Όχι.

– Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το Θείον. Εν το Παν, το είπαμε. Όπως είναι πάνω, έτσι είναι και κάτω. Ναι μεν είναι Ένα / Εν ο θεϊκός κόσμος, το Θείον όπως λέγεται, αλλά εμπεριέχει το Παν. Γι’ αυτό και ο Πλάτων λέει συχνά «Θεός», εννοώντας το Θείον εν γένει ή κάποιον συγκεκριμένο Θεό στον οποίο αναφέρεται μέσα στο κείμενο και βγαίνει αυτό από τα συμφραζόμενα. Ο Ορφέας, πάλι λέει «η Θεός», για την Παλλάδα Αθηνά π.χ. Θεοί είναι, Θείον είναι όλοι, απλά είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Αν και είναι απόλυτα εναρμόνιοι μεταξύ τους. Η ανθρωπότητα είναι εκείνη που δεν έχει εναρμοστεί. Οι Θεοί δεν έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, όπως εμείς. Δεν ζουν στον κόσμο του μεταβλητού, είναι αμετάβλητοι, άφθαρτοι, αιώνιοι και αθάνατοι. Γιατί; Γιατί δεν είναι δυνάμεις, είναι νόες. Νόες, που έχουν δυνάμεις! Οι δυνάμεις δεν μπορεί να είναι υπέρτερες του νοός, του νου που τις κινητοποιεί και τις χρησιμοποιεί! Για πες μου, όταν ερωτεύεσαι, όταν έχεις την ερωτική διάθεση, μπορείς να λύσεις μαθηματικό πρόβλημα;

– Όχι.

– Άρα, άλλη είναι η Αφροδίτη και άλλη η Αθηνά. Ο ίδιος μας ο ψυχισμός, η ίδια μας η προσωπικότητα γνωρίζει την απάντηση. Όταν σε πονάει η κοιλιά σου και ετοιμάζεσαι να γεννήσεις, υπάρχει περίπτωση να σκεφτείς να παίξεις με τη λύρα του Απόλλωνος;

– Όχι, βέβαια!

– Η Δήμητρα μιλάει εκείνη την ώρα, που φέρει τον καρπό. Δεν υπάρχει περίπτωση να αντιμετατεθεί ούτε ένας Θεός με άλλον Θεό, γιατί είναι η ίδια του η δύναμη του καθενός που φέρει το καθετί. Είναι πολλοί, αλλά λειτουργούν ως Ένα μεταξύ τους. Μεταξύ τους! Δε συμβαίνει το ίδιο με εμάς! Εμείς τους έχουμε μέσα μας όλους. Κι όχι μόνο τους Ολύμπιους του Δωδεκαθέου. Την ώρα π.χ. που σε πιάνει διάθεση για κέφι και για να πιείς, είναι ο Διόνυσος που μιλάει. Δεν είναι στο Δωδεκάθεο ο Διόνυσος. Εκείνη την ώρα όμως, αν πιείς κάνα δυο ποτηράκια, μπορείς να εστιάσεις πάνω σε ένα φιλοσοφικό θέμα; Αν μπορείς, να μου το πεις. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η Εστία με τον Διόνυσο μαζί. Είναι αδύνατον. Έχει άλλη τάση ο άνθρωπος εκείνη την ώρα.

Αν μπεις μέσα στο νερό, αισθάνεσαι την πίεση του νερού. Δεν μπορείς να περπατήσεις άνετα, κάτι σε δένει. Γι’ αυτό και στον Κρατύλο ο Πλάτων λέει ότι ο Ποσσειδών είναι ο: «ποσίν δέων», αυτός που δένει τα πόδια, μία από τις διάφορες ετυμολογικές ή μάλλον εννοιολογικές προσεγγίσεις του Ποσειδώνα. Για πάμε πιο πέρα. Τι είμαστε εμείς σε σχέση με το νερό; 70% νερό. Αυτή είναι η επιστημονική αλήθεια. Τι είναι το νερό; Ταραγμένο! Στέκεται ποτέ;

– Όχι, διαρκώς ρέει.

– Τι είναι λοιπόν μέσα μας το νερό, ο Ποσειδών; Το συναίσθημα. Γι’ αυτό είναι τόσο ταραγμένο! Και γι’ αυτό λέμε: να ηρεμήσουν τα ύδατα της ψυχής. Για σκέψου κι εκείνο που λέει η Βίβλος: «Πνεύμα θεού επεφέρετο επάνω των υδάτων»… Ποια είναι αυτά τα ύδατα; Τα ύδατα της ψυχής είναι, τα οποία είναι ταραγμένα μονίμως.

– Πώς μπορούμε να τα ηρεμήσουμε αυτά τα «ύδατα»;

– Δεν σε ηρεμεί μια όμορφη μουσική;

– Ναι.

– Ο Απόλλων. Γι’ αυτό και εμφανίζεται συχνά με τον Ποσειδώνα μαζί. Η Μυθολογία δεν είναι «μυθολογία». Απλά κάποια αφηγήματα αφορούν φυσικά γεγονότα και άλλα αφορούν ακόμα και ψυχικά γεγονότα, εντός μας. Έρχονται, λοιπόν, ο Απόλλων με τον Ποσειδώνα και γίνονται εναρμόνιοι και χτίζουν τα τείχη της Τροίας. Τι θέλει, λοιπόν, να πει ο ποιητής; Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέγεται. Ορθώνουν αμφότεροι τη σταθερότητα του οργανισμού, εναρμονίζοντας ο μεν το συναίσθημα, ο δε τη λογική και την αρμονία. Απλά είναι τα πράγματα. Δεν υπάρχουν παραμύθια στην Αρχαία Ελλάδα. Εδώ, έχουμε μια απάντηση: το τείχος της Τροίας που ορθώνουν αμφότεροι. Έχουμε και κάποιον ακόμη που βοηθάει σε αυτό, τον Ηρακλή. Ο Ηρακλής είναι ο άρχων του ζωδιακού και αποτελεί, άρα, τη διάρκεια του έτους. Κρατάει κοντά ένα χρόνο αυτή η ιστορία, λοιπόν, του χτισίματος.  Με τη βοήθεια του ηλίου ολοκληρώνεται το έργο, που πάει και ξηραίνει (σταθεροποιεί) τα υλικά. Ποιος είναι ο ήλιος εδώ; Ο Απόλλων με τη μορφή τους Ηρακλέους, που ως άρχων του ζωδιακού, κυβερνά και το ζώδιο του καθενός από εμάς. Θέλει καιρό αυτό το πράγμα για να το πετύχεις. Δεν είναι εύκολο, δεν γίνεται μέσα σε μια μέρα να εναρμονίσεις το συναίσθημα με το ανώτερο Εγώ, με την έμπνευση και τη διόραση και τις υπόλοιπες απολλώνιες αρετές!

Με δυο λόγια, αυτό που θέλω να πω εγώ, είναι ότι η μονοθεϊστική αντίληψη είναι μαθηματικώς αδύνατη. Δεν θα υπήρχε κόσμος. Γι’ αυτό δεν τους έβγαινε. Άμα είναι Τριάδα, είναι Τριάδα. Ή είναι ένα ή είναι τρία. Πήγαινε σε έναν μαθηματικό και πες του, το ένα αναλύεται σε τρία; Θα σου πει δεν γίνεται, γιατί θα έπρεπε να πάρουμε τα κλάσματα, ένα τρίτο και ένα τρίτο κτλ. Το ένα από τα τρία δηλαδή.

– Τις θρησκείες οι άνθρωποι τις δημιούργησαν. Όπως λένε άλλωστε, ο Χριστός δεν ήταν Χριστιανός. Απλώς μίλησε για αγάπη και δίδαξε σύμφωνα με αυτό.

– Ποια αγάπη; Ο Χριστός είπε: «Αγαπάτε αλλήλους», δηλαδή ο ένας τον άλλον, στους μαθητές του. Δεν υπάρχει πουθενά: «αγαπάτε τους πάντες». Μάλιστα στο κατά Ματθαίον, μιας και είπαμε εδώ να πούμε την αλήθεια, υπάρχει μία αναφορά και να την ψάξεις να την βρεις. Μία γυναίκα, Ελληνίδα, κυνηγάει από πίσω τον Χριστό για το άρρωστο παιδί της, τέτοιο είναι το περιστατικό. Και γυρίζει και λέει ο Ιησούς: «Φύγε από δω, γυναίκα, εγώ δεν δίνω σε σκυλιά τη βοήθειά μου, σε κυνάρια!» Ακόμα και οι μαθητές ήταν πιο φιλότιμοι και του ζήτησαν να τη βοηθήσει και τελικά, ο Ιησούς έκανε το θαύμα του. Αυτή είναι η νοοτροπία τους, ποια αγάπη; «Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν». Τα γράφει μέσα στη Γραφή του. Όχι ο ίδιος βέβαια, γιατί δεν είμαστε βέβαιοι καν αν ο ίδιος ιστορικά υπήρξε.
Με ρώτησες πριν, αν εμείς φτιάξαμε τις θρησκείες. Δεν μου λες, τους αριθμούς ποιος τους έφτιαξε; Εμείς τους φτιάξαμε ή είναι αιώνιοι και υπάρχοντες; Ο Πυθαγόρας λέει: αρχή πάντων ο αριθμός. Είναι ανθρώπινο δημιούργημα ο αριθμός ή είναι αυθύπαρκτο; Αυτή είναι η θρησκεία των Ελλήνων. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι λέγεται ορφικοπυθαγορειοπλατωνική γραμμή. Δηλαδή, Ορφέας, που είναι ο πρώτος θεολόγος. Όταν οι αρχαίοι Έλληνες λένε «ο θεολόγος», εννοούν τον Ορφέα, και όταν λένε «ο ποιητής», εννοούν τον Όμηρο. Κι αυτός, ο Όμηρος, μαζί με τον Ησίοδο, είναι οι μέγιστοι ως προς τις πληροφορίες που μας έχουν δώσει σε σχέση με μεταφυσικές και θεϊκές έννοιες. Μόνο που τις έχουν πιο συμβολικά δοσμένες από όσο ο Ορφέας. Λοιπόν, ο Πυθαγόρας έπεται αυτών, ο Πλάτων είναι τρίτος στη σειρά, τη γραμμή. Ο «Τίμαιος» του Πλάτωνος είναι Πυθαγόρειο έργο, καθαρά. Ο Ορφέας μιλούσε με μαθηματικές και κοσμογονικές έννοιες. Όταν λέει στον Ύμνο του Απόλλωνος: «μίξας χειμώνος θέρεός τ’ ίσον αμφοτέροισιν»: ανέμειξες τον χειμώνα και το θέρος ίσα μεταξύ τους (Χειμερινό και Θερινό Ηλιοστάσιο), αναφέρεται σε κοσμικό γεγονός. Δεν αναφέρεται σε κάτι που το έπλασε ο άνθρωπος. Υπάρχει η μεγαλύτερη μέρα και η μεγαλύτερη νύχτα. Τι θέλει να πει εδώ; Ότι έχει άλλη δονητική δύναμη η μουσική το θερινό και άλλη το χειμερινό ηλιοστάσιο. Πραγματικά, γιατί η απόσταση από τον  Ήλιο και η θέση της Γης είναι διαφορετική και εκπέμπει άλλον ήχο. Έπρεπε να φτάσουμε στον 21ο αιώνα για να ακούσουν οι άνθρωποι μέσα από τα αστεροσκοπεία και τα παρατηρητήρια ότι πράγματι ισχύει αυτό. Και λέει ότι ο βαρύς ήχος είναι το χειμώνα και ο υψηλός το καλοκαίρι. Τα λέει ο Ορφέας μέσα στον Ύμνο του Απόλλωνος.

– Πώς γίνεται να γνώριζαν αυτά τα πράγματα τότε; Χιλιάδες χρόνια πριν!

– Γιατί ήταν γνώσεις από τον παλιότερο πολιτισμό, ο οποίος καταστράφηκε από τον κατακλυσμό τον τελευταίο, του Δευκαλίωνος. Δηλαδή, αυτά υπήρχαν. Άλλωστε, και ο Ησίοδος τα ομολογεί. Λέει ότι βρήκε τα προκατακλυσμιαία αρχεία που υπήρχαν μέσα στο Μουσείον. Τι ήταν το Μουσείον; Ο ναός των Μουσών. Δεν ήταν τα μουσεία όπως τα λέμε σήμερα, ναοί των Μουσών ήταν, όπου φύλαγαν όμως αρχεία. Είχε τη μεγάλη τύχη να είναι στη Βοιωτία ο Ησίοδος, και εκεί, στον Ελικώνα, όπου λατρεύονταν οι Ελικωνιάδες Μούσες, υπήρχε Μουσείον, το οποίο είχε τεράστια αρχεία, προκατακλυσμιαία, όλου του πολιτισμού. Λοιπόν, τι έγινε; Ακόμα και τον 2ο αι. πριν από τη χρονολογία μας δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Τα είχαν πάρει και τα είχαν καταστρέψει όλα. Δεν τα έκανε μόνο ο χριστιανισμός αυτά, τα έκαναν όλοι όσοι δεν τους βόλευε κατά καιρούς να μαθευτεί η αλήθεια για την Ιστορία του κόσμου και του ανθρώπου. Δεν είναι, λοιπόν, δημιούργημα των αρχαίων Ελλήνων η Θρησκεία τους, απλά τα πράγματα.
Αν θέλεις να το δούμε στην ουσία, σε σχέση με το Δωδεκάθεο, 12 βασικές δυνάμεις υπάρχουν. Π.χ. Εστία: εστίαση. Αν δεν αρχίσει να εστιάζει η ενέργεια, ώστε να αρχίσει να κινείται μετά, δεν δημιουργείται ούτε ένα άστρο, τίποτα. Η Εστία είναι η πρώτη, είναι η κεντρομόλος δύναμη του σύμπαντος. Την εφηύρε ο άνθρωπος την κεντρομόλο; Όχι, υπάρχει. Ζευς, ζωή και νους. Ήρα, ψυχή και πνεύμα, αήρ. Γι’ αυτό τη λέει «πνεύμα Θεού» η Παλαιά Διαθήκη. Πνέω, δηλαδή, πνέει ο άνεμος. Ανήκει, με δυο λόγια, στο στοιχείο του αέρα. Ο Ζευς είναι το στοιχείο του αιθέρα, είναι δηλαδή τα πάντα, η πεμπτουσία θα λέγαμε. Η Εστία είναι ο νους που συγκρατεί τα πάντα ώστε να μη διαλύσουν μεταξύ τους. Τα μόρια τα ίδια συγκρατεί. Γι’ αυτό είναι και πυρ, είναι πύρινη, γιατί δημιουργείται τριβή από τη συγκράτηση.
Ο Άρης τι είναι; Το αντίθετο της Ήρας, η στροφορμή της ψυχής. Χωρίς Άρη, χωρίς ορμή, ορμέμφυτο, δεν ζει ο άνθρωπος, πεθαίνει! Δεν σημαίνει ότι ο Άρης είναι ο πόλεμος όπως το έχουν πει. Γι’ αυτό και στον ύμνο του ο Ορφέας τον παρακαλεί να φύγει η κακότητα από το κεφάλι του (του κάθε ανθρώπου, εννοείται) και να σταματήσει να έχει τάσεις προς τις κακές μάχες που φέρνουν τον θάνατο. Δεν είναι πολεμικός θεός ο Άρης. Είναι η δυνατότητά μας να έχουμε την ορμή εκείνη που θα μας εξασφαλίσει το ζειν. Όπως το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, της επιβίωσης, είναι η θεά Άρτεμις. Γι’ αυτό είναι και κυνηγός ,και παρθένος. Την ώρα που γίνεται σεισμός, δεν σκέφτεσαι τίποτα, κοιτάς να σωθείς, είσαι μόνος σου. Υπάρχουν όλες οι απαντήσεις ως προς το ποιοι είναι οι Θεοί.
Ο Ερμής, είναι η δυνατότητα επικοινωνίας, γι’ αυτό και τον έχουν ακόμα στα ταχυδρομεία. Η ίδια η επικοινωνία είναι ο Ερμής. Η Αφροδίτη είναι η παγκόσμια έλξη. Δεν θα συγκρατούνταν οι πλανήτες γύρω από τον Ήλιο αν δεν υπήρχε η Αφροδίτη. Ουσιαστικά βοηθάει την Εστία στην κεντρομόλο. Αυτά όλα, είναι Φυσική, Μαθηματικά. Γιατί μας ξενίζει ότι η Αφροδίτη λειτουργεί μέσα μας, αλλά φθάνει μέχρι τους κόσμους; Μαθητικά έχει αποδειχτεί, με τα fractals, που είναι ίδια σε όλα τα επίπεδα. Όπως είναι η δομή του ατόμου, έτσι είναι και η δομή των ηλιακών συστημάτων. Γιατί θεωρεί ο σημερινός άνθρωπος ότι το ανόητο, το χωρίς νου, γέννησε το έννοο; Μα, πώς μπορεί να γίνει αυτό; Είναι δυνατόν ένα ανόητο τίποτα να γέννησε τη χιονονιφάδα που κάθε μία είναι διαφορετική και απόλυτα γεωμετρική; «Ο Θεός αεί γεωμετρεί», μας λέει ο Πλάτων, όπως το όρισε και ο Πυθαγόρας. Όταν λέει Θεός, και εδώ, εννοείται το Θείον.

Χρησμοί και Προφητείες

– Πώς οι άνθρωποι δέχονταν κάποια έμπνευση ή βοήθεια από το Θείο και μπορούσαν να δώσουν χρησμούς και να προβλέψουν;

Το νέο βιβλίο της Ντορέτας Πέππα. Αναζητήστε το!

– Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διαίσθηση. Ειδικά όταν είναι να τους συμβούν γεγονότα περίεργα. Εμείς οι γυναίκες, είμαστε ακόμα πιο ευαίσθητες σε αυτά. Έχουμε, για παράδειγμα, μια ανησυχία και κάτι βγαίνει. Όπως έχουμε τις φυσικές μας αισθήσεις, έχουμε και την εσωτερική αίσθηση, την υπεραίσθηση. Τώρα, άλλος την έχει ανεπτυγμένη, άλλος όχι. Σε άλλον έρχεται από φυσικού του, από τη γέννηση, σε μεγαλύτερη ποσόστωση. Όπως κάποιος γεννιέται και είναι ζωγράφος εκπληκτικός. Χάρισμα είναι, ανάλογα σε πόση ποσόστωση το διαθέτει ο καθένας. Τι απαιτείται από εκεί και πέρα; Κατ’ αρχάς, να έχεις την τάση να το καλλιεργήσεις. Να αρχίσεις να ψάχνεσαι. Το ίδιο ίσχυε και στην Αρχαιότητα. Υπήρχαν κοπέλες με χάρισμα. Πυθίες υπήρχαν δυο τρεις κάθε φορά, δεν ήταν παραπάνω. Κι αυτό, αργότερα. Στην αρχή ήταν μόνο μία. Χρησιμοποιούσαν γυναίκες, επειδή οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες. Είναι καλύτεροι δέκτες από τους άντρες. Αυτό υπάρχει και στη φύση της γυναίκας. Όταν βέβαια καταντήσεις να την κάνεις “ράμπο” τη γυναίκα, όπως σήμερα, με όλα αυτά τα social media και τις ταινίες της Marvel, εκεί χάνει, παθαίνει σύγχυση. Ουσιαστικά, έχει καταστραφεί. Έχει καταστρέψει την ικανότητά της να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο, με τις δυνάμεις και τις νοήσεις του κόσμου. Υπάρχει, λοιπόν, ένα έμφυτο χάρισμα το οποίο κάποιοι το έχουν καλλιεργήσει πολύ περισσότερο, ή τους βγαίνει πιο πολύ, γιατί το έχουν σε μεγαλύτερο ποσοστό.
Από εκεί και πέρα, υπάρχει και η τέχνη που μαθαίνεται. Όταν μετέφρασα τον Ιωάννη Λυδό, ήταν ένα μεγάλο μάθημα για μένα, γιατί με έμαθε πώς να κοιτάζω τους οιωνούς, πώς να καταλαβαίνω τα σημάδια, τις διοσημείες. Αυτή την τέχνη την είχαν, σε πολύ πιο ανεπτυγμένο βαθμό, οι αρχαίοι.
Από την άλλη, γιατί αυτό το μέγιστο δώρο που έδωσαν οι Θεοί, το να σου λένε κάτι που θα σε βοηθήσει στη ζωή σου για να πετύχεις, έχει γίνει ξαφνικά αντικείμενο γέλωτος και έχθρας; Δηλαδή, θέλουμε να μην έχουμε συμμάχους από το θεϊκό κόσμο καθόλου; Αυτό λέμε σήμερα οι άνθρωποι. Εάν δεν είχε αξία αυτό, η μαντική, πώς δημιουργήθηκε αυτός ο υπέρλαμπρος Ελληνικός Πολιτισμός στην Αρχαιότητα; Τα μαντεία τους έδιναν τις κατευθυντήριες των Αρχαίων Ελλήνων, και ειδικά τα μαντεία των Δελφών, της Δωδώνης κτλ. Τους έλεγαν: θα κάνετε αυτό, και το «αυτό» πετύχαινε. Θέλουμε άλλη απόδειξη; Ας κοιτάμε τα στραβά μας σήμερα που δεν ξέρουμε πού πάνε τα τέσσερα. Βγαίνει ο καθένας με μία θεωρία. Τα είδαμε και με την πανδημία. Οι «ειδικοί» σακάτεψαν τον κόσμο. Τόσο με τη «θεραπεία», όσο και με τα εμβόλια, με τα πάντα. Ποιος ήταν πιο καλός γιατρός και φωτισμένος; Ο Απόλλων, που μέσα σε ένα μήνα εξάλειψε τον λοιμό της Αθήνας και έδωσε ακριβώς τις οδηγίες πώς θα γινόταν αυτό ή όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες, που εδώ και τρία χρόνια σκότωσαν και συνεχίζουν να σκοτώνουν τόσον κόσμο; Μέσα σε ένα μήνα, νικήθηκε ο λοιμός της Αθήνας. Με τη βοήθεια του μαντείου των Δελφών. Όχι, όπως τώρα, τρία χρόνια και συνεχίζουν και πεθαίνουν οι άνθρωποι. Είναι γιατροί όλοι αυτοί;
Ο Απόλλων είναι και Θεός της Μουσικής, άρα της αρμονίας. Είναι θεός της Μαντικής, της Ιατρικής και του φωτός. Γιατί όλα αυτά μαζί, πρέπει να συνυπάρχουν. Όταν ο γιατρός είναι σκοτεινός, δεν είναι γιατρός. Απλά είναι τα πράγματα. Όταν δεν έχει μέσα του τη μουσική, την αρμονία, δεν μπορεί να καταλάβει τα αισθήματα τους ασθενούς. Αυτός δεν είναι γιατρός, είναι σφάχτης!
Η απόδειξη είναι μία, ουσιαστικά. Αυτοί, οι πρόγονοί μας, είχαν έναν υπέρλαμπρο πολιτισμό και εμείς τι κάναμε; Τι κάνει ο σύγχρονος κόσμος; Βγάζει τα μάτια του. Έχει έναν τεχνολογικό πολιτισμό, αλλά δεν έχει καθόλου πολιτισμό μέσα του. Παραδίδεται στις μηχανές, αλλά τι είναι οι μηχανές; Εμείς τις προγραμματίζουμε. Μας κοροϊδεύουν ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μας “καβαλήσει”. Ναι, αν την προγραμματίσουμε έτσι, αυτό θα γίνει. Άνθρωποι τα κάνουν αυτά, τους ανθρώπους να φοβάσαι. Η μηχανή θα κάνει αυτό που της λες.
Και για επιστρέψω στην αρχική μας συζήτηση, προσθέτω ότι θέλουν να δεχτούμε ότι υπάρχουν όλοι αυτοί οι «εγκέφαλοι», αλλά δεν υπάρχουν Θεοί, υπάρχει Θεός, ένας και μοναδικός. Ακόμα και στη Λαϊκή Παράδοση, και στα παραμύθια, δεν τους έβγαινε να πούνε ότι είναι ένας, για αυτό και μιλούσαν για τα νεραϊδάκια, τα ξωτικά κλπ. Δεν βγαίνει νοητικά και πνευματικά αυτό το πράγμα. Υπάρχουν οι φρουροί της φύσης, δες το έτσι. Είναι η δύναμη που έχει η φύση και την έχει παντού. Άρα κάποιοι φρουροί υπάρχουν ανά περίπτωση, που το κρατάνε και το συνεχίζουν αυτό. Θες να τις πεις νύμφες, πες τες νύμφες, θέλεις ξωτικά, νεράιδες; Πάντως, αυτά υπάρχουν. Δεν φαίνονται, ούτε έχουν φτερά, αυτά τα λέμε εμείς. Αλλά αυτές είναι μικρές οντότητες, δεν είναι Θεοί. Δεν θα κατέβει κάτω η Δήμητρα να ανοίξει το στάχυ, γιατί η Δήμητρα είναι ό,τι καλλιεργημένο υπάρχει στον κόσμο, είναι η ίδια η έννοια, ο νους της καλλιέργειας. Γι’ αυτό είναι και θεσμοφόρος. Αυτή φέρει τους θεσμούς στην κοινωνία. Ό,τι είναι καλλιέργεια και πολιτισμός στο σύμπαν, αυτό είναι Δήμητρα. Ό,τι καλλιεργείται και μέσα στην ψυχή και μέσα στη γη, είναι Δήμητρα. Καταλαβαίνεις πόσο την κυνηγάνε πλέον την Δήμητρα. Χαλάνε τα σπαρτά, μεταλλάσσουν τα προϊόντα, δημιουργούν μια αγριότητα στην ψυχή των ανθρώπων. Βλέπουμε τέτοια βία στους νέους! Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος είναι άθεος. Ακόμα κι αυτοί που λένε ότι είναι μονοθεϊστές, άθεοι είναι, δεν έχουν θεό μέσα τους. Δεν τους εμπιστεύομαι πουθενά και σε τίποτα.

Η βράβευση της Ντορέτας Πέππα για τη συμβολή της στο χώρο της έρευνας και της αναζήτησης από το GRDiscovery, στο GRD Vision 2022. Αριστερά της, η Ιωάννα Παπαμιχαήλ παραδίδει το βραβείο.

– Σε τι μας βοηθάνε οι χρησμοί; Θα ήθελα να μας πεις περισσότερα για το καινούργιο σου βιβλίο: «Οι τελευταίοι χρησμοί και οι προφητείες».

– Οι χρησμοί μάς βοηθάνε στο να δούμε με άλλο πρόσωπο τον ίδιο μας τον εαυτό. Ποιοι είμαστε, γιατί είμαστε εδώ -έχουν συμπεριληφθεί στο βιβλίο και αυτού του είδους οι χρησμοί- και πού πάμε. Άρχισα να γράφω αυτό το βιβλίο στην αρχή της Πανδημίας. Είπα, το τελικό τους σχέδιο μπαίνει στην τελική ευθεία. Γιατί; Γιατί δεν με έπεισαν ότι η αρρώστια αυτή ήρθε από μόνη της. Είχα δει και τα σχετικά με το event 201, που είχε γίνει από τον Bill Gates και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας λίγους μήνες πριν. Αναρωτήθηκα, τι γίνεται εδώ; Άρχισα να παρακολουθώ ειδησεογραφία και να συγκρίνω αυτά που είχα διαβάσει. Εκεί ανακάλυψα ότι υπάρχει μία ατέλειωτη σειρά χρησμών και προφητειών η οποία αφορούσε σ’ αυτή τη φάση (από το ’20 και ύστερα). Είναι από το ’20 και πέρα οι χρησμοί και οι προφητείες του βιβλίου. Δεν με ενδιέφεραν τα παλιά, αλλά τα τωρινά και τα κοντινά.
Επίσης, άρχισα να ανακαλύπτω μέσα στα ίδια τα αρχαία κείμενα πολλούς χρησμούς, πέρα από τους γνωστούς χρησμούς που πολλοί γνωρίζουν, π.χ. του Ησίοδου με τα γένη. Μας λέει ο Ησίοδος μέχρι και τι θα γίνει με το δικό μας σιδηρούν γένος. Χρησμός είναι κι αυτός, μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Ο Ησίοδος, ως γνωστόν, μίλησε για τα 5 γένη και εμείς είμαστε το τελευταίο, το σιδηρούν γένος, το οποίο έχει κι αυτό μία κατάληξη η οποία είναι για το μέλλον. Δεν έχει έρθει ακόμη. Για μένα ο Ησίοδος είναι ο μεγαλύτερος χρησμωδός των αιώνων σε σχέση με το δικό μας γένος, τουλάχιστον. Βρήκα παντού χρησμούς, στον Πλούταρχο, στον Πλάτωνα… Η «Πολιτεία» Πλάτωνος έχει μέσα φοβερούς χρησμούς. Δεν είναι ο μύθος του σπηλαίου μόνο, που τον ξέρει ο κόσμος. Ο Πλάτων λέει και πότε θα τελειώσει αυτό το σιδηρούν γένος. Δε θα το πω τώρα το πότε.

– Στο βιβλίο θα βρούμε αυτήν την απάντηση;

– Ας το διαβάσει όποιος θέλει και βλέπουμε. Αλλά υπάρχουν και χίλια δυο άλλα. Δεν είναι μόνο η Αρχαία Ελλάδα. Άλλοι αρχαίοι πολιτισμοί, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ινδοί, οι Θιβετιανοί, οι Χόπι, οι Μάγιας. Έκανα, όμως, σταχυολόγηση. Τι μας ενδιαφέρει και τι δεν μας ενδιαφέρει, εμάς, τώρα. Έκανα μελέτη. Επίσης, μπήκα και στα χριστιανικά. Διότι υπάρχουν άγιοι που είπαν σωστά πράγματα. Αυτό προσπαθώ να διδάξω και στον κόσμο. Το χάρισμα είναι χάρισμα. Δεν μπορείς να πεις αυτός δεν ανήκει στην ίδια θρησκεία με εμένα και τον απορρίπτω. Το χάρισμα δίδεται ασχέτως θρησκείας, χρώματος και λοιπά. Όπως και η «αχαριστία» (η έλλειψη χαρίσματος) είναι ίδιον όλων των φυλών και των ανθρώπων. Εμένα με ενδιέφεραν μόνο οι χαρισματικοί και τους έψαξα όλους.
Έψαξα τα νεοεποχίτικα τάγματα, τι έλεγαν όλοι αυτοί οι θεόσοφοι, η Alice Bailey και άλλοι. Τι έχουν πει οι δυτικοί αποκρυφιστές Aleister Crowley, Kenneth Grant, Oswald και λοιποί. Άγνωστα πράγματα στο κοινό. Είναι μέσα στο βιβλίο οι χρησμοί που είχαν πει, οι οποίοι δεν είναι ακριβώς χρησμοί. Είναι τα σχέδια που είχαν αυτοί που τους λένε Illuminati. Όχι απλά στα λόγια, αλλά τι έχει βρεθεί, τι έχει γραφτεί, τι έχει επισήμως καταγραφεί από τις αρχές των χωρών στις οποίες έδρασαν. Ακόμη, το πώς βγαίνουν τώρα όλα αυτά αληθινά και ποιοι τα εκπροσωπούν σήμερα. Βέβαια, και ο Νοστράδαμος είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Ο άνθρωπος τα είδε όλα και τα έγραψε με τέτοιο κώδικο τρόπο ώστε να γίνονται αναγνωρίσιμα ή όταν πλησιάζεις στην εκπλήρωσή τους ή όταν έχουν ήδη γίνει. Δυστυχώς αυτό είναι το πρόβλημα. Για να τον αναλύσω, αναγκάστηκα και ανέτρεξα σε φοβερά αρχεία, και ιστορικά. Π.χ μιλάει για τον Λευκό Πύργο, αυτόν που θα γίνει οίκος. Μιλάει για τον Λευκό Οίκο δηλαδή. Φωτογραφίζει την περιοχή του Rastignac στην Γαλλία. Αν δεν σκάψεις βαθιά να βρεις γιατί βάζει το Rastignac και λέει «λευκός πύργος» που θα γίνει λευκός οίκος, δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Στο Rastignac υπάρχει ένα κάστρο που το λένε Λευκό Πύργο και έχει ακριβώς το ίδιο αρχιτεκτονικό σχέδιο που έχει και ο Λευκός Οίκος. Ο Νοστράδαμος λέει λοιπόν, ότι ακριβώς το ίδιο που έγινε εκεί, θα συμβεί και στην άλλη πλευρά. Και είχε γίνει μεγάλη σφαγή εκεί!
Όταν λοιπόν βλέπω στο ίντερνετ να λένε ότι μετέφρασαν Νοστράδαμο, εγώ γελάω. Αυτός που τα γράφει αυτά, γνωρίζει Ιστορία; Γνωρίζει γλώσσες; Έχει χρησιμοποιήσει αρχαίες γλώσσες, αρχαία ελληνικά, αρχαία λατινικά, κελτικά αρχαία ο Νοστράδαμος. Εμένα μου βγήκε το λάδι να μπορέσω να κάνω τη μετάφραση. Η Κελτική π.χ. έχει δύο κατευθύνσεις, langues d’oc και langues d’oïl. Ποια αποφασίζει να χρησιμοποιήσει κάθε φορά ο Νοστράδαμος; Τι σημαίνει αυτό; Μιλάει συχνά και μεσαιωνικά γαλλικά. Πώς λέει ο καθένας «μετέφρασα Νοστράδαμο»; Τις παλαιές γλώσσες δεν τις ξέρουν. Εγώ το μελετάω γιατί έχω και ειδίκευση Γλωσσολογία Μετάφραση, τελείωσα τη Γαλλική Φιλολογία. Και για να καταφέρω να τον μεταφράσω, έπρεπε να ψάχνω σε 50 βιβλιογραφίες για να βγάλω ένα τετράστιχο. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Πολύ δύσκολο έργο, και έχω αρκετές γνώσεις και Ιστορίας και Γλωσσολογίας και Φυσικής και διαίσθηση. Κι αυτή χρειάζεται, δεν βγαίνει αυτό το βιβλίο χωρίς διαίσθηση. Να οδηγείσαι προς τα εκεί που πιστεύεις ότι πάει το πράγμα στην ανθρωπότητα. Να ξεδιαλέγεις τι είναι για σήμερα, τι έχει περάσει ή τι είναι για πολύ μετά και δεν μας νοιάζει κι όλας. Δεν έχω τη νοοτροπία που έχουν οι επιστήμονες. Λένε ,παράδειγμα, βρήκαν έναν εξωπλανήτη που θα καταστραφεί σε 10 εκατομμύρια χρόνια! Ε, ώρα του καλή! Τι σε τρώει εσένα τι θα γίνει σε 10 εκατομμύρια χρόνια; Εντάξει, χρήσιμα είναι κι αυτά, αλλά μην το κάνουμε και θέμα. Τελικά χάνουμε την μπάλα και δεν κοιτάμε τα προβλήματα που έχουμε τώρα. Εμένα, λοιπόν, με ενδιέφερε το τώρα. Τι θα γίνει τώρα και πώς θα τα βγάλουμε πέρα αυτή τη δύσκολη περίοδο. Εκεί εστίασα, μέχρι το 2030 και κάτι. Πάντως το 2023 θα γίνουν φοβερά πράγματα, από το Φθινόπωρο και μετά. Τέλος Σεπτέμβρη, αρχές Οκτώβρη. Τα οποία αφορούν τον ίδιο τον πλανήτη, όχι τις αποφάσεις αυτών… Πολύ πιο σοβαρά πράγματα έρχονται… και μέχρι εκεί.

– Ξεχωρίζεις κάποιο απόσπασμα από το βιβλίο ως το πιο επίκαιρο; Μια προφητεία που εκπληρώνεται στις μέρες μας;

– Ναι, και προέρχεται από τους Μάγιας. Δεν ήταν το 2012. Γιατί οι κοσμικοί χρόνοι απαιτούν κάποιο διάστημα για να αρχίσουν να λειτουργούν.

– Γιατί όλοι αυτοί οι χρησμοί αφορούν κάτι αρνητικό, μια καταστροφή που έρχεται; Οι αλλαγές που θα γίνουν στον πλανήτη είναι αρνητικές.

– Ναι, είναι. Πώς θα γίνει όμως ανατροπή; Θεωρείς ότι η ανθρωπότητα είναι τέλεια;

– Όχι βέβαια! Απέχουμε πολύ από αυτό.

– Σωστά, και πρέπει να διορθωθεί!

– Πρέπει να καταστραφεί για να διορθωθεί;

– Όλοι οι αρχαίοι, ειδικά οι Aρχαίοι Έλληνες, μιλoύν για ένα ανώτερο αιθερικό γένος, το οποίο έρχεται μετά από εμάς. Κάποιοι δεν θέλουν να έρθει και ξέρεις γιατί; Γιατί τα έχουν κάνει τόσο χάλια στην πορεία τους, που, ακόμα κι αν είναι εξωγήινες οντότητες, θα έχουν θέματα. Έχουν καταχραστεί τη σοφία του παντός και τον θεϊκό κόσμο. Σου μίλησα για τους νόες που διαθέτουν δυνάμεις. Αν εσύ θέλεις να πάρεις τη φωτιά και να ζεσταθείς, καλώς. Αν θέλεις να βάλεις φωτιά και να κατακάψεις όλο τον κόσμο, πρόβλημά σου. Όταν έχεις συσσωρεύσει τέτοιο κάρμα, όπως το λένε, ξέρεις ότι δεν πας πιο πέρα. Ασχολούνται με αποκρυφισμό, πιο πολύ με μαύρη μαγεία, όλοι αυτοί. Δεν μιλάω μόνο για τους εδώ αλλά και για τους από πάνω, που είναι μεν ανώτεροι εξελικτικά, αλλά δεν είναι ανώτεροι πνευματικά. Δεν είναι όντα που είναι εξελιγμένα στην ουσία τους. Διαφθορείς και κατακτητές θέλουν να γίνουν. Μόνο που είναι λιγάκι ολογάριθμοι και δεν μπορούν. Έτσι, έχουν βάλει τα ηλίθια υβρίδια και τους βλαμμένους που είναι εδώ κάτω, να «φάνε» τον πλανήτη. Αυτή είναι όλη η ιστορία, να «φάνε» εμάς για να κατοικήσουν αυτοί. Γιατί, όμως; Γιατί ξέρουν ότι τελειώνει το γένος αυτό. Αν ο άνθρωπος καταφέρει και κάνει το άλμα και γίνει μεταφυσικός, ανώτερος, αυτοί τελειώσανε. Γι’ αυτό προσπαθούν να κλειδώσουν τον άνθρωπο μέσα στις μηχανές, να σταματήσουν την εξέλιξη. Ωστόσο, είδα ότι δεν θα μπορέσουν, αλλά θα κάνουν μεγάλη ζημιά.
Δεν μου λες, κατεβαίνει κανένας Θεός τύπου Βίβλου και κάνει τον πόλεμο στην Ουκρανία ή τον κάνουν κάποιοι συγκεκριμένοι; Οι άνθρωποι τον κάνουν. Το λέει και ο Ησίοδος, «το κακό δεν θα έχει γιατρειά». Θα φύγουν, προέβλεψε, ακόμα και η Νέμεσις και η Αιδώς, οι τελευταίες Θεές από τη γη. Τι είναι η Νέμεσις; Η τιμωρία και η ανταμοιβή αναλόγως του τι έχεις κάνει. Η Αιδώς είναι η συνείδηση, η ντροπή, οι τύψεις που μπορεί να έχεις κάνοντας μία κακή πράξη. Σήμερα οι άνθρωποι κάνουν φόνους και δεν έχουν τύψεις! Λοιπόν, έχουν φύγει όλοι και δεν θα έχει γιατρειά το κακό εδώ κάτω, και δεν έχει. Δεν υπάρχει αίτιο θεϊκό που θα φέρει την καταστροφή. Δεν θα έρθει καμία συντέλεια του κόσμου από κάποιον Θεό. Εμείς τη φέρνουμε τη συντέλεια. Ώρα μας καλή!
Ξέρεις, τα εργαστήρια στην Γουχάν και οπουδήποτε αλλού, άνθρωποι τα κυβερνούσαν, δεν τα κυβερνούσαν τίποτα Θεοί. Απλά είναι τα πράγματα. Γι’ αυτό και προειδοποιούσαν όλοι οι προφήτες, και ο Νοστράδαμος και οι αρχαίοι: στο χέρι του ανθρώπου είναι να αλλάξει το ρου της ιστορίας. Να πάρει άλλη απόφαση. Όταν, όμως, εμείς βλέπουμε τι συμβαίνει, δεν είμαστε συνυπεύθυνοι, αγαπητή Ιωάννα; Βλέπουμε ότι ο άλλος πάει και βιάζει μωρά παιδιά. Γιατί δεν πάμε να τον κάνουμε λιώμα; Καθόμαστε και λέμε ένα “πω πω!”, μπροστά από τις οθόνες μας! Και τελειώνει η ιστορία. Ποιος σου είπε ότι αυτό το πράγμα δεν είναι πολύ σοβαρό και πολύ βαρύ για το ψυχικό μας άτομο;
Δικαιοσύνη δεν είναι μόνο να μην αδικείς αλλά και να μην ανέχεσαι το άδικο, να το πολεμάς. Βλέπουμε αυτά τα αίσχη με τα στρινγκ, αυτά τα όντα που δεν έχουν καμία σχέση πλέον με το ανθρώπινο ον, έχουν ξεφύγει. Απαιτούν να πάρουν μωρά παιδιά, να υιοθετήσουν. Και εμείς καθόμαστε και τους ακούμε, τους ανεχόμαστε! Θα έπρεπε να ήμασταν ήδη στους δρόμους και να έχουμε κόψει κεφάλια! Δεν μιλάω για ανθρώπους ομοφυλόφιλους. Δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους. Έχω πρόβλημα, όμως, με αυτούς τους εκμαυλιστές του ανθρώπου και του πλανήτη, που οδηγούν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη στα βράχια. Δεν πρόκειται ποτέ να συνυπάρξω ειρηνικά και αρμονικά με τέτοιον κόσμο. Θα τον πολεμάω μέχρι την τελευταία μου πνοή. Είναι δικιά μου επιλογή. Δικιά τους επιλογή είναι ο εκμαυλισμός, ας τον έχουν. Ας τον φάνε και θα τους φάει κι όλας. Ο Κρόνος τρώει τα παιδιά του, τίποτα δε βγήκε τυχαία. Και ο Κρόνος δεν γεννά και τα καλύτερα παιδιά. Τα καλά παιδιά που γέννησε δεν μπόρεσε να τα κρατήσει μες στο στομάχι του, τους Θεούς δηλαδή. Με κάτι άλλα όμως, έκανε καλό τσιμπούσι!

Βιβλιοπαρουσιάσεις

Πραγματοποιήθηκε ήδη η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου: “Οι τελευταίοι χρησμοί και οι προφητείες”, το Σάββατο, 17 Ιουνίου, στην Εστία, στην οδό Δωδώνης 36, στον Κολωνό.
Η δεύτερη βιβλιοπαρουσίαση αναμένεται στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο, 24 Ιουνίου, στις 8 μ.μ., στην οδό Βαλαωρίτου 7 στον 1ο όροφο (GRD Αίθουσα Blockchain).

Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο με ένα τηλεφώνημα στο:

210 3840676.

Μετά τα... φυσικά!

Η φιλοσοφία και το ερώτημα του “είναι”

by iopapami_admin

Πολλοί χρησιμοποιούμε τον όρο «φιλοσοφία», αλλά πόσοι γνωρίζουμε τι πραγματικά σημαίνει; Θέτουμε, λοιπόν, ένα βασικό ερώτημα , με την κύρια μορφή των Σωκρατικών ερωτήσεων. Ξεκινάμε με το «τι είναι»; Τι είναι ανδρεία; Τι είναι φιλοσοφία; Αυτού του είδους οι ερωτήσεις οδηγούσαν το Σωκράτη περισσότερο σε απορία, παρά σε οριστική λύση. Ο μαθητής του, Πλάτων, δεν καταλήγει στις διερευνήσεις του σε οριστικές γνώσεις αλλά πολλές φορές παραδέχεται αντιφατικά αποτελέσματα ως αληθή. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στην αρχή νόμιζε πως γνώριζε την απάντηση, αλλά όταν η διερεύνηση των φιλοσοφικών προβλημάτων έφτανε στο τέλος, κατέληγε σε απορία! Μια απορία αντίστοιχη με του Αριστοτέλη, κατά το ερώτημα για το ον.

Σύμφωνα με αυτήν την πολύ σύντομη εισαγωγή, καταλαβαίνουμε ότι και η απάντηση στο ερώτημα τι είναι φιλοσοφία, αφήνει περιθώρια για συμπλήρωση και αμφισβήτηση. Μπορούμε μόνο να προσεγγίσουμε την απάντηση, βασιζόμενοι σε διαφορετικούς ορισμούς φιλοσόφων. Σύμφωνα με αρχαίους  Έλληνες στοχαστές, όπως ο Ηρόδοτος, ο Ηράκλειτος, ο Πυθαγόρας κ.ά., η φιλοσοφία γίνεται χάριν της γνώσης, δηλαδή ο φιλόσοφος αποκτά τη γνώση, αλλά ποτέ τη σοφία. Το κίνητρο είναι η αγάπη για τη σοφία, η αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας αλλά η φιλοσοφία δεν μπορεί να είναι η κατάκτηση της σοφίας, καθώς σοφός είναι μόνο ο Θεός, δεν μπορεί να είναι κανένας φιλόσοφος. Αυτό ίσως μας γίνει πιο κατανοητό γνωρίζοντας ότι ορισμένοι ταυτίζουν τη φιλοσοφία με τη φιλομάθεια. Για τον Αριστοτέλη η φιλοσοφία είναι μια έρευνα της οποίας αιτία γένεσης αλλά και σκοπός της, είναι η αποφυγή της άγνοιας.

Η μεταφυσική αποτελεί έναν κλάδο της φιλοσοφίας και ουσιαστικά, αναζητά το «είναι». Κατά τον Heidegger, γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτε; Αυτά τα είδη του «είναι» που απασχόλησαν τους φιλοσόφους και εξακολουθούν να απασχολούν, κατά τον Πλάτωνα, είναι δύο. Ουσιαστικά, μιλάμε για δύο είδη των όντων: τις ιδέες και τα αισθητά. Οι ιδέες είναι αόρατες, αιώνιες, αμετάβλητες και αποτελούν αρχετυπικές μορφές. Ενώ, τα αισθητά όντα είναι ορατά, μεταβλητά και παροδικά. Οι ιδέες είναι αυτό που κάνει δυνατή την ύπαρξη και τη γνώση των αισθητών πραγμάτων. Έτσι, ο Πλάτων μίλησε για δύο κόσμους: τον αισθητό και το νοητό. Στον αντίποδα, ο Αριστοτέλης ναι μεν συμφωνεί ότι υπάρχουν δύο είδη του «είναι», η πρώτη και η δεύτερη ουσία αλλά υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά. Η πρωταρχική ουσία είναι το ειδικό και συγκεκριμένο, ενώ η δευτερεύουσα ουσία το γενικό και αφηρημένο. Θεωρεί ότι αν δεν υπάρξει το συγκεκριμένο, δεν μπορεί να υπάρξει το γενικό. Για παράδειγμα, αν δεν υπάρξει το χρώμα στα συγκεκριμένα αντικείμενα, δεν μπορεί να υπάρξει το χρώμα καθόλου. Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ, υποστηρίζει πως οτιδήποτε υποπίπτει στην αντίληψή μας θα είναι είτε πράγματα, είτε αιώνιες αλήθειες. Το σημαντικό εδώ είναι ότι οι αιώνιες αλήθειες στηρίζουν την ύπαρξή τους στη σκέψη μας. Δηλαδή, υπάρχουν όσο εμείς τις σκεφτόμαστε. Η σκέψη συνιστά τη φύση της σκεπτόμενης ουσίας του Ντεκάρτ. Σε κάθε περίπτωση, οι ιδέες και κατά συνέπεια οι σκέψεις, ορίζουν έναν νοητό κόσμο. Εδώ τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πιο πολύπλοκα. Ο νοητός κόσμος έχει τις Ιδέες, κατά τον Πλάτωνα, που είναι η γνώση του τέλειου και μπορούμε να βρεθούμε εκεί με τη νόηση και όχι την αίσθηση. Στη νόηση συγκαταλέγεται και η σκέψη, ενώ οι ιδέες αυτού του νοητού κόσμου συνδέονται με την ψυχή.

Μπορούμε να πούμε σε αυτό το σημείο ότι κάναμε έναν απειροελάχιστο κύκλο γύρω από το νοητό κόσμο, των κόσμο των ιδεών.  Στόχος του άρθρου αυτού είναι να μας δώσει εναύσματα για περεταίρω έρευνα και διερεύνηση. Θα περιμένω λοιπόν τα μηνύματά σας με ερωτήματα και θέματα που θέλετε να αναπτύξουμε περισσότερο στο ioanna@myalchemies.com. Ασφαλώς κανένα φιλοσοφικό ερώτημα δεν μπορεί να αναλυθεί μέσα σε μερικές γραμμές. Αναφέροντας επιγραμματικά κάποιες θεωρήσεις, ευελπιστώ να έχω τραβήξει το ενδιαφέρον σας ώστε να θέλετε να μάθουμε μαζί περισσότερα.

Πηγή φωτογραφίας: bookblog.gr

Μετά τα... φυσικά!

Πώς η ποιότητα των σκέψεων διαμορφώνει τη ζωή μας;

by iopapami_admin

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η ζωή σας είναι έτσι όπως είναι; Με τα όμορφα και τα άσχημα που την συνοδεύουν. Έχετε αναρωτηθεί για το βάρος της ευθύνης σας για την πραγματικότητα που βιώνετε; Συνήθως, οι σκέψεις για το πού οδηγείται η ζωή μας, αποτελούν προϊόντα απογοήτευσης ή ακόμα και στενοχώριας. Δηλαδή, όταν κάποιος είναι χαρούμενος και πάνε όλα καλά, δεν προβληματίζεται για την ευτυχία του. Όταν, όμως, έρχονται τα δύσκολα και οι στενοχώριες αναρωτιέται: «γιατί να συμβεί σε εμένα αυτό» ή «τι έχω κάνει και αξίζω να το βιώνω αυτό;». Είναι καλό να προβληματιζόμαστε με έναν υγιή τρόπο για την πορεία μας. Η ενδοσκόπηση μπορεί να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε ως άνθρωποι ή ακόμα και να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας. Για να κατανοήσουμε όμως πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό, ας ξεκινήσουμε από την αρχή: τις σκέψεις μας!

To 2005 δημοσιεύτηκαν τα πορίσματα ερευνών για την ποσότητα και την ποιότητα των σκέψεών μας στο National Science Foundation των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο μέσος όρος των σκέψεων που πραγματοποιεί ένας άνθρωπος την ημέρα είναι 60.000. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά ακόμη ευρήματα καθώς οι σκέψεις είναι κάτι που δεν βγαίνει από το μικροσκόπιο. Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με νεότερες μελέτες, η ποσότητα των σκέψεων κυμαίνεται από 12.000 έως και 80.000.

Σαφώς, πρόκειται για ένα τεράστιο εύρος, ωστόσο ανά περίπτωση δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες για το δείγμα της κάθε έρευνας, πόσοι άνθρωποι έλαβαν μέρος, τι ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικής κατάστασης, καθώς όλες αυτές οι πληροφορίες είναι σημαντικές. Ωστόσο, σίγουρα μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι είναι πάρα πολλές! Η ποιότητα των σκέψεων που κάνουμε, όμως, είναι ακόμα πιο σημαντική. Δρα καταλυτικά στις αποφάσεις μας, στο πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, πώς ενεργούμε και, εν τέλει, τι βιώνουμε! Θα εκπλαγείτε λοιπόν με τις τάσεις του μυαλού μας!

Είμαστε προγραμματισμένοι να σκεφτόμαστε αρνητικά! Αυτό, το επιβεβαιώνουν κλινικοί ψυχολόγοι, αναλύοντας την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Δεν πρόκειται απλά για μια θεωρία. Βασίζεται σε στοιχεία και, μάλιστα, έχουν γραφτεί πολλά βιβλία που το αναλύουν. Εν συντομία, όταν ο άνθρωπος βρισκόταν ακόμα σε πρωτόγονο στάδιο, η επιβίωσή του εξαρτιόταν από τον έγκαιρο εντοπισμό του κινδύνου και τη σωστή, άμεση αντίδραση. Έπρεπε να είναι σε ετοιμότητα να πολεμήσει την όποια απειλή εμφανιζόταν για τη ζωή του. Έτσι, ο εγκέφαλος άρχισε να συγκρατεί τις κακές εμπειρίες και να προγραμματίζεται να βλέπει την απειλή, το αρνητικό στοιχείο στο περιβάλλον του.

Το 80% των σκέψεων που πραγματοποιούμε μέσα στην ημέρα είναι αρνητικές και το 95% εξ αυτών, είναι σκέψεις που επαναλάβαμε και την προηγούμενη ημέρα. Συνειδητά ή όχι, είναι σαν να βάζουμε ένα τραγούδι να παίζει ξανά και ξανά! Πολύ σημαντικό είναι το ότι το 85% από αυτά που μας ανησυχούν και μας ταλαιπωρούν μέσα στο κεφάλι μας, δεν συμβαίνουν ποτέ! Ας αναλογιστούμε λίγο τι σημαίνει αυτό.

Με τι τροφοδοτούμε τον εγκέφαλό μας; Έχουμε ανησυχίες και φόβους για διάφορα πράγματα στη ζωή, μικρά ή μεγάλα, για προσωπικά ζητήματα, επαγγελματικά, οικονομικά. Ας εντάξουμε και τη μικροβιοφοβία μέσα σε όλα αυτά, μιας και είναι της μόδας. Όλα αυτά, λοιπόν, απασχολούν το μυαλό μας καθημερινά, σε ποσοστό 80% και το 85% αυτού του ποσοστού είναι εντελώς άχρηστο και επιβλαβές, γιατί δεν συμβαίνει ποτέ! Μας απασχολεί χωρίς λόγο! Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν αλλάζαμε αυτές τις σκέψεις με άλλες, που θα ήταν χρήσιμες, που θα μας βοηθούσαν να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.

Θα έρθει τώρα ένα αρνητικό μυαλό και θα μου πει: ναι, αλλά το υπόλοιπο 15% των αρνητικών σκέψεων και των φόβων μας, συμβαίνει! Η απάντηση βρίσκεται στη συνέχεια της έρευνας. Από το 79% αυτών που μας συμβαίνουν, οι άνθρωποι που έλαβαν μέρος στην έρευνα, αποκάλυψαν ότι θα μπορούσαν να έχουν κάνει καλύτερη διαχείριση της προβληματικής κατάστασης ή ακόμη και ότι οι δυσκολίες που προέκυψαν τους έδωσαν κάποιο πολύτιμο μάθημα. Άρα, δεν είναι όλα τόσο κακά, ακόμα κι εφόσον συμβούν! Φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε στη ζωή να μην συμβαίνουν ποτέ άσχημα πράγματα, σωστά; Δεν θα υπήρχε ισορροπία σε καμία περίπτωση και ούτε υπάρχει κάποιος κανόνας που να ορίζει την βίωση μόνο θετικών καταστάσεων.

Εν κατακλείδι, αντιλαμβανόμαστε ότι το 97% των φόβων μας, των αρνητικών σκέψεων, δεν έχουν καμία βάση και σίγουρα δεν θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα στο μυαλό μας. Τι μας προσφέρουν; Στρες, ένταση και εξάντληση! Τόσο πνευματική όσο και σωματική. Οι σκέψεις επιδρούν στο σώμα, στη χημεία μας, μεταφέρονται σε κάθε μας κύτταρο. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να προσέχουμε λίγο περισσότερο τι μας ταΐζουμε; Φυσικά, υπάρχουν κι εδώ καλά νέα! Τα καλά νέα λοιπόν, είναι ότι μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις μας. Δεν χρειάζεται να τις αφήσουμε να μας ορίζουν αυτές. Έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε, εφόσον έχουμε τη θέληση! Τίποτα όμως δεν είναι εύκολο! Μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν. Αν θέλουμε τα πράγματα να συμβούν όπως επιθυμούμε, με το δικό μας τρόπο, πρέπει να κοπιάσουμε πολύ γι’ αυτό. Δεν θα μας χαριστεί τίποτα και τα απρόοπτα πάντα θα συμβαίνουν. Πάντα θα βρίσκουμε αφορμές να επιστρέψουμε στη ζώνη ασφαλείας μας, γιατί αυτό είμαστε προγραμματισμένοι να κάνουμε. Τα γνώριμα περιβάλλοντα μας ελκύουν, αισθανόμαστε άνετα. Ωστόσο, ένα αρνητικό μυαλό, δεν μπορεί να μας προσφέρει μια θετική ζωή!

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το πώς δημιουργούνται οι σκέψεις και πώς μπορούμε να τις ελέγξουμε, μπορείτε να μεταβείτε σε προηγούμενο άρθρο: Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ

Θέλετε να κάνουμε μαζί την πρώτη προσπάθεια για αυτή την αλλαγή; Να βρούμε μαζί τρόπους που θα μας βοηθήσουν να σκεφτόμαστε με τον τρόπο που εξυπηρετεί τα σχέδιά μας και τα όνειρά μας!

Στείλτε μου τις ιδέες και τους προβληματισμούς σας για νέα άρθρα που θα θέλατε να διαβάσετε από το myalchemies.com στο email: ioanna@myalchemies.com.

Πηγές εικόνων: thecreativitypost, saveourbones

Μετά τα... φυσικά!

Τα 7 μοτίβα της αρνητικής σκέψης

by iopapami_admin

Έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι προγραμματισμένος να σκέφτεται αρνητικά. Μάλιστα, το 80% των σκέψεων της ημέρας είναι αρνητικές. Αυτές, λοιπόν, οι σκέψεις, ακολουθούν κάποιο ή κάποια από τα 7 μοτίβα που θα αναλύσουμε στη συνέχεια. Γνωρίζοντας την προέλευση των σκέψεών μας, μπορούμε να είμαστε πιο συνειδητά επιλεκτικοί ως προς αυτές, να αποφεύγουμε τις σκέψεις που δεν μας ωφελούν και να εστιάζουμε σε αυτές που μπορούν να μας δώσουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Περισσότερα για τη δημιουργία της σκέψης μπορείτε να διαβάσετε σε προηγούμενο άρθρο: Η δημιουργία της σκέψης και ο έλεγχός της

Ορισμένα από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, ίσως σας φανούν λίγο «αθώα» καθώς σίγουρα θα ταυτιστείτε με κάποια από αυτά. Ωστόσο, αν θέλουμε πραγματικά να φέρουμε την αλλαγή στη ζωή μας, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες μας.

Πολλές φορές, πέφτουμε στην παγίδα να βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα για ανθρώπους και καταστάσεις. Κάνουμε εικασίες για όσα μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι ή προχωράμε σε αρνητικές υποθέσεις για την έκβαση ορισμένων εξελίξεων. Αυτό σημαίνει ότι υποφέρουμε περισσότερο από ενδεχόμενους φόβους για το μέλλον, παρά από την ίδια την πραγματικότητα. Αντίστοιχα, έχουμε μάθει να περιμένουμε το χειρότερο από τους ανθρώπους και συνήθως προεξοφλούμε τις σκέψεις και τις προθέσεις τους προς εμάς με έναν αρνητικό τρόπο.

Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο επιβλαβές μοτίβο, είναι η καταστροφολογία! Υποθέτουμε πάντα το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα σε μια κατάσταση και είναι αυτό που λέμε για ορισμένους: έφερε την καταστροφή! Δεν σκεφτόμαστε ρεαλιστικές πιθανότητες αλλά συμπεραίνουμε πως όλα θα εξελιχθούν με το χειρότερο τρόπο. Ωστόσο, σας έχω καλά νέα για αυτό! Δεν θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, όπως έλεγαν οι Γαλάτες! Ας προσπαθήσουμε να είμαστε εγκρατείς και ψύχραιμοι και θα δούμε πως όλα θα κυλήσουν έτσι όπως είναι πιο κατάλληλο να συμβεί.

Τι άλλο κάνουμε που εντάσσεται σε αυτή τη συνομοταξία; Υπεργενικεύουμε! Το συναντάμε αυτό πολλές φορές σε ανθρώπους που είχαν τουλάχιστον μία αρνητική εμπειρία που τους επηρέασε πολύ, και την προβάλλουν σε όλες τις μελλοντικές τους εμπειρίες. Μπορεί να ακούσετε έναν άνθρωπο 30 χρονών να λέει: αφού δεν κατάφερα ως τώρα να βρω τη δουλειά των ονείρων μου, δεν θα το καταφέρω ποτέ! Ή και σε προσωπικό επίπεδο: αφού μέχρι τώρα δεν έκανα μία σχέση της προκοπής, θα μείνω μόνος μου για πάντα! Κάποιοι ίσως γελάτε μ’ αυτό και σας φαίνεται υπερβολικό, κάποιοι, όμως, μπορεί να συναντάτε κοινές αναφορές. Ωστόσο, όσα παραδείγματα σας αναφέρω, προέρχονται από ανθρώπους που γνωρίζω και τα έχουν βιώσει. Είναι κυριολεκτικά βγαλμένα απ’ τη ζωή! Λοιπόν, όσον αφορά στην υπεργενίκευση, αν κάποιος το σκεφτεί λίγο πιο ήρεμα, θα δει ότι η ζωή συνεχίζεται, και συνεχίζεται για κάποιο λόγο. Αν ήταν ό,τι ζήσαμε μέχρι τα 30 ή τα 40, παραδείγματος χάριν, να ήταν όλες κι όλες οι μοναδικές εμπειρίες κι από κει και ύστερα να ζούμε τη μέρα της Μαρμότας, ε, δεν θα είχαμε και κανένα λόγο ύπαρξης!

Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις! Αυτό είναι το μόνο βέβαιο! Απολαύστε την και αφήστε τη να σας φέρει όμορφα πράγματα. Το να βιώσουμε ξανά την ίδια ακριβώς εμπειρία, είναι λίγο απίθανο. Το να προκαλούμε όμως παρόμοιες καταστάσεις, με παρόμοια αποτελέσματα, γιατί δεν έχουμε πάρει το μάθημα της προηγούμενης φοράς ή επειδή συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο τις συγκεκριμένες συνθήκες, είναι πολύ πιθανό. Ωστόσο, πρόκειται για κάτι που ξεκινά από το μυαλό μας, από τον τρόπο σκέψης μας κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε για να πάμε παρακάτω.

Το τέταρτο μοτίβο που απαντάμε εξίσου συχνά, σχετίζεται με το γεγονός ότι βάζουμε ταμπέλες. Και δεν τις βάζουμε μόνο στους άλλους, εκπαιδεύοντας το μυαλό μας να τους αντιμετωπίζει με αρνητικό τρόπο, αλλά τις βάζουμε και στον εαυτό μας. Για παράδειγμα, θα χαρακτηρίσει κάποιος τον εαυτό του ως κακό στη γραμματική. Αυτό δεν σημαίνει απλά ότι χαρακτηρίζει αρνητικά τον εαυτό του, αλλά πιθανότατα να αποφύγει οτιδήποτε έχει να κάνει με τη γραμματική, όπως εξάσκηση στην ανάγνωση, την ορθογραφία, αποφυγή συγγραφής και άλλα. Είναι αυτό που λέμε ενός κακού μύρια έπονται.

Κάθε σκέψη έχει την ικανότητα να πυροδοτεί κι άλλες, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί! Μπορεί κάτι να μας φαίνεται ασήμαντο, αλλά στην πραγματικότητα να έχει τη δύναμη να παρασύρει πολλά περισσότερα. Υπάρχουν άνθρωποι που χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους συνεχώς με αρνητικό τρόπο. Φράσεις του τύπου: «είμαι ασήμαντος», «δεν ξεχωρίζω», «δεν προκαλώ το ενδιαφέρον των άλλων», «δεν με αγαπούν» ίσως σας είναι γνώριμες από κάπου. Αυτές οι σκέψεις διαμορφώνουν την αυτοεικόνα και σας συνοδεύουν για όλη την υπόλοιπη ζωή σας. Ενσωματώνονται, παγιώνονται και γίνονται μία πεποίθηση που μπορεί να σας βυθίσει σε πολύ δυσάρεστα συναισθήματα. Έχει τρομερές επιπτώσεις στη σχέση που έχετε με τον εαυτό σας αλλά και με τους άλλους.

Ποια είναι η σχέση σας με τα «πρέπει»; Όταν σκεφτόμαστε με γνώμονα το τι «πρέπει» να κάνουμε, δημιουργούμε μια αρνητική προοπτική. Εισάγεται το στοιχείο της υποχρέωσης. Επίσης, πολλές φορές τα «πρέπει» δεν είναι ρεαλιστικά σε απαιτήσεις και προκαλούν τους ανθρώπους να αισθάνονται ηττημένοι. Ακόμη, τους γεμίζει με απαισιοδοξία ως προς την ικανότητά τους να πετύχουν! Βγάλτε λοιπόν τα πολλά «πρέπει» από τη ζωή σας! Όπως πολύ όμορφα είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης, πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι!

Το προτελευταίο μοτίβο ίσως το συναντάμε λιγότερο συχνά. Καλείται συναισθηματικός συλλογισμός και περιλαμβάνει την υπόθεση πως κάτι είναι αληθινό με βάση τη συναισθηματική μας απόκριση σε αυτό. Για παράδειγμα, εάν αισθάνεστε νευρικοί, ο συναισθηματικός συλλογισμός θα σας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα βρίσκεστε σε κάποιο κίνδυνο. Οπότε, δικαιολογημένα αισθάνεστε νευρικοί! Αυτό μπορεί να κλιμακώσει τα αρνητικά συναισθήματα και να αυξήσει το άγχος.

Το 7ο και τελευταίο από τα μοτίβα αρνητικής σκέψης είναι η εξατομίκευση και ενοχοποίηση! Σύμφωνα με αυτό, παίρνουμε πολλά πράγματα προσωπικά, ακόμα κι αν δεν είναι! Με αυτόν τον τρόπο, καταλήγουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας για πράγματα πάνω στα οποία δεν έχουμε κανέναν έλεγχο!

Για παράδειγμα, είμαστε υπάλληλοι σε ένα μαγαζί και έρχεται κάποιος που αγόρασε ένα προϊόν από το κατάστημα. Παραπονιέται έντονα για την ποιότητα του προϊόντος κατηγορώντας μέσα σε όλα ακόμα κι εμάς που εργαζόμαστε εκεί. Εμείς το παίρνουμε προσωπικά και θέλουμε να υπερασπιστούμε την επιχείρηση και τον εαυτό μας απέναντι στις κατηγορίες. Αυτό μας προκαλεί μία ολόκληρη σειρά από αρνητικά συναισθήματα και έντονο στρες! Πρέπει πρωτίστως να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι για το προϊόν. Δεν είμαστε υπεύθυνοι ούτε για τα συναισθήματα του πελάτη, ούτε για το τι γνώμη έχει ένας άγνωστος για τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης. Είμαστε υπεύθυνοι για να δώσουμε τις σωστές πληροφορίες για τα τεχνικά χαρακτηριστικά και την εγγύηση των προϊόντων που πουλά το κατάστημα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πράγματα που τα παίρνουμε προσωπικά ενώ δεν μας αναλογούν!

Τα 7 μοτίβα διαφέρουν μεταξύ τους. Το κοινό τους, όμως, στοιχείο είναι ότι περιλαμβάνουν διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας και παράλογους τρόπους εξέτασης καταστάσεων και ανθρώπων. Όταν είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε ότι μας συμβαίνει, πρέπει να θέσουμε σε εφαρμογή το κατάλληλο φίλτρο! Παρατηρούμε ποιες σκέψεις δεν μας είναι χρήσιμες και τις πετάμε στον κάδο. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να αποβάλλουμε μεγάλο μέρος των αρνητικών σκέψεων, κάνοντας χώρο για τις θετικές! Δημιουργώντας εύφορο έδαφος για τα θέλω και τα όνειρά μας, μακριά από τους αυτό-περιορισμούς!

Πηγές εικόνων: verywell mind, heather timm, lovepanky

ΒιβλιοτόπιοΜετά τα... φυσικά!

Ο συγγραφέας και φιλόσοφος Thomas Carlyle

by iopapami_admin

Τον Thomas Carlyle τον γνωρίζουμε κυρίως ως συγγραφέα και φιλόσοφο, ωστόσο ήταν και μαθηματικός και πολλά άλλα πράγματα. Δεν θα υπεισέλθω στις λεπτομέρειες της ζωής του όπως συμβαίνει στις συνήθεις βιογραφίες, αλλά θα αναφερθώ στις πιο σημαντικές στιγμές της. Γεννημένος στις 4 Δεκεμβρίου του 1795 στην Σκωτία, μεγάλωσε με αυστηρές Καλβινιστικές αρχές οι οποίες του δίδαξαν τη λιτότητα και την πειθαρχία. Χάρη στην επιμονή του πατέρα του, μπήκε οικότροφος στην Ακαδημία Annan, όπου διέμενε τις καθημερινές και επέστρεφε σπίτι του τα Σαββατοκύριακα. Τα μαθητικά του χρόνια στην αρχή ήταν δύσκολα λόγω του σχολικού εκφοβισμού που δεχόταν (bullying). Την πρώτη του προσωπική επανάσταση την έκανε όταν αποφάσισε να αντιταχθεί στις διδαχές της μητέρας του, η οποία τον νουθετούσε με το να μην χρησιμοποιεί τη φυσική του δύναμη για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή οποιονδήποτε άλλο. Όταν πια άρχισε να ανταποδίδει τα χτυπήματα που δεχόταν, η καθημερινότητά του βελτιώθηκε. Το αγαπημένο του μάθημα ήταν τα μαθηματικά, ωστόσο αγαπούσε και τη μελέτη των σύγχρονων γλωσσών, βιβλίων αλλά και Λατινικών.

Παρά που ολοκλήρωσε το πρόγραμμα σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου το Νοέμβριο του 1813, αποφάσισε να μην αποφοιτήσει και να μετακυλήσει στο Divinity Hall της Εκκλησίας της Σκωτίας στο Εδιμβούργο για εκπαίδευση στη θεολογία. Αργότερα επέστρεψε στην Ακαδημία Annan ως διορισμένος καθηγητής μαθηματικών. Ωστόσο, είχε ήδη ξεκινήσει να απολαμβάνει αμφιλεγόμενες διανοητικές συζητήσεις. Ήταν δυσαρεστημένος όμως με το ρόλο του καθηγητή και έτσι επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου το 1818. Τα οικονομικά δεν ήταν σε καλή κατάσταση και τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα για αυτόν. Δοκίμασε να ασχοληθεί με τη Νομική αλλά ούτε και αυτό το αντικείμενο του προσέφερε κάποια ευχαρίστηση. Ύστερα από τρία δυστυχισμένα χρόνια, άλλαξε και πάλι κατεύθυνση, αυτή τη φορά προς τη Γερμανική γλώσσα, στρεφόμενος προς την ιστορία και τη λογοτεχνία για τις οποίες είναι πλέον γνωστός.

Ακόμα και στην προσωπική του ζωή συνάντησε δυσκολίες καθώς προσπάθησε πολύ ενάντια στις προσδοκίες για να παντρευτεί την αγαπημένη του. Στο μεσοδιάστημα από όταν ο Thomas γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του μέχρι το γάμο τους, συνέβησαν πολλές και σημαντικές αλλαγές. Μία από αυτές είναι ότι ενώ ήταν βαθιά θρησκευόμενος, απέρριψε τον Χριστιανισμό και έγινε άθεος. Προχώρησε ανεπιτυχώς σε αίτηση για την έδρα της Ηθικής Φιλοσοφίας και στο Πανεπιστήμιο St. Andrews και για την έδρα της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Το πρώτο σημαντικό έργο ήταν το φιλοσοφικό «Sartor Resartus». Ένα από τα επόμενα χειρόγραφά του, τον πρώτο τόμο της «Γαλλικής Επανάστασης», τον έδωσε σε έναν φίλο του για να τον διαβάσει. Με κάποιον τρόπο το χειρόγραφο κατέληξε προσάναμμα για το τζάκι και ο συγγραφέας αναγκάστηκε να το ξαναγράψει όλο από μνήμης!

Στο έργο του Past and Present, αντιπαραβάλλει τη σοφία και την εξουσία ενός μεσαιωνικού ηγούμενου με το χάος του 19ου αιώνα, εκφωνώντας υπέρ του πρώτου, παρά το γεγονός ότι είχε απορρίψει τον Χριστιανισμό και είχε ιδιαίτερη αποστροφή για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Εξίσου σημαντικά έργα του θα αναφέρω επιγραμματικά τα ακόλουθα: On Heroes, Hero-Worship, Heroic in History, Oliver Cromwell’s Letters and Speeches, The History of Friedrich II of Prussia κ.ά.

Μετά το θάνατο της συζύγου του, έζησε ακόμα 15 χρόνια βυθισμένος σε μια ψυχική κούραση, ανία και μερική απομόνωση. Ο ίδιος απεβίωσε στις 5 Φεβρουαρίου του 1881. Τα έργα του έμειναν κληρονομιά για τις επόμενες γενιές και μέσα από αυτά ξεδιπλώνεται τόσο ένα κομμάτι ιστορίας αλλά και ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού του. Διακρίνουμε στοιχεία του χαρακτήρα του, τις απόψεις του και τη φιλοσοφία του για τη ζωή και τη μεταφυσική.

Ως πολύ ρομαντικός στοχαστής, ο Thomas Carlyle επιτέθηκε στον βιομηχανισμό, φοβόταν τον πολιτικό ριζοσπαστισμό και τον φιλελευθερισμό και δεν εκτιμούσε τον ωφελιμισμό ή τη δημοκρατία (με την κυριολεκτική έννοια της κυβέρνησης από τον λαό). Όντας ένας πολύ απαισιόδοξος συγγραφέας για θέματα που αφορούσαν τη σκέψη της εποχής του Διαφωτισμού, ο Carlyle ήταν εξαιρετικά επικριτικός απέναντι στις δύο κύριες τάξεις που εμπλέκονταν στην εξουσία, την αριστοκρατία και το προλεταριάτο (εργατική τάξη). Τις θεωρούσε εξίσου υπαίτιες για τη μη ικανοποιητική κυβέρνηση. Πίστευε ότι η πρώτη ομάδα, η μιλοκρατία (η οικονομικά εύρωστη τάξη), ήταν αναίσθητη στα βάσανα των απλών ανθρώπων και επιφανειακή ως προς τη διαβίωση και τον τρόπο ζωής. Από την άλλη πλευρά, η «δεύτερη ομάδα» (ή η εργατική τάξη) αποτελούνταν απλώς από «ανόητους γεμάτους μπύρα και ανοησίες», αναφερόμενος συγκεκριμένα στην έλλειψη της πνευματικής της ικανότητας να συμμετέχει σε οποιαδήποτε μορφή ή κυβέρνηση. Πίστευε ακόμη ότι υπήρχαν μόνο λίγοι άνθρωποι στον κόσμο που ήταν κατά κάποιο τρόπο προορισμένοι να ηγηθούν, ήταν δηλαδή θετικά προσκείμενος σε ένα είδος πρώιμου ελιτισμού.

Η κύρια θεωρία που υποστήριζε ο Carlyle ήταν ότι: «ο κανόνας όλης της ζωής είναι ότι η ζωή κυβερνάται από την ανισότητα». Εξαιτίας αυτού, πίστευε ότι η εξουσία έπρεπε να αφεθεί στα πιο ικανά μέλη της κοινωνίας, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από την αριστοκρατία. Η ενσάρκωση αυτής της άρχουσας τάξης θα ήταν ο ήρωας, ο μεγάλος άνθρωπος της διορατικότητας, έτοιμος να ηγηθεί της κοινωνίας, για τον οποίο έγραψε στη διάλεξή του Heroes and Hero Worship (1840). Ο ήρωας συνήθως λάμβανε κανονική αποδοχή από τις μάζες, σύμφωνα με τον Carlyle, αλλά μπορούσε να καταφύγει στη βία όταν ήταν απαραίτητο για να λάβει έγκριση. Αυτοί οι ήρωες ήταν που καθόρισαν την ανθρωπότητα και η ιστορία δεν ήταν παρά μια σπουδαία βιογραφία ηρώων. Από όλες τις απόψεις, ο Thomas Carlyle θα μπορούσε να θεωρηθεί «αντιφιλελεύθερος» αντιδραστικός. Ήταν σθεναρά αντίθετος στο οικουμενικό δικαίωμα ψήφου ή σε οποιαδήποτε μορφή λαϊκής συμμετοχής στις «δημόσιες» υποθέσεις, υποστηρίζοντας έτσι τον ισχυρό κυβερνητικό έλεγχο της κοινωνίας για να αποφευχθεί η «αναρχία» την οποία εξίσωνε με την απελευθέρωση της κυβέρνησης. Ο Carlyle ήταν πάντα ρατσιστής, εντελώς αντισημίτης και “νέγρο-μισητής” σε μεγάλο μέρος της γραφής του, πιστεύοντας στην “Τευτονική ανωτερότητα” της σκανδιναβικής λευκής φυλής.

Θα παραθέσω εδώ πέντε από τα δεκάδες αποφθέγματά του, στα οποία αποτυπώνονται οι απόψεις του για τη ζωή και τους ανθρώπους.

Υπάρχουν πραγματικά ηθικοί άνθρωποι, που ζουν σε πλήρη αρμονία με την καθολική ηθική τάξη, αδιαφορώντας αν ο κόσμος τους αγνοεί και αν οι άνθρωποι δεν τους πρόσεξαν.

Το βασίλειό μου δεν είναι αυτά που έχω, αλλά αυτά που κάνω.

Πήγαινε όσο πιο μακριά μπορείς να δεις. Μόλις φτάσεις εκεί, θα μπορείς να δεις πιο μακριά.

Τα βιβλία μου είναι οι φίλοι που δεν με απογοητεύουν ποτέ.

Η σιωπή είναι τόσο βαθιά όσο η αιωνιότητα, η ομιλία είναι τόσο ρηχή όσο ο χρόνος.

Πηγές: Britannica Encyclopedia, Valencia Universitat, University of St Andrews
Πηγές φωτογραφιών: Poetry Foundation, redbubble

Μετά τα... φυσικά!

Αν δεν αφήσεις αυτό που φεύγει, δεν θα δεις αυτό που έρχεται

by iopapami_admin

Πολλές φορές θέλουμε να παραμείνουν τα πράγματα όπως είναι στη ζωή μας. Αποφεύγουμε την αλλαγή με όποιον τρόπο μπορούμε. Για παράδειγμα, προτιμούμε να παραμείνουμε σε αυτήν την σχέση ακόμα κι αν δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να έχουμε, να συνεχίσουμε στην ίδια εργασία ακόμα κι αν δεν μας καλύπτει σε ορισμένους τομείς (π.χ. οικονομικά, στην εξέλιξή μας, ή ως περιβάλλον εργασίας). Ωστόσο, αντί να προσκολλόμαστε σε αδιέξοδες και ανθυγιεινές καταστάσεις, θα ήταν πιο ωφέλιμο να εξετάζουμε πώς μπορούμε να καλυτερεύσουμε τη ζωή μας.

Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αλλαγή γιατί δεν ξέρουν τι θα ακολουθήσει. Προτιμούν να μένουν συμβιβασμένοι και να ζουν με ημίμετρα, παρά να δοκιμάσουν κάτι άλλο. Αυτό συμβαίνει κυρίως για δύο λόγους. Ο ένας είναι ο φόβος για το άγνωστο. Πρόκειται για έναν πανάρχαιο φόβο, βαθιά ριζωμένο μας, τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε αν θέλουμε να ελευθερωθούμε.

Ο δεύτερος λόγος, είναι η συνήθεια. Έχουμε συνηθίσει σε κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες ζωής, είτε είναι μια σχέση, είτε το μην έχουμε σχέση, είτε είναι το εργασιακό περιβάλλον που είναι οικείο και παρά όλα τα στραβά του, τουλάχιστον ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε… Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό από το οποίο δεν θέλουμε να απαγκιστρωθούμε. Τα κακά νέα είναι όλα αλλάζουν και τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει ίδιο, ούτε καν εμείς ως άνθρωποι δεν μένουμε ίδιοι. Τα καλά νέα είναι ότι όλα αλλάζουν και τίποτα δεν παραμένει ίδιο!

Κάποιοι άνθρωποι δέχονται τις μεταβολές πιο εύκολα από άλλους, ή ίσως τις επιζητούν και τις προκαλούν. Ό,τι δεν εξελίσσεται, πεθαίνει, υποστηρίζει η θεωρία της εξέλιξης των ειδών. Οι οργανισμοί που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στα νέα περιβάλλοντα (κλιματικές αλλαγές κ.τ.λ.) κατέληξαν ιστορία στα μουσεία. Όπως για παράδειγμα τα μαμούθ! Θέλουμε λοιπόν να είμαστε μαμούθ ή χαμαιλέοντες;

Συνήθως, οι αλλαγές μας οδηγούν σε ομορφότερες συνθήκες, αρκεί να τους το επιτρέψουμε. Αν μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν, χάνουμε ένα όμορφο παρόν και καταδικάζουμε ένα δυναμικό μέλλον. Γιατί να το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Δεν θέλουμε το καλύτερο για εμάς; Ποιο είναι λοιπόν, αυτό το καλύτερο; Να προβληματιζόμαστε γιατί τα πράγματα είναι έτσι, να αγωνιούμε και να λυπόμαστε για αυτά που έφυγαν ή να ζούμε το παρόν συνειδητά και να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε την πραγματικότητα που θέλουμε;

Η ζωή δεν περιμένει κανέναν! Προχωρά και κάποια στιγμή, είτε το θέλεις είτε όχι, θα σε παρασύρει. Η ζωή είναι το ΤΩΡΑ! Το χτες έφυγε και το αύριο δημιουργείται από το τώρα! Συνεπώς, δεν έχει νόημα να κοιτάς την πόρτα που έκλεισε! Έχει ανοίξει ένα παράθυρο, με όμορφη θέα, και σε περιμένει! Δεν είναι η αλλαγή που μας προκαλεί δυσφορία ή πόνο. Είναι η αντίστασή μας σε αυτήν. Αν την αγκαλιάσουμε θα μας οδηγήσει σε μια νέα περιπέτεια. Έτσι κι αλλιώς, η ζωή από μόνη της είναι μια περιπέτεια.

Όταν ένας κύκλος κλείνει, αποχαιρέτησέ τον και συνέχισε. Μη μένεις εκεί να τον κοιτάς. Σου προσέφερε όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές. Κράτα τα ωραία και συνέχισε το δρόμο σου. Η ζωή είναι ΤΩΡΑ! Η αλλαγή είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής.

Όσοι διαβάζετε συστηματικά τα άρθρα μου, πιθανώς θα έχετε αντιληφθεί ότι η αλληλεπίδραση μαζί σας είναι αυτή που με εμπνέει. Οι δικοί σας προβληματισμοί αποτελούν εφαλτήριο για νέες έρευνες, αναζητήσεις και συζητήσεις. Τα θέματα που απασχολούν εσάς, απασχολούν και εμένα. Έτσι, προσδοκώ να βρούμε όλοι μαζί λύσεις, να μοιραστούμε γνώσεις και με κάποιον τρόπο να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Για το λόγο αυτό, θα επανέλθω στα δύο αρχικά παραδείγματα που παρατηρώ ότι απασχολούν τους περισσότερους.

Ας εξετάσουμε αρχικά, το τέλος μιας σχέσης. Χάριν παραδείγματος, ας πάρουμε το ενδεχόμενο εσύ να θέλεις να συνεχιστεί η σχέση και το άλλο μέλος της να την διακόψει. Η αλήθεια είναι δεν μπορείς να κρατήσεις κάποιον που θέλει να φύγει. Όσο σκληρό ή άδικο κι αν ακούγεται, δεν μπορείς να διατηρήσεις μια κατάσταση για πάντα επειδή έτσι θέλεις. Για να ζητά κάποιος το τέλος, σημαίνει ότι κάτι δεν τον καλύπτει και χρειάζεται κάτι διαφορετικό στη ζωή του. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάπου φταις εσύ. Μπορεί απλά να έκανε τον κύκλο της αυτή η σχέση και να μην έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο είτε στο ένα μέλος είτε και στα δύο. Απλά ο ένας από τους δύο το αντιλαμβάνεται πρώτος και δεν θάβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί.

Αν το αναλογιστείς, πόσες φορές έχασες τον ενθουσιασμό σου δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο; Πόσες φορές αισθάνθηκες ότι κάτι δεν σε καλύπτει, δεν σε ολοκληρώνει, δεν σε καταλαβαίνει, δεν σου ταιριάζει; Τα σημάδια ήταν εκεί αλλά αρνιόσουν να τα δεις γιατί με κάποιον τρόπο ήσουν ‘βολεμένος’ σε μια κατάσταση. Εξάλλου, ένας άνθρωπος που επιλέγει να φύγει, με βεβαιότητα δεν μπορεί να σου προσφέρει όσα επιζητείς και όσα σου αξίζουν! Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αποδεχτείς και να σεβαστείς την επιλογή του άλλου και να επανεστιάσεις στον εαυτό σου, στη δική σου ζωή. Μήπως κάπου στην πορεία, έχασες τον εαυτό σου; Μήπως ζούσες μέσα από τον άλλον και ξέχασες να είσαι ΕΣΥ;

Τα συναισθήματα προφανώς και δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη και ο καθένας ξεπερνά μια απώλεια με τον δικό του τρόπο. Βγαίνοντας όμως λίγο έξω από την κατάσταση, βλέποντας σαν ένας τρίτος αυτή τη σχέση, θα δεις ότι δεν σε πήγαινε πιο πέρα, δεν υπήρχε κάτι άλλο να σου προσφέρει. Όσο κι αν αυτό σε πονά τη δεδομένη στιγμή, ευτυχώς η ζωή επέλεξε να σε απαλλάξει από μια αδιέξοδη κατάσταση τώρα παρά αργότερα. Και συνέβη τώρα, ώστε να είσαι έτοιμος για το καλύτερο που θα έρθει.

Όσο είμαστε “με τα μούτρα” σε μια κατάσταση, δεν μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Ένα γερό ταρακούνημα μας επαναφέρει στην πραγματικότητα και στον σωστό για εμάς δρόμο, παρά που έχουμε λοξοδρομήσει. Περνώντας ο καιρός, θα δεις ότι αυτό ήταν τότε το καλύτερο και για τους δύο. Το πιο πιθανό είναι να σου έχει ήδη συμβεί. Η ζωή δεν σταματά, συνεχίζεται…

Ας εξετάσουμε τώρα το παράδειγμα με την εργασία. Είναι γεγονός πως οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν μπορείς έτσι απλά να φύγεις από κάτι σταθερό και σίγουρο για να αναζητήσεις κάτι καλύτερο. Έρχεται όμως η στιγμή που για κάποιο λόγο φεύγεις από αυτή τη δουλειά. Παραίτηση; Απόλυση; Ατύχημα; Τύχη; Για τον οποιονδήποτε λόγο, η στιγμή έρχεται και ο κύκλος κλείνει. Η μετάβαση είναι ένα απαραίτητο στάδιο για να φτάσουμε σε κάτι καλύτερο, κι αν δεν είναι καλύτερο το επόμενο, θα είναι το μεθεπόμενο.

Ουσιαστικά, η αντίσταση στην αλλαγή είναι που μας δημιουργεί πόνο και δυσφορία, όχι η ίδια η αλλαγή. Αφήνοντας τη ζωή να ξετυλιχθεί, μπορούμε να βιώσουμε πολλές όμορφες καταστάσεις. Τίποτα δεν είναι μόνιμο, τίποτα δεν κρατά για πάντα και εμείς είμαστε απλώς περαστικοί ταξιδιώτες που ήρθαμε να ζήσουμε μια περιπέτεια! Όσο πιο εύκολα αποδεχθούμε την αλλαγή, τόσο πιο γρήγορα και ανώδυνα θα περάσει αυτό το δύσκολο στάδιο. Εξάλλου, δεν μπορούμε να εξελιχθούμε όταν όλα είναι στάσιμα. Οι μεταβολές είναι απαραίτητες για την εξέλιξή μας, σε όλα τα επίπεδα.

Η πραγματικότητα που βιώναμε ως τώρα ήταν κατάλληλη για τη δεδομένη χρονική στιγμή και τις δεδομένες συνθήκες. Οι επιλογές που κάναμε ως τώρα ήταν οι καλύτερες δυνατές σύμφωνα με το ποιοι ήμασταν όταν τις λάβαμε, ποιες ήταν οι συνθήκες και τα τότε δεδομένα. Την αποχαιρετούμε και ανασκουμπωνόμαστε για το φρέσκο αεράκι που πνέει. Αυτό που θα έρθει θα είναι αυτό που για κάποιο λόγο χρειαζόμαστε.

Εξάλλου, πολλές φορές αυτό που θέλουμε δεν είναι και το καλύτερο για εμάς, ούτε το πιο κατάλληλο. Μπορούμε να το αντιληφθούμε έχοντας βγει από μια τέτοια κατάσταση. Όσο νωρίτερα το αποδεχθούμε, τόσο το καλύτερο.

Αφήστε αυτό που θέλει να φύγει, ώστε να έχετε χώρο για αυτό που έρχεται!

Πηγές φωτογραφιών: Inspiration Ministries, gfycat

ΒιβλιοτόπιοΜετά τα... φυσικά!

Αντιστοιχία σκέψεων, συναισθημάτων και παθήσεων

by iopapami_admin

Η έννοια του ψυχοσωματικού νοσήματος δεν είναι καινούρια. Ωστόσο, όσο περισσότερα προχωρά η επιστήμη τόσο περισσότερο φως ρίχνει στη συσχέτιση των σκέψεων και των συναισθημάτων με την σωματική μας υγεία. Ο Bradley Nelson στο βιβλίο του “Emotion Code” προχωρά σε αντιστοιχίσεις σκέψεων, συναισθημάτων και νοσημάτων. Ομαδοποιεί τα συναισθήματα αναλόγως με το ποιο όργανο του σώματος επηρεάζουν και μας εξηγεί πώς μπορούμε να σκεφτόμαστε για να καταλαβαίνουμε τα μηνύματα που μας στέλνει το σώμα μας.

Ο Bradley Nelson

Τα μάτια μας, είναι το όργανο με το οποίο βλέπουμε τον κόσμο. Όταν έχουμε προβλήματα όρασης αυτό σημαίνει, ότι δεν επιθυμούμε να δούμε κάτι στους εαυτούς μας και στους γύρω μας ανθρώπους. Τα αυτιά αποτελούν την ετοιμότητά μας να ερχόμαστε σε επαφή με τον γύρω κόσμο. Πόνος ή βόμβος εμφανίζεται όταν δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε αλλά ούτε να υπακούμε. Κάθε δυσλειτουργία των αυτιών δηλώνει κριτική άποψη σχετικά με ό,τι ακούτε, ακόμη και εσωτερικό θυμό ή επιθυμία να αποκλείσετε οτιδήποτε δεν θέλετε να ακούσετε.

Ο σβέρκος αντιπροσωπεύει την ικανότητά μας στην διαλλακτική σκέψη, στην αποδοχή μιας άλλης γνώμης, την κατανόηση των απόψεων πολλών ανθρώπων. Κατά κανόνα οι παθήσεις του λαιμού προέρχονται από την δογματική πεισματική άρνηση να δει κανείς με νέο τρόπο τα πράγματα της ζωής. Σημαίνει ισχυρογνωμοσύνη πάνω στη δική μας σκέψη.

Ο λάρυγγας αντιπροσωπεύει την ικανότητά μας να υπερασπίζουμε τα συμφέροντά μας και τις γνώμες μας, την προσωπικότητά μας.Ο λάρυγγας αρρωσταίνει, όταν εμείς θεωρούμε, ότι μας αδικούν και δεν είμαστε σε θέση να υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας. Πέραν τούτου, ο λάρυγγας είναι η έδρα της ενέργειας της δημιουργίας. Όταν η δημιουργική ενέργεια δεν βρίσκει διέξοδο, ο λάρυγγας αρρωσταίνει.

Το σφίξιμο στο λαιμό σημαίνει ότι ίσως αισθάνεστε περιορισμένοι, υπό πίεση ή ότι σας έχουν πιάσει από το λαιμό για να πείτε ή να κάνετε κάτι. Πόνος κατά την κατάποση δείχνει τον τρόπο που διαλέγει το σώμα να σας ρωτήσει ξεκάθαρα «ποιο πρόσωπο ή κατάσταση δεν μπορείτε να καταπιείτε;». Ίσως δεν μπορείτε να καταπιείτε την στάση ενός συγκεκριμένου προσώπου ή την έκβαση μιας κατάστασης.

Αντίστοιχα με αυτά που δεν μπορούμε να καταπιούμε, είναι κι αυτά που δεν μπορούμε να χωνέψουμε. Συνήθως, τα προβλήματα με το στομάχι σχετίζονται με την ανικανότητα προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Όταν έχουμε ενοχλήσεις ας αναρωτηθούμε «Ποιον δεν μπορούμε να χωνέψουμε; Ποιος μας κάθεται στο στομάχι; Έτσι λοιπόν τα στομαχικά προβλήματα αποτελούν εκδηλώσεις αποτυχίας ή άρνησης σας να χωνέψετε ένα άτομο ή μια κατάσταση την οποία φοβάστε ή δεν μπορείτε να αντέξετε.

Από την άλλη, τα προβλήματα με την πλάτη αρχίζουν, όταν νιώθει κανείς, ότι του λείπει η στήριξη. Οι πόνοι του άνω τμήματος της πλάτης σχετίζονται με την ανεπάρκεια της αισθηματικής στήριξης από τους άλλους. Το μεσαίο τμήμα της πλάτης σχετίζεται με το αίσθημα της ενοχής και τους φόβους του παρελθόντος, φόβους των οικονομικών προβλημάτων.

Ο πόνος στον ώμο υποδηλώνει ότι  υπερφορτώσει τον εαυτό σας με βάρη χωρίς λόγο. Βλέπετε, οι εκφράσεις του θυμόσοφου λαού δεν βγαίνουν τυχαία. Λέμε… νιώθω λες και κρατάω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου. Αυτό μας θυμίζει τον μυθικό Άτλαντα, που κρατούσε τη Γη. Αναλαμβάνετε ακόμη και βάρη που δεν είναι δικά σας. Αυτό που οφείλετε να κάνετε σε αυτήν την περίπτωση, είναι να επιτρέψτε στους άλλους να ζουν τη δική τους ζωή, με τα δικά τους λάθη, να είναι υπεύθυνοι για αυτά και να ελευθερώσετε τον εαυτό σας.

Η καρδιά, όπως είναι αναμενόμενο, αντιπροσωπεύει την αγάπη, ενώ το αίμα τη χαρά. Όποιος αρνείται στον εαυτό του την αγάπη και τη χαρά, νιώθει την καρδιά του σφίγγει. Ως αποτέλεσμα το αίμα ρέει πιο αργά, πράγμα του οδηγεί στις αναιμίες, την στηθάγχη και το έμφραγμα. Ήδη αναφερθήκαμε στα εμφράγματα ως απόρροια στενοχώριας. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να μιλάμε πολλή ώρα ακόμα για τέτοιες αντιστοιχίες και να μπαίνουμε σε πιο ειδικά μονοπάτια, ωστόσο, αυτό που ήθελα να θίξω σε αυτό το άρθρο είναι η επίδραση των σκέψεων και των συναισθημάτων στο σώμα. Κάποιες από αυτές τις αντιστοιχίες  μπορεί να τις έχετε παρατηρήσει κι εσείς οι ίδιοι.

Είναι γεγονός ότι για να έχουμε καλή υγεία, πρέπει να διατηρήσουμε την ομοιόστασή μας. Αυτό καθίσταται δυνατό μόνο μέσα από μία ισορροπημένη ζωή. Οι ανισορροπίες προκαλούν κάθε νευρώσεις, που αργά ή γρήγορα αποτυπώνονται στο σώμα. Όλα αυτά όμως, τα δημιουργεί το μυαλό μας! Οι αρνητικές σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα μας αρρωσταίνουν, κυριολεκτικά! Αφού αυτό είναι δυνατό να συμβεί, γιατί αντίστοιχα οι θετικές σκέψεις και τα θετικά συναισθήματα να μη μπορούν να μας θεραπεύσουν; Σε πολλούς φαντάζει αδύνατη η έννοια της αυτοΐασης, ωστόσο είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και τα πειράματα με placebo φάρμακα το αποδεικνύουν. Όλο και περισσότεροι επιστήμονες που ασχολούνται με την ολιστική ιατρική αναγνωρίζουν τη δύναμη του ανθρώπου επάνω στη βιολογία του.

Μπορείτε να μου στείλετε τα θέματα που θέλετε να αναλύσουμε περισσότερο και τις σκέψεις σας στο email: ioanna@myalchemies.com

 

 

Πηγές εικόνων: foroils, artoflivingretreatcenter, psy-therapy

Newer Posts
Older Posts
  • Memento mori: Η υπενθύμιση του θανάτου
  • Η λατρεία των Ναϊτών Ιπποτών προς τη Μαρία Μαγδαληνή
  • Soul rebels, τα ρέστα μου κύριε
  • Ο Άη Γιάννης ο Κυνηγός, μέσα στα δάση του Παρνασσού
  • Το γεωλογικό φαινόμενο “Νυμφόπετρες” και οι θρύλοι που το συνοδεύουν
  • Το “Κάστρο του Θρόνου”
  • Η Παναγία η Καταφυγιώτισσα και ο Δημήτρης Μυταράς
  • Συνέντευξη της Ιωάννας Παπαμιχαήλ στη Βίκυ Μπαϊρακτάρη για το βιβλίο: Το ταξίδι της Ψυχής

ΒΙΒΛΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ

Έχεις αναρωτηθεί κι εσύ αν το σύμπαν μπορεί να συνωμοτήσει για να δημιουργήσεις την πραγματικότητα που επιθυμείς; Έχεις αναρωτηθεί τι είναι η ψυχή, αν σχετίζεται με ένα θεϊκό κομμάτι μέσα μας και πού πηγαίνει μετά το θάνατο; Βρες απαντήσεις βασισμένες σε πλούσια βιβλιογραφία μέσα από τα βιβλία: Η Συνωμοσία του Σύμπαντος και Το Ταξίδι της Ψυχής!

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

Στείλε μου email με οποιαδήποτε πληροφορία θέλεις να μοιραστείς μαζί μου! Μπορεί να είναι κάποιο σχόλιο για κάποιο από τα άρθρα που διάβασες, μια θεματολογία που θα ήθελες να αναπτύξω μέσα από νέες έρευνες, μέρη για εξερεύνηση, ιδέες και προτάσεις για το οτιδήποτε! Επικοινώνησε μαζί μου στο ioanna@myalchemies.com

SOCIAL

Βρες με στα social media και κάνε like και follow για να ενημερώνεσαι πρώτος/η για όλα τα νέα άρθρα/συνεντεύξεις/podcast που σε ενδιαφέρουν! Ας συναντηθούμε στην πλατφόρμα του Facebook, μέσα από τη σελίδα: facebook.com/myalchemies

@2020 - All Right Reserved. Designed and Developed by Paris


Back To Top
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
Sign In

Keep me signed in until I sign out

Forgot your password?

Password Recovery

A new password will be emailed to you.

Have received a new password? Login here