Friday, September 5, 2025
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
  • Login/Register
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
"Οι αλχημιστές ψάχνοντας για χρυσάφι ανακάλυψαν πολλά άλλα πράγματα μεγαλύτερης αξίας." Άρθουρ Σοπενχάουερ
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
My Alchemies
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε

@2022 - All Right Reserved. Designed and Developed by PenciDesign

Home » Μετά τα... φυσικά! » Page 4
Category:

Μετά τα… φυσικά!

ΒιβλιοτόπιοΜετά τα... φυσικά!

Αντιστοιχία σκέψεων, συναισθημάτων και παθήσεων

by iopapami_admin

Η έννοια του ψυχοσωματικού νοσήματος δεν είναι καινούρια. Ωστόσο, όσο περισσότερα προχωρά η επιστήμη τόσο περισσότερο φως ρίχνει στη συσχέτιση των σκέψεων και των συναισθημάτων με την σωματική μας υγεία. Ο Bradley Nelson στο βιβλίο του “Emotion Code” προχωρά σε αντιστοιχίσεις σκέψεων, συναισθημάτων και νοσημάτων. Ομαδοποιεί τα συναισθήματα αναλόγως με το ποιο όργανο του σώματος επηρεάζουν και μας εξηγεί πώς μπορούμε να σκεφτόμαστε για να καταλαβαίνουμε τα μηνύματα που μας στέλνει το σώμα μας.

Ο Bradley Nelson

Τα μάτια μας, είναι το όργανο με το οποίο βλέπουμε τον κόσμο. Όταν έχουμε προβλήματα όρασης αυτό σημαίνει, ότι δεν επιθυμούμε να δούμε κάτι στους εαυτούς μας και στους γύρω μας ανθρώπους. Τα αυτιά αποτελούν την ετοιμότητά μας να ερχόμαστε σε επαφή με τον γύρω κόσμο. Πόνος ή βόμβος εμφανίζεται όταν δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε αλλά ούτε να υπακούμε. Κάθε δυσλειτουργία των αυτιών δηλώνει κριτική άποψη σχετικά με ό,τι ακούτε, ακόμη και εσωτερικό θυμό ή επιθυμία να αποκλείσετε οτιδήποτε δεν θέλετε να ακούσετε.

Ο σβέρκος αντιπροσωπεύει την ικανότητά μας στην διαλλακτική σκέψη, στην αποδοχή μιας άλλης γνώμης, την κατανόηση των απόψεων πολλών ανθρώπων. Κατά κανόνα οι παθήσεις του λαιμού προέρχονται από την δογματική πεισματική άρνηση να δει κανείς με νέο τρόπο τα πράγματα της ζωής. Σημαίνει ισχυρογνωμοσύνη πάνω στη δική μας σκέψη.

Ο λάρυγγας αντιπροσωπεύει την ικανότητά μας να υπερασπίζουμε τα συμφέροντά μας και τις γνώμες μας, την προσωπικότητά μας.Ο λάρυγγας αρρωσταίνει, όταν εμείς θεωρούμε, ότι μας αδικούν και δεν είμαστε σε θέση να υπερασπίσουμε τους εαυτούς μας. Πέραν τούτου, ο λάρυγγας είναι η έδρα της ενέργειας της δημιουργίας. Όταν η δημιουργική ενέργεια δεν βρίσκει διέξοδο, ο λάρυγγας αρρωσταίνει.

Το σφίξιμο στο λαιμό σημαίνει ότι ίσως αισθάνεστε περιορισμένοι, υπό πίεση ή ότι σας έχουν πιάσει από το λαιμό για να πείτε ή να κάνετε κάτι. Πόνος κατά την κατάποση δείχνει τον τρόπο που διαλέγει το σώμα να σας ρωτήσει ξεκάθαρα «ποιο πρόσωπο ή κατάσταση δεν μπορείτε να καταπιείτε;». Ίσως δεν μπορείτε να καταπιείτε την στάση ενός συγκεκριμένου προσώπου ή την έκβαση μιας κατάστασης.

Αντίστοιχα με αυτά που δεν μπορούμε να καταπιούμε, είναι κι αυτά που δεν μπορούμε να χωνέψουμε. Συνήθως, τα προβλήματα με το στομάχι σχετίζονται με την ανικανότητα προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Όταν έχουμε ενοχλήσεις ας αναρωτηθούμε «Ποιον δεν μπορούμε να χωνέψουμε; Ποιος μας κάθεται στο στομάχι; Έτσι λοιπόν τα στομαχικά προβλήματα αποτελούν εκδηλώσεις αποτυχίας ή άρνησης σας να χωνέψετε ένα άτομο ή μια κατάσταση την οποία φοβάστε ή δεν μπορείτε να αντέξετε.

Από την άλλη, τα προβλήματα με την πλάτη αρχίζουν, όταν νιώθει κανείς, ότι του λείπει η στήριξη. Οι πόνοι του άνω τμήματος της πλάτης σχετίζονται με την ανεπάρκεια της αισθηματικής στήριξης από τους άλλους. Το μεσαίο τμήμα της πλάτης σχετίζεται με το αίσθημα της ενοχής και τους φόβους του παρελθόντος, φόβους των οικονομικών προβλημάτων.

Ο πόνος στον ώμο υποδηλώνει ότι  υπερφορτώσει τον εαυτό σας με βάρη χωρίς λόγο. Βλέπετε, οι εκφράσεις του θυμόσοφου λαού δεν βγαίνουν τυχαία. Λέμε… νιώθω λες και κρατάω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου. Αυτό μας θυμίζει τον μυθικό Άτλαντα, που κρατούσε τη Γη. Αναλαμβάνετε ακόμη και βάρη που δεν είναι δικά σας. Αυτό που οφείλετε να κάνετε σε αυτήν την περίπτωση, είναι να επιτρέψτε στους άλλους να ζουν τη δική τους ζωή, με τα δικά τους λάθη, να είναι υπεύθυνοι για αυτά και να ελευθερώσετε τον εαυτό σας.

Η καρδιά, όπως είναι αναμενόμενο, αντιπροσωπεύει την αγάπη, ενώ το αίμα τη χαρά. Όποιος αρνείται στον εαυτό του την αγάπη και τη χαρά, νιώθει την καρδιά του σφίγγει. Ως αποτέλεσμα το αίμα ρέει πιο αργά, πράγμα του οδηγεί στις αναιμίες, την στηθάγχη και το έμφραγμα. Ήδη αναφερθήκαμε στα εμφράγματα ως απόρροια στενοχώριας. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να μιλάμε πολλή ώρα ακόμα για τέτοιες αντιστοιχίες και να μπαίνουμε σε πιο ειδικά μονοπάτια, ωστόσο, αυτό που ήθελα να θίξω σε αυτό το άρθρο είναι η επίδραση των σκέψεων και των συναισθημάτων στο σώμα. Κάποιες από αυτές τις αντιστοιχίες  μπορεί να τις έχετε παρατηρήσει κι εσείς οι ίδιοι.

Είναι γεγονός ότι για να έχουμε καλή υγεία, πρέπει να διατηρήσουμε την ομοιόστασή μας. Αυτό καθίσταται δυνατό μόνο μέσα από μία ισορροπημένη ζωή. Οι ανισορροπίες προκαλούν κάθε νευρώσεις, που αργά ή γρήγορα αποτυπώνονται στο σώμα. Όλα αυτά όμως, τα δημιουργεί το μυαλό μας! Οι αρνητικές σκέψεις και τα αρνητικά συναισθήματα μας αρρωσταίνουν, κυριολεκτικά! Αφού αυτό είναι δυνατό να συμβεί, γιατί αντίστοιχα οι θετικές σκέψεις και τα θετικά συναισθήματα να μη μπορούν να μας θεραπεύσουν; Σε πολλούς φαντάζει αδύνατη η έννοια της αυτοΐασης, ωστόσο είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και τα πειράματα με placebo φάρμακα το αποδεικνύουν. Όλο και περισσότεροι επιστήμονες που ασχολούνται με την ολιστική ιατρική αναγνωρίζουν τη δύναμη του ανθρώπου επάνω στη βιολογία του.

Μπορείτε να μου στείλετε τα θέματα που θέλετε να αναλύσουμε περισσότερο και τις σκέψεις σας στο email: ioanna@myalchemies.com

 

 

Πηγές εικόνων: foroils, artoflivingretreatcenter, psy-therapy

Μετά τα... φυσικά!

Η δημιουργία της σκέψης και ο έλεγχός της

by iopapami_admin

Πώς σχηματίζεται μία σκέψη στον εγκέφαλό μας; Η νευροεπιστήμη μπορεί να μας δώσει την απάντηση για το πώς λειτουργούν οι νευρώνες του εγκεφάλου και τι συμβαίνει με τις χημικές διεργασίες. Η δρ. Lina Begdache από το Πανεπιστήμιο του Binghamton περιγράφει εν συντομία τη διαδικασία. Ο εγκέφαλος αποτελείται από νευρώνες, δηλαδή κύτταρα που δημιουργούν ηλεκτρικούς παλμούς για επικοινωνία. Υπολογίζεται ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει περίπου 100 δισεκατομμύρια νευρώνες. Αυτοί λοιπόν, απελευθερώνουν κάποιες χημικές ουσίες, γνωστές ως νευροδιαβιβαστές οι οποίες δημιουργούν ηλεκτρικά σήματα στους γειτονικούς νευρώνες.

Τα ηλεκτρικά σήματα διαδίδονται σαν κύμα σε χιλιάδες νευρώνες, γεγονός που οδηγεί στο σχηματισμό σκέψης. Ποια είναι όμως η προέλευση της σκέψης; Ο δρ. Yohan John (PhD Neuroscience) μας λέει ότι οι σκέψεις προέρχονται από παντού και πουθενά! «Υποκειμενικά, οι σκέψεις μας προέρχονται από το πουθενά: απλώς ξεπηδούν στο κεφάλι μας ή αναδύονται με τη μορφή λέξεων που φεύγουν από το στόμα μας. Αντικειμενικά, μπορούμε να πούμε ότι οι σκέψεις προκύπτουν από νευρικές διεργασίες και ότι οι νευρικές διεργασίες προέρχονται από παντού. Εννοώ δηλαδή, ότι οι μορφές και η δυναμική της σκέψης επηρεάζονται από οτιδήποτε έχει αιτιακή σχέση με εμάς, την κοινωνία μας και το είδος μας.»

Οι περισσότερες σκέψεις μπορούν να χαρακτηριστούν ως αυθόρμητες ή ακούσιες. Απλά μας έρχονται στο μυαλό και δεν είναι εσκεμμένες. Μερικές μπορεί να είναι ιδέες ή διαισθήσεις που σχετίζονται με μια τρέχουσα κατάσταση, ενοχλητικές σκέψεις που συνδέονται με ασχολίες ή «ελεύθεροι συνειρμοί», ενώ το μυαλό περιπλανιέται. Κάποιες αποτελούν συλλογή αυτοβιογραφικών αναμνήσεων και συνδέονται με πρόσφατες εμπειρίες. Πολλοί έχουν αναρωτηθεί για το αν οι σκέψεις μας είναι δικές μας ή υποβάλλονται με κάποιον τρόπο. Πόσο ελεύθερα και συνειδητά επιλέγουμε τις σκέψεις μας;

Σημαντικό κλειδί για την κατανόηση της λειτουργίας της σκέψης, αποτελεί η αναγνώριση ότι ως επί το πλείστον τροφοδοτούνται από τα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Καθημερινά οι αισθήσεις μας βομβαρδίζονται με ερεθίσματα. Βλέπουμε, ακούμε, αγγίζουμε, μυρίζουμε, γευόμαστε… Όλα αυτά εισέρχονται στον εγκέφαλό μας και πυροδοτούν κάποιες σκέψεις. Ας το εξετάσουμε αυτό με ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Αν βλέπετε κάθε μέρα ειδήσεις με τις ώρες, σίγουρα θα καταλήξετε στρεσαρισμένοι και με φοβίες που θα διαιωνίζονται μέσα σας. Αντίθετα, αν παρακολουθήσετε ένα ντοκιμαντέρ θα λάβετε νέες πληροφορίες, θα ταξιδέψετε νοερά, θα αποκτήσετε γνώσεις και προφανώς η ποιότητα των σκέψεων δεν έχει καμία σχέση με την προηγούμενη περίπτωση!

Συζητάμε καθημερινά με φίλους, με συναδέλφους… Τι μηνύματα μας μεταφέρουν αυτοί; Είναι οι ειδήσεις ή το ντοκιμαντέρ; Βιβλία, περιοδικά, μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Διαρκώς κατακλυζόμαστε από πληροφορίες που εισέρχονται στο νου. Κάνουμε κάτι για αυτό; Τις ξεδιαλέγουμε ή τις αφήνουμε όλες να αλωνίζουν; Η αλήθεια είναι ότι μπορούμε να τις φιλτράρουμε! Να κρατήσουμε όσες μας είναι χρήσιμες και τις άλλες να τις πετάξουμε! Ας πούμε πως είμαστε το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης! Αλλάζουμε κανάλι! Από τις ειδήσεις πάμε στο ντοκιμαντέρ! Πατάμε και σίγαση φωνής όποτε θέλουμε, κι αν δεν μας αρέσει κανένα κανάλι, κλείνουμε την τηλεόραση. Είναι τόσο απλό άραγε; Στην πράξη είναι πιο δύσκολο, αλλά η κατανόηση παραμένει απλή.

Ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Δανός φιλόσοφος και ποιητής, είχε πει: «Η ζωή μας είναι πάντα η έκφραση των κυρίαρχων σκέψεών μας». Δεν είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε ήδη, καθώς άλλοι τα είπαν πολλούς αιώνες νωρίτερα, απλώς με διαφορετικά λόγια. Ωστόσο, η επαναφορά αυτής της πληροφορίας σε έναν πιο σύγχρονο κόσμο, κατά τον 19ο αιώνα, αποτέλεσε μία υπενθύμιση. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να φροντίσουμε ώστε οι σκέψεις μας να εκφράζουν αυτό που πραγματικά θέλουμε να συμβεί στη ζωή μας κι όχι αυτό που δεν θέλουμε. Όχι αυτό που φοβόμαστε. Πώς όμως μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Οι αρνητικές σκέψεις είναι εκεί και επανέρχονται καθημερινά, δυναμωμένες, καθώς η επανάληψη μπορεί να τις παγιώσει. Τι κάνουμε;

Αρχικά, δεν τις πολεμάμε! Είναι σαν το αστείο που λένε με την άσπρη αρκούδα: προσπάθησε να ΜΗΝ σκεφτείς μια άσπρη αρκούδα! Μα, τώρα μόλις δεν σχηματίστηκε μια εικόνα στο μυαλό μας με μια άσπρη αρκούδα; Κάνουμε λοιπόν ειρήνη με τις σκέψεις μας καθώς κι αυτές εκφράζουν ένα κομμάτι μας, ένα μέρος του εαυτού μας. Απλά, καταλαμβάνουν πάρα πολύ χώρο, γεγονός που δεν είναι ωφέλιμο για εμάς. Αφού λοιπόν τις αφήνουμε να συνεχίσουν να υπάρχουν, προσπαθούμε να τις αντικαταστήσουμε. Να βάλουμε στη θέση τους θετικές σκέψεις, αυτές που μας ομορφαίνουν τη ζωή, που μας φέρνουν τη χαρά! Μπορούμε να δώσουμε ώθηση και δύναμη στα όνειρά μας! Να κατακλύσουμε το μυαλό μας με σκέψεις του τύπου: πώς θα είμαστε όταν επιτύχουμε αυτό που επιθυμούμε, πώς θα αισθανόμαστε τότε; Να οραματιστούμε δηλαδή την ιδανική για εμάς κατάσταση! Αυτά τα ερεθίσματα δημιουργούν τις αντίστοιχες εικόνες στο μυαλό μας, πυροδοτούν ανάλογα συναισθήματα και μπορούν ακόμα και να μας αλλάξουν τη διάθεση. Η θετική σκέψη είναι μία διαρκής προσπάθεια, είναι μία επιλογή! Πάμε να περπατήσουμε σε έναν δρόμο που δεν γνωρίζουν οι συνάψεις του εγκεφάλου μας. Πρέπει να τις δημιουργήσουμε, να τις δυναμώσουμε και να τις πολλαπλασιάσουμε!

Η μέθοδος της αντικατάστασης

Αν ανησυχείτε ότι είναι λίγο δύσκολο να προχωρήσετε σε σκέψεις που φέρνουν τη χαρά, μην απογοητεύεστε καθόλου! Υπάρχουν εμπειρίες που μπορούμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας. Μπορούν να μας δώσουν τη χαλάρωση, τη γαλήνη ή ακόμα και ένα αίσθημα ασφάλειας. Σίγουρα όλοι έχουμε βιώματα που μας προσέφεραν ευγνωμοσύνη, ικανοποίηση, επιτυχία… Κι αυτά ακόμη είναι πολύ σημαντικά να τα ανακαλούμε για να αντιμετωπίσουμε τα νέα αισθήματα απώλειας ή απογοήτευσης που δημιουργούνται σε διάφορα στάδια της ζωής μας. Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να βρίσκει χαρά και γαλήνη στα πιο απλά πράγματα! Αν περιμένουμε να συμβεί κάτι εξαιρετικό για να ενθουσιαστούμε ή να χαρούμε, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα! Ας βρούμε τρόπους να απολαύσουμε τη στιγμή. Σχεδόν όλες οι σκέψεις που μας ανησυχούν, εκφράζουν ενδεχόμενους φόβους για το μέλλον ή αναπαραγωγή παλιότερων αρνητικών εμπειριών. Πιο πολύ δηλαδή υποφέρουμε από αυτά που έχουμε ζήσει κι από αυτά που φοβόμαστε μη μας συμβούν, παρά από την τρέχουσα κατάσταση!

Είναι καλό να αφιερώσουμε χρόνο στο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τις σκέψεις μας, να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας και να μην ζούμε μηχανικά. Να παρατηρήσουμε τις σκέψεις μας και να αναρωτηθούμε: Είναι χρήσιμο αυτό που σκεφτόμαστε; Τι σκοπό εξυπηρετεί; Πώς μας κάνει να αισθανόμαστε; Η αναγνώριση αυτών των χαρακτηριστικών μπορεί να μας βοηθήσει στη μεταστροφή της ποιότητας της σκέψης.

Κι αν ακόμα δυσκολεύεστε να ανακαλέσετε όμορφες στιγμές για να αντικαταστήσετε τις σκέψεις σας, μπορείτε να κάνετε κάτι άλλο. Κρατήστε το μυαλό σας απασχολημένο.

Κάντε μία δραστηριότητα, ξεκινήστε ένα νέο χόμπι, μαγειρέψτε κάτι που δεν συνηθίζετε να τρώτε, απλά και μόνο για να μείνετε δεσμευμένοι στη στιγμή. Δοκιμάστε να προσφέρετε σε άλλους ανθρώπους, κάντε μια εθελοντική εργασία.  Ξεκινήστε από ακόμα πιο απλά πράγματα. Βάλτε μουσική και χρώμα στη ζωή σας. Μόλις ξυπνήσετε το πρωί βάλτε να ακούσετε το αγαπημένο σας τραγούδι πριν προχωρήσετε στη ρουτίνα σας. Ακολουθήστε μια διαφορετική διαδρομή για το σχολείο ή τη δουλειά. Είναι μια μικρή ευκαιρία να λάβετε νέα ερεθίσματα. Προχωρήστε σε μικρές αλλαγές, που θα γίνουν οι νέες σας συνήθειες! Μην περιμένετε να αλλάξουν όλα γρήγορα και μαγικά γιατί δεν πρόκειται να συμβεί. Αν αλλάξετε όμως τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο, τον τρόπο που αντιδράτε στα ερεθίσματα που λαμβάνετε και αρχίσετε να επιλέγετε πιο προσεκτικά τις μάχες σας, θα κερδίσετε σε θετικότητα και ηρεμία! Όλα είναι στο μυαλό μας! Πρέπει να το ελέγχουμε κι όχι να μας ελέγχει. Είναι σαν ένα σφουγγάρι. Αν το αφήσεις σε λερωμένα νερά, θα απορροφά τα βλαβερά ύδατα και θα λερώνεται όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. Αν το αφήσεις σε κρυστάλλινα  νερά, θα παραμείνει καθαρό και ζωντανό!

Πηγές φωτογραφιών: undark magazine, pressconnects.com, tBSI

ΒιβλιοτόπιοΜετά τα... φυσικά!

Ghāyat al-Ḥakīm: η φιλοσοφία και η μαγεία του Αραβικού κόσμου

by iopapami_admin

Εκεί που η φιλοσοφία συναντά τη μαγεία του αραβικού κόσμου, αναδύεται το Ghāyat al-Ḥakīm. Θα μεταφερθούμε , λοιπόν, στο Μεσαίωνα για να μελετήσουμε ένα σπάνιο αραβικό χειρόγραφο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα βιβλίο που τοποθετείται χρονικά γύρω στον 11ο αιώνα περίπου. Φυσικά υπάρχουν κάποιες αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με αυτή τη χρονολόγηση, καθώς κάποιοι το οριοθετούν περίπου μισό αιώνα νωρίτερα, ωστόσο εμάς που θα ασχοληθούμε το περιεχόμενό του, δεν μας εμποδίζει κάπου η διαφορά των πέντε δεκαετιών.

Σε αυτό το βιβλίο καταγράφεται η γνώση των Αράβων για τη μαγεία! Η μαγεία για αυτούς ήταν στενά συνδεδεμένη με την αστρολογία, με τους πλανήτες και τις τροχιές τους, ενώ τα φυλαχτά αποτελούσαν μεγάλο μέρος της. Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι ένα μείγμα μεταφυσικής, φιλοσοφίας, θεολογίας και επιστήμης. Λόγω του ότι γράφτηκε από Άραβες, η ισλαμική θεολογία και φιλοσοφία κατέχουν σημαντική θέση στις σελίδες του. Το μεσαιωνικό αυτό κείμενο χωρίζεται σε 4 βιβλία, το περιεχόμενο των οποίων πραγματεύεται την Αστρολογική, τη Φυλαχτική και την Αστρική Μαγεία. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ποιος είναι ο συγγραφέας αυτού του έργου. Αποδίδεται στον Ανδαλουσιανό al-Majriti, ωστόσο ο τρόπος γραφής παραπέμπει και στην Ikhwan al-Safa, δηλαδή την αδελφότητα της αγνότητας, όπως οι ίδιοι αποκαλούσαν τους εαυτούς τους. Για αυτήν την αδελφότητα μπορείτε να μάθετε περισσότερα μέσα από το άρθρο μου: Ikwan al safa-οι μύστες του Αραβικού κόσμου. Για να κάνουμε μια σύνδεση σε όσους δεν το έχουν διαβάσει, πρόκειται για μία μυστική εταιρεία του 9ου περίπου αιώνα, που ιδρύθηκε στο Ιράκ από μουσουλμάνους φιλοσόφους και λόγιους. Μάλιστα, είχαν συντάξει μία εγκυκλοπαίδεια που βασιζόταν κατά πολύ στη νεοπλατωνική φιλοσοφία, στην αριστοτελική σκέψη, τις αρχές του Δημόκριτου και ένα συνονθύλευμα Περσικής και Ινδικής σοφίας. Επίσης, αυτή η εγκυκλοπαίδεια διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ερμητική φιλοσοφία εκείνων των αιώνων!

Επιστρέφουμε όμως στο Ghāyat al-Ḥakīm, κλείνοντας τη μικρή αυτή παρένθεση. Όπως ήδη αναφέραμε, οι περίπου 400 σελίδες που το απαρτίζουν, χωρίζονται σε 4 βιβλία. Το πρώτο, αποτελείται από 7 κεφάλαια, και πραγματεύεται την αρετή της Σοφίας. Επίσης, θα διαβάσουμε για τις αστρολογικές αναλογίες και τα μοτίβα τους στην κατασκευή φυλαχτών καθώς και για τα ασαφή νοήματα που μας έχουν αποκρύψει οι φιλόσοφοι. Στο δεύτερο βιβλίο έχουμε αστρολογικές απεικονίσεις, τις λειτουργίες τους και ερμηνεία των μυστικών κρατούσαν κρυμμένα οι φιλόσοφοι. Βλέπουμε ακόμη τα μοτίβα δανεισμού της μαγείας στον κόσμο του σχηματισμού και της αποσύνθεσης καθώς και επεξήγηση στο γιατί ο Πλάτων ζητούσε να βρεθούν αυτές οι εικόνες.

Το Τρίτο Βιβλίο αναφέρεται στις τύχες των πλανητών από τις τρεις γενετικές προελεύσεις, και εξηγεί ότι δεν έχει απομείνει τίποτα

στον κόσμο του σχηματισμού και της διάλυσης που να συμφωνεί με τις λειτουργίες τους. Λόγω της μεγάλης ευαισθησίας και της ρευστότητάς τους, οι αντιδράσεις είναι αδύνατες και γι’ αυτό δεν έχει απομείνει τίποτα. Γίνεται λόγος για την ιδιοσυγκρασία των πλανητών και το πώς αλληλεπιδρούν για την πραγματοποίηση της μαγείας.

Στο τέταρτο βιβλίο μιλάμε για τη μαγεία των Κούρδων, των Ναβαταίων και των Αβησσυνών. Παρουσιάζονται δείγματα της πρακτικής τους μαγείας, η οποία θεωρείται το καλύτερο είδος μαγείας.

Η εισαγωγή στο πρώτο κεφάλαιο είναι αφιερωμένη στον Αλλάχ, ο οποίος σύμφωνα με τον συγγραφέα είναι το Ένα, το απόλυτο, το τέλειο, το μοναδικό. Εξυμνεί τη σοφία και την παντογνωσία του και στέκεται λίγο περισσότερο στο τι είναι η σοφία. Αυτή η εισαγωγή μας θυμίζει λίγο την εισαγωγή των επών, όπου ο ποιητής ζητά τη βοήθεια από τις Μούσες για να καταφέρει να ολοκληρώσει ένα τόσο δύσκολο έργο, όπως αυτή η εξιστόρηση. Έτσι κι εδώ ο συγγραφέας επικαλείται το Θεό του, τον εξυμνεί και του ζητά να φανεί αντάξιος και να καταφέρει να μεταλαμπαδεύσει αυτή τη γνώση μέσα από το δύσκολο έργο που ξεκινά. Σύμφωνα με τον συγγραφέα λοιπόν, τα τρία υποκειμενικά χαρακτηριστικά της σοφίας είναι ότι συνεχώς μεγαλώνει και ποτέ δεν εξαφανίζεται, τιμωρεί και πειθαρχεί, και δεν θα πλησιάσει ποτέ κανέναν που δεν ενδιαφέρεται για αυτήν. Η απόκτηση της σοφίας είναι το κίνητρο για την αναζήτηση της γνώσης.

Τι είναι όμως η μαγεία; Στην πραγματικότητα, μαγεία είναι όλα αυτά που γοητεύουν απόλυτα τα μυαλά και προσελκύουν τις ψυχές χρησιμοποιώντας ως μέσο επίτευξης τα λόγια και τις πράξεις. Αυτή η γοητεία και η έλξη παρουσιάζεται με το θαυμασμό, την έγκριση και την αποδοχή. Ο ανθρώπινος νους δυσκολεύεται να κατανοήσει τη μαγεία και οι σκοποί της συχνά κρύβονται πίσω από την απλότητα. Πρόκειται για ένα πνεύμα μέσα σε ένα πνεύμα, το οποίο περιλαμβάνει ανάλυση και φαντασία. Το φυλαχτό για παράδειγμα, είναι ένα πνεύμα μέσα σε ένα σώμα, ενώ η χημεία είναι ένα σώμα μέσα σε ένα σώμα. Τα αίτια της μαγείας δεν είναι καθόλου εύκολο να κατανοηθούν από την πλειοψηφία των ανθρώπων, γι’ αυτό και είναι δύσκολο να εφευρεθεί η μαγεία. Στα πλαίσια της κατανόησης της έννοιας και της δύναμης της μαγείας για τους Άραβες, αξίζει να αναφερθούμε στις λέξεις που χρησιμοποιούσαν. Το φυλαχτό για αυτούς είναι η λέξη talsam, η οποία μπορεί να αντιστραφεί και να τη διαβάσουμε ανάποδα, δηλαδή maslat. Maslat σημαίνει στα αραβικά έλεγχος, κυριαρχία.

Μιλάμε για κυριαρχία, επειδή επί της ουσίας η μαγεία αποτελεί έλεγχο και εξαναγκασμό. Λειτουργεί ανάλογα με το σκοπό για τον οποίο υλοποιήθηκε. Μπορεί να δημιουργήσουμε ένα φυλαχτό που θα προσφέρει υπερδυνάμωση στον κάτοχό του ή εξαναγκασμό σε συμπεριφορές ή πράξεις. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτό αριθμητικές αναλογίες και τοποθέτηση αστρολογικών μυστικών μέσα σε συγκεκριμένα σώματα, τις κατάλληλες στιγμές και με τη συμβολή θυμιατών που είναι ισχυρά αρκετά ώστε να αναδείξουν το πνεύμα του φυλαχτού. Πρόκειται για τη μεταμόρφωση ενός σώματος στο νέο του εαυτό μέσω εξαναγκασμού. Φανταστείτε το σαν μια μαγιά που αλληλεπιδρά, ζυμώνει και μεταβάλλει τα πράγματα από την ουσία τους. Αντίστοιχα λειτουργεί και η αλχημεία. Μεταμορφώνει το σώμα στον εαυτό του γρήγορα, αλλάζοντας την κατάστασή του σε μία άλλη υψηλότερης ποιότητας. Πλέον το σώμα αποκτά νέα μορφή, νέα χαρακτηριστικά και είναι καθαρό από οποιαδήποτε διάβρωση και ακαθαρσία.

Η μαγεία χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: θεωρητική και πρακτική. Η επιστήμη της μαγείας ασχολείται με τη γνώση της θέσης των πλανητών, την τοποθεσία των εικόνων τους, με τον τρόπο με τον οποίο ρίχνουν το φως τους σε πλανήτες σε τροχιά και με αστρολογικές αναλογίες. Αν κάποιος γνωρίζει όλα αυτά τα στοιχεία, μπορεί να πετύχει αυτό που αναζητά μέσα από τη μαγεία. Ωστόσο   , το καλύτερο κομμάτι της επιστημονικής μαγείας είναι ο λόγος. Τα λόγια έχουν τη δύναμη να πραγματοποιήσουν πολλές μεταβολές, να αλλάξουν καταστάσεις και να γοητεύσουν, με την έννοια του να μαγεύσουν. Στο πρακτικό κομμάτι εισέρχεται η ενασχόληση με τις τρεις γενεσιουργές προελεύσεις και με το τι εκπορεύεται από τις δυνάμεις των πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά. Πολύ σημαντικό είναι το στοιχείο της θερμότητας, η οποία αναζητείται πριν από το λιβάνι για να λάβει τη βοήθεια όλων των ολοκληρωμένων δυνάμεων ώστε να ξεπεραστούν οι ημιτελείς δυνάμεις. Μία φυσική πηγή θερμότητας μπορεί να αναζητηθεί από την τροφή. Δεν απαιτείται κανένα άλλο είδος θερμότητας και καμία άλλη βοήθεια από ζωικά ή ανθρώπινα πνεύματα. Ένα μέρος της μαγείας είναι κόλπα, αλλά ένα άλλο μέρος της, κερδίζεται.

Σύμφωνα με το Ισλάμ, ο Αλλάχ είπε κάποτε: Πάρε 4 πουλιά, δάμασέ τα να επιστρέψουν σε εσένα. Ύστερα κόψε τα σε κομμάτια και σκόρπισέ τα σε διαφορετικούς λόφους. Μετά, φώναξέ τα να γυρίσουν πίσω σε εσένα, και θα πετάξουν προς εσένα γρήγορα! Κάπως έτσι εκδηλώνεται σε ένα εδάφιο του Κορανίου η παντοδυναμία του Θεού τους. Αυτό ως παράδειγμα της αποτελεσματικότητας της μαγείας αναφέρεται και σε αυτό το βιβλίο.

Για να προχωρήσει κανείς σε άσκηση μαγείας, πρέπει να γνωρίζει ότι οι πλανήτες ομαδοποιούνται σε 12 ζώδια, τα οποία έχουν ορισμένες επιδράσεις σε όλα τα όντα. Η τύχη των επτά σταθερών πλανητών προσδιορίζεται από την ιδιαίτερη κατεύθυνση και κατάσταση των ζωδίων τους. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τα σχετικά χαρακτηριστικά παρόμοιων ζωδίων, τα αντίστοιχα  των επτά πλανητών, τους δύο κόμβους και τις θέσεις τους στην ουράνια ζώνη, τις επιδράσεις των πλανητών σε όλα τα όντα σε αυτόν τον κόσμο, τι συμβαίνει με τους επτά πλανήτες μεμονωμένα αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις, καθώς και τις αυθεντικές επιπτώσεις των αρχών που διέπουν τη συμπεριφορά των αστεριών. Ακόμη, είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε πώς να εκμεταλλευτούμε τον πιο κυρίαρχο από τους επτά πλανήτες, τη σειρά ισχύος τους και πώς να προστατευτούμε από τον καθένα από αυτούς. Αυτές οι γνώσεις αστρολογίας είναι θεμελιώδεις για κάποιον που θέλει να κατανοήσει το πώς λειτουργεί η μαγεία.

Στη συνέχεια του βιβλίου δίνονται συγκεκριμένες πληροφορίες για τις θέσεις των πλανητών και των ζωδίων οι οποίες είναι απαραίτητες για την υλοποίηση της μαγείας. Υπάρχουν οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει αυτός που τελεί μαγεία την ημέρα και τι αυτός που την τελεί τη νύχτα. Οι μυημένοι μπορούν να κατανοήσουν τις οδηγίες για τη δημιουργία φυλαχτών όπως για παράδειγμα για να έρθουν κοντά δύο ερωτευμένοι και να δεθεί η σχέση, για να ηττηθεί ένας εχθρός, για να καταστραφεί μια πόλη, για πλούτο και ευημερία και άλλα. Για την κάθε περίπτωση έχουν γραφτεί και τα κατάλληλα λογάκια, καθώς όπως είπαμε και νωρίτερα, θεωρούσαν ότι η πιο σπουδαία μαγεία είναι ο λόγος. Υπάρχει λοιπόν μια ολόκληρη τελετουργία για το κάθε τι. Ασφαλώς, δεν μπορεί οποιοσδήποτε έχει στα χέρια του αυτό το βιβλίο να προχωρήσει σε τέλεση μαγείας. Το πώς γίνονται όλα αυτά τα πράγματα μπορεί να το κατανοήσει κάποιος που έχει ακολουθήσει ήδη κάποια βήματα, έχει βρεθεί σε κάποιους κύκλους που προσφέρουν συγκεκριμένες γνώσεις και έχει μυηθεί στον μαγικό αυτό κόσμο. Ζωτικής σημασίας είναι και η γνώση φιλοσοφίας, γι’ αυτό και από την αρχή του βιβλίου τονίζεται η αξία της Σοφίας. Πρέπει κανείς να γνωρίζει καλά τα επίπεδα του κόσμου και πώς το ένα επηρεάζει το άλλο. Πώς πρέπει να δράσει στο ένα για να φέρει συγκεκριμένα αποτελέσματα σε κάποιο άλλο. Αυτό το έργο μεταφέρει γνώσεις από τις διδασκαλίες του Ερμή και επηρέασε τόσο τους ερμητιστές όσο και τους αλχημιστές του μεσαίωνα.

Μετά τα... φυσικά!

Αναγνωρίζοντας τους ανθρώπους με ενσυναίσθηση

by iopapami_admin

Έχουμε ήδη μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο για την ενσυναίσθηση και τα χαρακτηριστικά της. Κάνοντας μία σύνδεση, για όσους δεν το έχουν διαβάσει, θα αναφερθώ με δύο λόγια τι είναι η ενσυναίσθηση και όποιος επιθυμεί να μάθει περισσότερα μπορεί να ανατρέξει στο ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ . Στις κοινωνικές επιστήμες, ενσυναίσθηση «καλείται η κατανόηση της συμπεριφοράς ενός άλλου με βάση τη βίωση και συμπεριφορά του ίδιου του ατόμου». Ωστόσο, η εφαρμογή των αρχών της ενσυναίσθησης καλύπτει ένα πιο ευρύ φάσμα: είναι ανάγκη/ικανότητα να μπούμε στη θέση του άλλου και να κατανοήσουμε πως νιώθει, να μην κρίνουμε ένα συναίσθημα, να επιθυμούμε να βοηθήσουμε, να σεβόμαστε τον προσωπικό χώρο του καθενός, να αποκωδικοποιούμε τα κρυφά συναισθήματα πίσω από συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Ας δούμε όμως τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων με ενσυναίσθηση. Πώς θα τους διακρίνουμε;

Είναι καλοί στο να ακούνε πραγματικά τους άλλους. Αφιερώνουν όλη την προσοχή τους στον συνομιλητή τους και δεν αρκούνται μόνο στα λόγια του. Παρατηρούν το βλέμμα, τον τόνο της φωνής, τη γλώσσα του σώματος και έτσι συνθέτουν μια πλήρη εικόνα για το μήνυμα που θέλει να μεταδώσει πραγματικά ο ομιλητής. Δεν θα προσπαθήσουν να επισκιάσουν τα όσα ακούν, λέγοντας μια δική τους ιστορία, ένα δικό τους παράδειγμα ή κατόρθωμα. Δεν θα προβάλουν το «εγώ» τους, γιατί εκείνη τη στιγμή μπαίνουν στη θέση κάποιου άλλου, γίνονται κάποιος άλλος για λίγο. Είναι αυτό το είδος ανθρώπου που πολλοί ξεκινούν να τους λένε αβίαστα τα προβλήματά τους, γιατί νιώθουν ότι θα βρουν κατανόηση. Ίσως εσείς οι ίδιοι να βρίσκεστε σε αυτή τη θέση, οπότε καταλαβαίνετε πολύ καλά αυτό που σας λέω. Οι άνθρωποι που συναισθάνονται τους άλλους, είναι πολύ καλοί στην κατανόηση των συναισθημάτων. Τα αναλύουν και αναγνωρίζουν ακόμα και τις λεπτές γραμμές που χωρίζουν το ένα από το άλλο. Η ευαισθησία τους στον πόνο των άλλων και η τάση που έχουν να συμπάσχουν, πολλές φορές τους επηρεάζει σημαντικά. Κάποιες φορές, αυτό μπορεί να μετατραπεί σε βάρος και να τους κουράζει ψυχολογικά και συναισθηματικά. Ωστόσο, δεν θα πάψουν να συναισθάνονται γιατί αναγνωρίζουν τον πλούτο που κρύβεται μέσα σε αυτό που βιώνουν. Προσπαθούν μάλιστα να βοηθήσουν τον συνομιλητή τους με όποιον τρόπο μπορούν. Συνήθως η πραγματική κατανόηση είναι το βασικό πράγμα που χρειάζεται κάποιος. Οι άνθρωποι μοιράζονται κάτι από την ψυχή τους για να ακουμπήσουν σε έναν άλλο άνθρωπο ψυχικά και συναισθηματικά. Δεν χρειάζονται απαραίτητα κάτι περισσότερο, γιατί αυτό για εκείνους είναι το πιο σημαντικό.

Οι άνθρωποι που έχουν ανεπτυγμένη την ικανότητα της ενσυναίσθησης, δεν μπορούν να σταματήσουν να νοιάζονται  βαθιά για τους άλλους. Είναι κάτι που πηγάζει από μέσα τους. Αυτό, πολλές φορές τους κάνει να ανησυχούν  για την ευημερία και την ευτυχία των άλλων. Ίσως ακούγεται σαν ευθύνη, ή σαν βάρος αλλά πραγματικά μπορεί κανείς να λάβει πολλά οφέλη από αυτό. Η ενσυναίσθηση επιτρέπει στους ανθρώπους να οικοδομούν κοινωνικές σχέσεις με τους άλλους. Κατανοώντας τι σκέφτονται και αισθάνονται οι συνάνθρωποί τους, είναι σε θέση να ανταποκριθούν κατάλληλα σε κοινωνικές καταστάσεις. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει από την απλή καλλιέργεια του διαλόγου, μέχρι τη διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων. Σε κάθε περίπτωση, είναι  γνωστό ότι έρευνες έχουν δείξει ότι η ύπαρξη κοινωνικών συνδέσεων είναι σημαντική τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχολογική ευεξία. Εξάλλου, ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Σχετίζεται, συνδέεται, δεν είναι φτιαγμένος για να ζει απομονωμένος. Συνεπώς, όσο μεγαλύτερη η ικανότητά του να συναισθάνεται, τόσο πιο βαθιές και ουσιαστικές είναι οι σχέσεις που καλλιεργεί. Αυτό κατ’ επέκταση του προσφέρει μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ένα ακόμη θετικό στοιχείο που μπορούμε να αποκομίσουμε εδώ, είναι ότι σε ένα βαθμό, η ενσυναίσθηση μας βοηθά να ρυθμίζουμε και τα δικά μας συναισθήματα! Μας βοηθά να διαχειριζόμαστε αυτά που νιώθουμε κι εμείς. Κατανοώντας και τα κίνητρα και τα συναισθήματα κάποιου, μπορούμε να μάθουμε να διαχειριζόμαστε καλύτερα το δικό μας συναισθηματικό κόσμο, καθώς είμαστε σε μία διαρκή εκπαίδευση. Κι αυτό μπορεί να μας γλιτώσει από ταλαιπωρία σε περιόδους έντονου στρες!

Εξίσου σημαντικό, είναι ότι η ενσυναίσθηση προάγει συμπεριφορές βοήθειας. Όχι μόνο έχουμε περισσότερες πιθανότητες να υιοθετήσουμε βοηθητικές συμπεριφορές όταν αισθανόμαστε ενσυναίσθηση για άλλους ανθρώπους, αλλά και οι άλλοι είναι επίσης πιο πιθανό να μας βοηθήσουν όταν βιώνουν ενσυναίσθηση. Επηρεάζονται και οι δύο πλευρές, δηλαδή. Και αυτός που προσφέρει και αυτός που λαμβάνει. Αυτό μου φέρνει στο μυαλό ένα γνωμικό που διάβασα κάποτε, αλλά θα με συγχωρήσετε, δεν θυμάμαι ποιος το είπε. Αν κάποιος από εσάς γνωρίζει σε ποιον αποδίδεται, θα χαρώ πολύ να με ενημερώσει στο ioanna@myalchemies.com. Έλεγε λοιπόν: Σε αυτούς που είναι ειλικρινείς, είμαι κι εγώ ειλικρινής. Σε αυτούς που δεν είναι ειλικρινείς, εγώ και πάλι είμαι ειλικρινής. Έτσι, γίνονται όλοι ειλικρινείς.

Δεν πιστεύω ότι μπορεί πραγματικά να συμβεί αυτό, σε τέτοιο απόλυτο βαθμό, όπως περιγράφεται σε αυτή τη φράση. Ωστόσο, ως ένα σημείο, όλοι επηρεάζονται από τις επαφές τους. Η αλληλεπίδραση μπορεί να μας μεταμορφώσει, όπως μεταμορφώνονται 2 χημικά στοιχεία όταν έρχονται σε επαφή. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή μας, καλώς ή κακώς, αφήνουν κάποιο αποτύπωμα. Άλλοι πιο βαθύ, άλλοι πιο επιφανειακό, ωστόσο όλοι μας προσφέρουν κάτι σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή, και αντίστοιχα προσφέρουμε κι εμείς κάτι σ’ αυτούς. Καθώς εξελισσόμαστε και ωριμάζουμε, πιθανότατα να αλλάξει ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και τους ανθρώπους. Αυτό δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Εξαρτάται από τη δική μας πρόθεση και ποιότητα. Ποτέ δεν είναι αργά να κάνουμε το σωστό και σωστό, αλλά και το σωστό είναι μια υποκειμενική έννοια. Για τον καθένα μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό, ανάλογα με την ηθική και τις αξίες του.

Ο Δρ. Μίγκουελ Ρούιζ  στο βιβλίο του «οι 4 συμφωνίες» λέει : «μην παίρνετε τίποτα προσωπικά».Ο  καθένας μιλάει και συμπεριφέρεται ανάλογα με το τι έχει αποθηκευμένο στο δικό του υποσυνείδητο, γι’ αυτό και τα λόγια και οι συμπεριφορές του καθενός δεν έχουν τίποτα το προσωπικό προς το άτομο που απευθύνονται. Είναι απλά εκφράσεις της δικής μας ψυχικής κατάστασης. Ο καθένας βγάζει προς τα έξω αυτό που έχει μέσα του. Ένας άνθρωπος που σας συμπεριφέρεται με τρόπο που σας στενοχωρεί, δεν σημαίνει ότι είχε απαραίτητα πρόθεση να το κάνει. Ασφαλώς δεν έχει την ενσυναίσθηση να το κατανοήσει, αφετέρου, έτσι είναι αυτός. Ίσως δεν ενδιαφέρεται για τους άλλους όπως θα θέλατε. Απλά απομακρυνθείτε. Δεν υπάρχει λόγος να σπαταλάτε την ενέργειά σας γιατί δεν είναι κάτι προσωπικό. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι. Κάποιοι μας κάνουν και κάποιοι όχι. Δεν μπορούμε όμως να τους αλλάξουμε και να τους φέρουμε στα μέτρα μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι ή να τους αποδεχτούμε όπως είναι και να τους δώσουμε το χώρο να είναι ο εαυτός τους ή να τους βγάλουμε από τη ζωή μας. Ξεκινήσαμε από την ενσυναίσθηση και τελικά το φιλοσοφήσαμε πάλι λίγο σήμερα. Δεν πειράζει καθόλου όμως! Εν τη ρίμη του λόγου μπορούμε να παρασυρθούμε και σε ένα συλλογισμό παραπέρα. Θα ήθελα όμως και τις δικές σας σκέψεις πάνω σε αυτά που αναλύσαμε σήμερα. Έχετε καλή σχέση με την ενσυναίσθηση; Έχετε εντοπίσει αυτά τα χαρακτηριστικά σε ανθρώπους του περιβάλλοντός σας;

Μετά τα... φυσικά!

Αναγνωρίζοντας έναν νάρκισσο

by iopapami_admin

Οι ναρκισσιστές συνδέονται στενά με αυτό που η επιστήμη αποκαλεί: διαταραχή ελλειμματικής ενσυναίσθησης. Μελέτες έχουν δείξει ότι συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου παίζουν ρόλο στον τρόπο με τον οποίο βιώνεται η ενσυναίσθηση. Οι πιο πρόσφατες προσεγγίσεις επικεντρώνονται στις γνωστικές και νευρολογικές διεργασίες που κρύβονται πίσω από την ενσυναίσθηση.   Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ενσυναίσθηση, συμπεριλαμβανομένου του πρόσθιου περιφερικού φλοιού και της πρόσθιας νησίδας. Για το τι είναι η ενσυναίσθηση και πώς μας επηρεάζει μπορείτε να μάθετε περισσότερα σε προηγούμενο άρθρο μου: Τι είναι η ενσυναίσθηση και τι μας προσφέρει;

Οι ερευνητές ανακάλυψαν μια ειδική ομάδα εγκεφαλικών κυττάρων που είναι υπεύθυνα για το συναίσθημα της συμπόνιας. Αυτά τα κύτταρα μας καθιστούν ικανούς να καθρεφτίζουμε τα συναισθήματα, να αισθανόμαστε τον πόνο του άλλου, τον φόβο ή τη χαρά. Οι ενσυναισθητικοί άνθρωποι, θεωρείται πως έχουν υπερευαίσθητους νευρωνικούς καθρέφτες, δηλαδή, βιώνουν πάρα πολύ έντονα τα συναισθήματα των γύρω τους. Πώς συμβαίνει αυτό;

Οι νευρωνικοί καθρέφτες ενεργοποιούνται από εξωτερικά ερεθίσματα. Για παράδειγμα, αν πληγωθεί ο σύντροφός μας, αισθανόμαστε πληγωμένοι και εμείς οι ίδιοι. Αν κλαίει το παιδί μας· αισθανόμαστε θλίψη κι εμείς. Όταν ο φίλος μας είναι χαρούμενος· είμαστε κι εμείς χαρούμενοι. Αντίθετα, οι ναρκισσιστές και για να το πάμε ακόμα πιο μακριά, οι ψυχοπαθείς, θεωρείται πως έχουν αυτό που η επιστήμη αποκαλεί “διαταραχή ελλειμματικής ενσυναίσθησης”.

Αυτό σημαίνει πως τους λείπει η ικανότητα να ενσυναισθάνονται όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, χαρακτηριστικό το οποίο μπορεί να οφείλεται στην υπολειτουργία του νευρωνικού καθρεφτίσματος. Ασφαλώς, όσοι χαρακτηρίζονται από ελλειμματική ενσυναίσθηση δεν είναι απαραίτητα ψυχοπαθείς, μην παρεξηγηθούμε κι όλας! Ωστόσο, σύμφωνα με την επιστήμη, εντάσσονται στους ναρκισσιστές, και καλό είναι να αποφεύγουμε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, αν επιζητούμε ειλικρινείς σχέσεις. Οφείλουμε  να είμαστε προσεκτικοί με αυτούς τους ανθρώπους, καθώς είναι ανίκανοι να δώσουν πραγματική αγάπη. Είναι πολύ πιθανό να σας έχει συμβεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας να εμπλακείτε με έναν τέτοιο άνθρωπο. Είναι ο φίλος που δεν μπορεί να καταλάβει ότι κάτι σας στενοχωρεί και λέει πολύ εύκολα: έλα μωρέ/ έτσι είναι η ζωή/ δεν πειράζει/ όλα θα πάνε καλά. Ασχολείται με κάτι που τον αφορά περισσότερο από το πρόβλημά σας, αλλά κατά τα άλλα θέλει να λέγεται φίλος. Είναι ο σύντροφος που θα σας πει εύκολα ότι σας αγαπάει αλλά υιοθετεί συμπεριφορές που σας πληγώνουν και δεν είναι ειλικρινής και συνεπής απέναντί σας.

Τι συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους;

photo credits: www.psycho-logos.com.gr

Το «εγώ» τους είναι τόσο μεγάλο, που δεν σας χωρά. Αυτό δεν τους κάνει απαραίτητα κακούς ανθρώπους, απλά ακατάλληλους για εσάς. Δεν σημαίνει ότι έχουν κακές προθέσεις. Απλά έτσι είναι. Όπως υποστηρίζει και ο νόμος του του «επιτρέπω» ή αλλιώς της «μη-αντίστασης», επιτρέψτε στους άλλους να είναι αυτό που είναι. Εκείνο που οφείλετε να κάνετε εσείς, είναι να προσέχετε τον εαυτό σας. Να αναγνωρίζετε τους νάρκισσους που έρχονται στη ζωή σας και να τους κρατάτε σε μια απόσταση ασφαλείας. Υπάρχουν πολλοί άλλοι άνθρωποι εκεί έξω που μπορούν να σας συναισθανθούν, μπορούν να είναι πραγματικά κοντά σας. Αυτοί οι άνθρωποι μας ομορφαίνουν τη ζωή. Μην πέφτετε στην παγίδα να σκεφτείτε ότι κάνετε εσείς κάνετε λάθος και εισπράτετε αυτήν την συμπεριφορά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ναρκισσιστών είναι η χειραγώγηση. Γνωρίζουν πολύ καλά αυτό το “παιχνίδι” και η τακτική που ακολουθούν είναι να κάνουν τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους να πιστέψει ότι αυτός δεν κάνει κάτι καλά. Ναι μεν ενδιαφέρονται για εσάς αλλά εσείς με κάποιον τρόπο, με κάποια συμπεριφορά σας δεν τους επιτρέπετε να το εκφράσουν ή δεν αντιλαμβάνεστε όλα όσα κάνουν για εσάς. Επιχειρούν να σας δημιουργήσουν τύψεις, χειραγωγώντας τη σκέψη και τα συναισθήματά σας για να σας καταστήσουν ευάλωτους στις “επιθέσεις” τους. Χρησιμοποιούν τη μία δικαιολογία μετά την άλλη για να πλάσουν μια ολόκληρη πραγματικότητα και εν τέλει να είναι αυτοί τα “θύματα” της ιστορίας και εσείς να πρέπει να συμμορφωθείτε με τα δικά τους δεδομένα για να επανορθώσετε.

Θα το έχετε παρατηρήσει κι από τους φίλους σας, ή θα το έχετε αναγνωρίσει σε συμπεριφορές γνωστών σας. Ωστόσο, επιλέγω να επιστήσω την προσοχή στους πραγματικούς φίλους σε αυτό το παράδειγμα, γιατί οι φίλοι όπως λένε, είναι η οικογένεια που επιλέγουμε. Οι αληθινοί φίλοι σας, πιθανότατα είναι άνθρωποι που σας καταλαβαίνουν με ένα βλέμμα. Αισθάνονται ότι κάτι σας απασχολεί από τον τόνο της φωνής σας στο τηλέφωνο. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανεπτυγμένη τη δεξιότητα της ενσυναίσθησης και σας κάνουν καλό. Αυτούς να κρατάτε στη ζωή σας!

Αν θέλετε να αναλύσουμε περισσότερο τη φύση των ναρκισσιστών, επικοινωνήστε μαζί μου στο: ioanna@myalchemies.com

Μετά τα... φυσικά!

Ενσυναίσθηση: τι είναι και τι μας προσφέρει;

by iopapami_admin

Ενσυναίσθηση, ένας όρος που ακούμε όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια. Τι είναι όμως, η ενσυναίσθηση; Είναι κάτι που προϋπάρχει μέσα μας, κάτι που καλλιεργούμε; Μας ωφελεί ή μήπως δεν έχει κανένα νόημα να μας απασχολεί; Ας ξεκινήσουμε με την ετυμολογία του όρου.

H σύνθετη αυτή λέξη, αποτελείται από τις λέξεις εν, συν και αίσθηση, υποδηλώνοντας την επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέρα από τον εαυτό του. Ουσιαστικά, με αυτό εννοούμε ότι το άτομο, μπαίνει στη θέση του άλλου, μπαίνει στα παπούτσια του όπως λέμε. Η ενσυναίσθηση στην ψυχοθεραπεία νοείται ως η στάση και η έκφραση ενός ατόμου απέναντι σε κάποιο άλλο, έχει δηλαδή διαπροσωπικό χαρακτήρα. Συχνά, υπάρχει σύγχυση αυτού του όρου με τη συμπάθεια, με την έννοια δηλαδή ότι κάποιος συμπάσχει με κάποιον άλλο.  Ωστόσο, εδώ υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά.  Ένας άνθρωπος μπορεί να συμπάσχει βιώνοντας τον ψυχικό πόνο του άλλου, αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί τα συναισθήματα που προκαλούν αυτόν τον πόνο ή απορρέουν από αυτόν. Η έννοια της συμπάθειας περικλείει στοιχεία οίκτου, συλλύπησης και συγκατάβασης, τα οποία δεν χαρακτηρίζουν την ενσυναίσθηση. Στην ενσυναίσθηση, μπορούμε να αιτιολογήσουμε τις πράξεις κάποιου, γιατί κατανοούμε τα συναισθήματά του, τις πηγές τους και τα κίνητρά τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογούμε τις πράξεις κάποιου, απλά τις κατανοούμε.  Γενικά στη συμπάθεια, η προσοχή του ατόμου στρέφεται στα δικά του συναισθήματα και στην υποτιθέμενη ομοιότητά τους με εκείνα του άλλου χωρίς να χάνει την προσωπική του ταυτότητα, ενώ στην ενσυναίσθηση η προσοχή του ατόμου στρέφεται στα συναισθήματα του άλλου, χάνοντας τον εαυτό του. Βιώνει τη θέση του άλλου. Συνεπώς, ενσυναίσθηση είναι η συναισθηματική ταύτιση με έναν άλλο άνθρωπο, η αναγνώριση και η κατανόηση της θέσης, του συναισθήματος, των σκέψεων ή της κατάστασης κάποιου άλλου. Πρόκειται για την ικανότητα να κατανοούμε συναισθηματικά τι νιώθουν οι άλλοι, να δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά τους και να φανταζόμαστε τον εαυτό μας στη θέση τους.

Στην ψυχολογία η λέξη ‘’ενσυναίσθηση’’ χρησιμοποιείται με τρεις διακριτές έννοιες: α) αντιλαμβάνομαι τα συναισθήματα του άλλου, β) αισθάνομαι αυτό που αισθάνεται και ο άλλος και γ) αντιδρώ συμπονετικά στη στενοχώρια του άλλου. Η τρίτη αυτή έννοια μας παραπέμπει και στον όρο συμπάθεια, που αναφέραμε νωρίτερα, αλλά όπως έχουμε ήδη εξηγήσει, η ενσυναίσθηση είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτό, κάτι πιο ολιστικό και ολοκληρωμένο.

photo credits: psychologytoday.com

Ενώ, όμως, η ενσυναίσθηση αναπτύχθηκε ως εργαλείο της ψυχοθεραπείας, σύντομα αγκαλιάστηκε και από άλλες επιστήμες, αφού αναγνωρίστηκαν οι δυνατότητές της σε όλες τις μορφές των διαπροσωπικών σχέσεων, σε κάθε κατάσταση, δηλαδή, στην οποία ένας άνθρωπος προσπαθεί να καταλάβει αυτόν που βρίσκεται απέναντί του.

Τα τελευταία χρόνια, ο ακριβής ορισμός της ενσυναίσθησης έχει εξελιχθεί σε μεγάλη πρόκληση για κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, ψυχιάτρους, συμβούλους, εκπαιδευτικούς και γλωσσολόγους. Στις κοινωνικές επιστήμες ενσυναίσθηση «καλείται η κατανόηση της συμπεριφοράς ενός άλλου με βάση τη βίωση και συμπεριφορά του ίδιου του ατόμου». Ωστόσο, η εφαρμογή των αρχών της ενσυναίσθησης καλύπτει ένα πιο ευρύ φάσμα: είναι ανάγκη/ικανότητα να μπούμε στη θέση του άλλου και να κατανοήσουμε πώς νιώθει, να μην κρίνουμε ένα συναίσθημα, να επιθυμούμε να βοηθήσουμε, να σεβόμαστε τον προσωπικό χώρο του καθενός, να αποκωδικοποιούμε τα κρυφά συναισθήματα πίσω από συγκεκριμένες συμπεριφορές.
«Ενσυναίσθηση είναι αυτό που συμβαίνει σε μας όταν αφήνουμε το σώμα μας… και βρισκόμαστε είτε προς στιγμήν είτε για μεγαλύτερη χρονική περίοδο στο μυαλό του άλλου. Παρατηρούμε την πραγματικότητα μέσω των ματιών του, αισθανόμαστε τις συγκινήσεις του, μοιραζόμαστε τον πόνο του.» έλεγε το 2005 ο Χεν Λάμπερτ… Ας σταθούμε μια στιγμή σε αυτό: παρατηρούμε την πραγματικότητα μέσω των ματιών του. Το πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, είναι κάτι υποκειμενικό. Το μόνο αντικειμενικό, είναι τα γεγονότα. Ο καθένας όμως, έχει διαφορετικές σκέψεις για αυτά, του γεννούν διαφορετικά συναισθήματα, τον οδηγούν σε άλλες αποφάσεις.

Τι μπορεί να μας προσφέρει η ενσυναίσθηση;

Προσπαθώντας να βιώσουμε τα συναισθήματα του άλλου μπορούμε να καταλάβουμε πώς οδηγήθηκε σε συγκεκριμένες πράξεις και αποφάσεις. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνήσουμε με αυτές ή ότι τις εγκρίνουμε. Το τι θα κάνουμε με τη γνώση, με την πληροφορία αν θέλετε, που αποκτούμε είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Όποιος χρησιμοποιεί την ενσυναίσθηση μπορεί να αναγνωρίσει, να αντιληφθεί και να αισθανθεί αυτό που αισθάνεται ένας άλλος άνθρωπος. Τι θα κερδίζαμε αν πραγματικά μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον συνάνθρωπο; Πιστεύω ότι εμείς οι ίδιοι θα γινόμασταν καλύτεροι άνθρωποι, και συνεπώς η κοινωνία θα ήταν ένα πιο όμορφο μέρος για να ζει κανείς. Παρατηρώντας την αναλγησία και την ανηθικότητα που κυριαρχεί, πραγματικά προβληματίζομαι για τον κόσμο μας, για την ανθρωπότητα και το μέλλον των επόμενων γενεών. Συνήθως νοσταλγούμε τις πιο παλιές εποχές και έχουμε την τάση να τις εξιδανικεύουμε. Λέμε για παράδειγμα ότι πριν από 30 χρόνια, 50 χρόνια, και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι ήταν πιο… ανθρώπινοι. Ήταν πιο κοντά ο ένας στον άλλο, πιο αθώοι ως προς τις προθέσεις τους. Διατηρούμε την εντύπωση ότι δεν υπήρχε τότε η κακία που υπάρχει στον κόσμο σήμερα. Δεν τις έζησα αυτές τις εποχές για να μπορώ να συγκρίνω αλλά αν όλοι θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο, γιατί δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό; Ξεκινώντας από το να πάρουμε την ανθρωπιά μας πίσω. Είναι αδιανόητο να διαδραματίζονται σκηνές βίας μπροστά στα μάτια μας και να γυρνάμε από την άλλη, σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Κι όμως, είναι σύνηθες στις μέρες μας! Αν θέλετε να το δούμε στο μικρόκοσμο του καθενός, είναι αδιανόητο να επιλέγουμε να προκαλούμε πόνο στο συνάνθρωπό μας, με τις πράξεις ή ακόμα και με τα λόγια μας. Αυτό μας κάνει ανθρώπους; Μας κάνει ηθικούς; Μας κάνει σωστούς; Χμμ… Κατά την ταπεινή μου άποψη, όχι! Γιατί το κάνουμε; Γιατί έχουμε πάψει να αισθανόμαστε και να συναισθανόμαστε! Αν ο καθένας ξεκινήσει από τον εαυτό του και προσπαθήσει να τον βελτιώσει, θα δει ότι όλα γύρω του βελτιώνονται. Αν ο καθένας από εμάς προσπαθεί να μπει στη θέση του συνανθρώπου του και να τον νιώσει, αν η αγωνία του άλλου γίνει δική μας, αν ο πόνος του άλλου γίνει δικός μας, τότε ίσως αρχίσουμε να διορθώνουμε τις εσφαλμένες συμπεριφορές. Όσο δεν νιώθουμε, θα συνεχίζουμε έτσι, σε αυτό το μοτίβο, καλλιεργώντας την αναλγησία και την ανηθικότητα.

Άνοιξα μία παρένθεση αναφερόμενη στις κοινωνικές προεκτάσεις αλλά κρατήστε αν θέλετε τους προβληματισμούς που ανέφερα. Ίσως κάπου ταυτιστείτε, ίσως κάπου σας βοηθήσουν…κι αν όχι, δεν πειράζει, ίσως τα κάνετε ήδη όλα σωστά!

photo credits: amacad.org

Μετά τα... φυσικά!Μυθικές Ιστορίες

Το Βιβλίο των Νεκρών

by iopapami_admin

Το Βιβλίο των Νεκρών πολλοί το συγχέουν με την αρχαία Αιγυπτιακή Βίβλο. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τον διαχωρισμό αυτών των δύο. Το Βιβλίο των Νεκρών ή αλλιώς η Αιγυπτιακή Βίβλος της Ζωής, ήταν ένα βιβλίο που λειτουργούσε ως εγχειρίδιο για την μεταθανάτια ζωή. Περιλάμβανε ξόρκια που θα καθοδηγούσαν την ψυχή στην πλεύση της στη μεταθανάτια ζωή, ενώ ταυτόχρονα θα την βοηθούσαν να υπερνικήσει όλα τα κακά πνεύματα που θα συναντούσε. Σκοπός αυτού του βιβλίου ήταν να διαφυλάξει το σώμα του νεκρού αλλά κυρίως, να φροντίσει για την αιώνια ζωή που περίμενε την ψυχή, σε έναν κόσμο παρόμοιο με αυτόν που είχε αφήσει πίσω της. Οι γραφές που περιλαμβάνονταν στο εν λόγω βιβλίο, περιέγραφαν με λεπτομέρεια τι θα αντιμετώπιζε η ψυχή σε εκείνον τον κόσμο και τι έπρεπε να γνωρίζει και να πράττει, ώστε να καταφέρει να φτάσει στον «παράδεισο». Κανένα τέτοιο βιβλίο δεν ήταν ακριβώς ίδιο με κάποιο άλλο, καθώς τα κείμενα δημιουργούνταν ξεχωριστά για κάθε άτομο που έφευγε από τη ζωή. Όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα, έπαιρναν αυτό το εγχειρίδιο στον τάφο τους, για να τους καθοδηγεί και να τους προστατεύει.

Ο Αιγυπτιολόγος Geralidine Pinch τονίζει ότι το Βιβλίο των Νεκρών είναι διαφορετικό από την Αρχαία Αιγυπτιακή Βίβλο. Το Βιβλίο των Νεκρών ήταν ένα εξατομικευμένο βοήθημα για να επιτύχει το πνεύμα μια πλήρη και ευδαίμονα μεταθανάτια ζωή και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσε το ιερό βιβλίο της αιγυπτιακής θρησκείας.

Οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη αυτού του εγχειριδίου μας ταξιδεύουν πίσω, στην Τρίτη Δυναστεία της Αιγύπτου. (περίπου 2670 – 2613 π.Χ.). Εκείνη την περίοδο το συναντάμε σε απεικονίσεις μέσα σε τάφους. Κατά τη Δωδέκατη Δυναστεία (περίπου 1991 – 1802 π.Χ.) έχουμε την πρώτη μεταστροφή από ζωγραφιές και σύμβολα εντός του τάφου σε συγγραφή σε πάπυρο. Μαζί με τις απαραίτητες απεικονίσεις, τα ξόρκια αυτά τοποθετούνταν μέσα στον τύμβο ή τον τάφο του νεκρού. Ο πάπυρος αυτός, καταδείκνυε όλα τα στάδια από τα οποία θα περνούσε η ψυχή. Την προειδοποιούσε για όλα τα μυθικά πλάσματα που θα συναντούσε και την καθοδηγούσε στο πώς θα ξεπεράσει τους κινδύνους και τις παγίδες του άλλου κόσμου. Όποιος είχε το Βιβλίο των Νεκρών στον τάφο του, ήταν σαν ένας μαθητής να έχει όλες τις απαντήσεις στο διαγώνισμα στο σχολείο.

Με το πέρασμα των αιώνων το Βιβλίο αυτό εξελίχθηκε, χωρίστηκε σε κεφάλαια. Κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου (περ. 1570 – 1069 π.Χ.) το βιβλίο αυτό άρχισε να γίνεται ακόμα πιο δημοφιλές και οι κατασκευαστές του εξειδίκευαν τα ξόρκια τους όλο και περισσότερο. Οι «συγγραφείς» αυτών των βιβλίων έπρεπε να γνωρίζουν αρκετά πράγματα για το βίο του αποθανόντος ώστε να εξατομικεύσουν το βιβλίο στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Ανάλογα με τη ζωή στη γη, η ψυχή θα ακολουθούσε μια αντίστοιχη πορεία μετά το θάνατο κι έτσι οι συγγραφείς μπορούσαν να γίνουν πιο συγκεκριμένοι στις οδηγίες τους, ώστε να βοηθήσουν τον νεκρό όσο περισσότερο μπορούσαν.

Αρχικά, πρόσβαση σε τέτοιο βιβλίο είχαν μόνο οι βασιλείς και οι ευγενείς. Οι καθημερινοί άνθρωποι που μοχθούσαν για να επιβιώσουν δεν διέθεταν την απαιτούμενη οικονομική δυνατότητα για να το αποκτήσουν. Όσο πιο δημοφιλές και απαραίτητο γινόταν αυτό το βιβλίο, τόσο οι συγγραφείς προσαρμόζονταν στις νέες ανάγκες. Για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα έπρεπε να μπορούν ακόμα περισσότεροι να το αγοράζουν. Έτσι, κατέληξαν σε κάποιες ομαδοποιήσεις κειμένων και τιμές για διαφορετικά πακέτα. Αυτά ορίζονταν αναλόγως του πόσα ξόρκια ήθελε κάποιος στο βιβλίο του, πόσες παραγράφους κ.τ.λ. Το μοναδικό ξόρκι/οδηγία που υπήρχε σε όλα τα βιβλία ήταν 125. Αυτό περιείχε όλες τις οδηγίες προς την ψυχή για το τι πρέπει να πει στην Αίθουσα της Αλήθειας.

Σύμφωνα με την αιγυπτιακή μυθολογία, η ψυχή κρίνεται για τα πεπραγμένα της εν ζωή. Η κρίση πραγματοποιείται στην Αίθουσα της Αλήθειας όπου βρίσκονται ο Όσιρις, ο Θωθ και ο Μάατ (ή κατ’ άλλες αναφορές ο Αννούβις) κοντά στις Κλίμακες της Δικαιοσύνης. Εκεί βρίσκονται και οι θεότητες που είναι γνωστές ως οι 42 δικαστές που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη μοίρα κάποιου. Στο πάτωμα, κάτω από τις Κλίμακες της Δικαιοσύνης, βρίσκεται ο Ammut, ένα τέρας του οποίου η μορφή έχει στοιχεία από λιοντάρι, ιπποπόταμο και κροκόδειλο, και περιμένει έτοιμο να κατασπαράξει την καρδιά όποιου κρίνεται ανάξιος για τον παράδεισο.

Η ψυχοστασία

Η ψυχή για να απευθυνθεί στους δικαστές, πρέπει να τους κατονομάσει με το αρχικό τους όνομα (το Ren), και έπειτα να  απαγγείλει την Αρνητική Εξομολόγηση ή αλλιώς τη Διακήρυξη της Αθωότητας. Πρόκειται για μία εξατομικευμένη λίστα με 42 αμαρτήματα τα οποία δεν είχε διαπράξει εν ζωή. Αν ο Όσιρις, ο Θωθ και οι 42 δικαστές αποδεχτούν την ομολογία, τότε η καρδιά παρουσιάζεται στον Όσιρι για να την ζυγίσει στον χρυσό ζυγό, έναντι του λευκού φτερού της αλήθειας του Μάατ. Αν η καρδιά είναι ελαφρύτερη από το φτερό, τότε μπορεί να προχωρήσει στην αναζήτηση για το Πεδίο των Καλαμιών. Αν, όμως, είναι βαρύτερη, ο Αμμούτ την κατασπαράζει και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον «Μεγάλο Θάνατο». Εδώ έρχεται το τέλος της ύπαρξης. Για τους αρχαίους Αιγυπτίους η μη ύπαρξη θεωρούνταν χειρότερη από κάθε είδους αιώνια τιμωρία.

Το τι ακριβώς πρέπει να ομολογήσει η ψυχή και πώς να απευθυνθεί στους Θεούς περιλαμβάνεται στο 125ο ξόρκι. Εμφανώς είναι το πιο σημαντικό από όλα, γι’ αυτό και υπάρχει σε κάθε βιβλίο.

Μετά τα... φυσικά!

Ο άνθρωπος μέσα από το κίνημα της Νέας Σκέψης

by iopapami_admin

Ο άνθρωπος από όταν κατάφερε να επιλύσει τις βιολογικές του ανάγκες, ασχολήθηκε με την πνευματικότητά του. Ακόμα και η δημιουργία μύθων, κοσμογονιών και θεοτήτων, ανταποκρίνεται στις ανώτερες αναζητήσεις του ανθρώπου. Με το θεό, ερμήνευε ό,τι δεν μπορούσε να κατανοήσει. Με τον μύθο, έδινε νόημα σε μια αλληλουχία γεγονότων και ανέλυε την ηθική. Με την κοσμογονία, αντιλαμβανόταν τη δημιουργία του σύμπαντος, του κόσμου και όλων των πλασμάτων μέσα σε αυτόν. Όλες οι μυθολογίες του κόσμου εμπεριέχουν αυτά τα τρία στοιχεία, γιατί ανταποκρίνονται στις πρώτες ανάγκες όλης της ανθρωπότητας για την ερμηνεία του κόσμου.

Καθώς εξελίσσονταν οι κοινωνίες, ήρθε η φιλοσοφία να καλύψει τα κενά που άφηναν οι μύθοι και να δώσει απαντήσεις σε αυτά δεν εξηγούσαν οι θεοί. Κύρια ζητήματα της φιλοσοφίας ήταν η ηθική, η ζωή κι ο θάνατος, η ψυχή και οι ιδιότητές της αλλά και η πλήρης αντίληψη του αισθητού και του νοητού κόσμου. Ο Πλάτωνας μίλησε για τον κόσμο των ιδεών και είναι από τους πρώτους που εισήγαγαν τη θεωρία ότι ζούμε σε μια πλάνη, σε έναν πλασματικό κόσμο κι ότι η αλήθεια βρίσκεται αλλού. Ο Αριστοτέλης μίλησε για την Ψυχή, ενώ μέσα από τους πλατωνικούς διαλόγους που σώζονται, μαθαίνουμε για τις αντιλήψεις περί ψυχής των Πλατωνικών και των Σωκρατικών.

O Phineas Parkhurst Quimby (1802-1866)

Στη σύγχρονη ιστορία, όλα αυτά επανέρχονται  το 19ο αιώνα, με το κίνημα της Νέας Σκέψης. Αυτό το κίνημα χαρακτηρίζεται από ένα μείγμα θρησκείας και μεταφυσικής. Δεν ασπάζεται κάποια συγκεκριμένη θρησκεία και δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός του κινήματος. Πρόκειται για μία ιδεολογία που παίρνει στοιχεία από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, από τις πνευματικές διδασκαλίες της Ανατολής, από θρησκείες όπως ο Χριστιανισμός που μιλάει για έναν Θεό, για αγάπη και ειρήνη, με διάφορες άλλες προσθήκες από νέους ψυχολόγους και ιδεολόγους της εποχής. Σε μια περίοδο όπου ο ρομαντισμός και ο ιδεαλισμός άρχισαν να έχουν έντονη επιρροή, το κίνημα της Νέας Σκέψης βρήκε πρόσφορο έδαφος να δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί, βρίσκοντας το κοινό του στις καρδιές όσων είχαν ανάγκη να πιστέψουν σε κάτι πιο ελπιδοφόρο, προσιτό και προοδευτικό. Ιδρυτής θεωρείται  ο Phineas P. Quimby (1802 – 1866), καθώς είναι ένα από τους πρωτεργάτες του κινήματος και από τους πιο πιστούς εκφραστές του. Στις αντιλήψεις του Quimby είναι έκδηλες οι επιρροές από το χριστιανισμό και το μεσμερισμό. Τι ήταν, όμως, ο μεσμερισμός και πώς προέκυψε;

 Ο Franz Anton Mesmer (1734 – 1815) είχε προηγηθεί του Quimby και εισήγαγε τις αρχές του υπνωτισμού και της θεραπείας μέσω αυτού και άλλων ενεργειών, πρωτοπορώντας για την εποχή του. Οι αρχές του Mesmer δεν ειπώθηκαν για πρώτη φορά από τον ίδιο, ωστόσο στις μεθόδους που ακολουθούσε αποδόθηκε ο όρος «μεσμερισμός» και έμελε να επηρεάσει πολλούς τον επόμενο αιώνα, όπως τον Quimby.

Η Νέα Σκέψη, λοιπόν, επηρεασμένη από τη πλατωνική φιλοσοφία, υποστηρίζει ότι η σφαίρα των ιδεών είναι πιο πραγματική από εκείνη της ύλης. Ασπάζεται την άποψη του Σουηδού φιλόσοφου, επιστήμονα και θεολόγου Emanuel Swedenborg (1688 – 1772), σύμφωνα με την οποία η υλική σφαίρα αποτελείται από πνευματικές αιτίες και θεϊκό σκοπό. Ό,τι υπάρχει στον φυσικό κόσμο και το αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι ένας φτωχός αντικατοπτρισμός αυτών που βρίσκονται στον πνευματικό και ιδεατό κόσμο. Ένας από τους τελευταίους μεγάλους φιλοσόφους της σύγχρονης εποχής ήταν ο Γερμανός  Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770 – 1831). Πρόκειται για έναν ιδεαλιστή, εμπνευσμένο από τις χριστιανικές αρχές, ο οποίος βρήκε μία θέση για τα πάντα. Τοποθέτησε το λογικό, το φυσικό, το ανθρώπινο και το θεϊκό, σε ένα διαλεκτικό σχήμα που μεταβαίνει επανειλημμένως από τη θέση στην αντίθεση και ξανά επιστρέφει σε μια πλουσιότερη σύνθεση. Οι ιδέες του έμειναν γνωστές ως χεγκελισμός και με τη σειρά τους επηρέασαν κι αυτές τον Quimby στην έκφραση της Νέας Σκέψης.

Ουσιαστικά, αυτό το κίνημα δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να επαναφέρει στην επικαιρότητα τις μεγαλύτερες ιδέες που ειπώθηκαν για τον πνευματικό κόσμο και την πνευματική δύναμη του ανθρώπου επάνω στην ύλη. Νέα Σκέψη ήταν για τα χρόνια μετά το μεσαίωνα, αλλά ουσιαστικά, μέσα στο πέρασμα των αιώνων, ήταν η επαναφορά της αρχαίας γνώσης, προσαρμοσμένη στις νέες κοινωνίες. Πρόκειται για έναν συγκερασμό στοιχείων από διάφορα πεδία, από διάφορες χρονικές περιόδους. Συνοπτικά, υποστηρίζει τη θεϊκή φύση του ανθρώπου, την άμεση διαθεσιμότητα της δύναμης του Θεού στον άνθρωπο, τον πνευματικό χαρακτήρα του σύμπαντος και το γεγονός ότι η αμαρτία, οι ανθρώπινες διαταραχές και ασθένειες είναι αποτελέσματα της εσφαλμένης σκέψης. Επιπλέον, σύμφωνα με τη Νέα Σκέψη, ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει σε ενότητα με το Θεό, με αγάπη, αλήθεια, ειρήνη, υγεία και αφθονία. Πολλοί υποστηρικτές του κινήματος αναγνωρίζουν τον Ιησού Χριστό ως μέγα διδάσκαλο και θεραπευτή και διακηρύσσουν τη βασιλεία του ως ύπαρξη μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο.

Αρχικά, όλη η ιδεολογία της Νέας Σκέψης αφορούσε πνευματικά και άυλα ζητήματα. Οι νέοι ηγέτες και εκφραστές του κινήματος, τονίζουν όλο και περισσότερο την υλική ευημερία ως ένα από τα αποτελέσματα της Νέας Σκέψης. Δεν υπάρχει κάποιο τελετουργικό ή κάποιου είδους λατρεία, ωστόσο για την καλύτερη ερμηνεία των ιδεών που πρεσβεύει το κίνημα, συχνά γίνεται επίκληση σε μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν θεραπευτεί και σε προσευχές για άρρωστους ανθρώπους. Τα θεμέλια του κινήματος βρίσκονται και πάλι στην πίστη. Στην πεποίθηση ότι μέσα μας υπάρχει ένα θείο κομμάτι, που μας δίνει υπερφυσικές δυνάμεις και μας συνδέει με το Όλον, με το Σύμπαν. Στην πεποίθηση ότι μπορούμε πραγματικά να ενωθούμε με την πηγή της δύναμης αλλά και με τους άλλους.

Η  σκέψη μας, ο νους που βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο, μπορεί να πραγματωθεί μέσα από την ύλη και να της δώσει μορφή. Η πίστη αυτή αναφέρεται σε έναν ανώτερο εαυτό, ο οποίος έχει τη δύναμη να δημιουργήσει με τη σκέψη του. Ο Αριστοτέλης στο Περί Ψυχής, παρατήρησε ότι τα πάθη της ψυχής, όπως τα ονόμασε, επηρεάζουν το σώμα που φιλοξενεί την ψυχή. Δηλαδή τα συναισθήματα όπως η αγάπη, το μίσος, ο φόβος, η ζήλεια, ο οίκτος, η πραότητα, έχουν αντίκτυπο στο σώμα. Τα πάθη είναι μορφές που πραγματώνονται μέσα στην ύλη. Έχουμε λοιπόν, ήδη, την πεποίθηση ότι ένα πάθος, ένα συναίσθημα, μία σκέψη που οδηγεί σε ένα συναίσθημα, το οποίο είναι ιδέα, είναι άυλο, έχει επίπτωση πάνω στην ύλη.

Είναι εμφανές ότι οι ιδέες που πρεσβεύει το κίνημα της Νέας Σκέψης, προέρχονται ουσιαστικά από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, την οποία σε κάποια σημεία «πάντρεψαν» με τις αντιλήψεις του χριστιανισμού και ορισμένων θρησκειών της ανατολής. Παρόλο, λοιπόν, που δεν ειπώθηκε τίποτα καινούριο από αυτό το κίνημα, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό και πολλοί ασπάζονται τις ιδέες του. Κάναμε, λοιπόν, έναν κύκλο. Από τους αρχαίους Έλληνες στους στοχαστές του 19ου αιώνα και καταλήξαμε πάλι στην αρχή. Γιατί, όλα ξεκίνησαν από εκεί. Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Εμπεδοκλής και άλλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, έδωσαν πρώτοι ερμηνεία για την ψυχή και την πνευματικότητα του ανθρώπου. Για την αντίληψη του κόσμου, των ιδεών, της ύλης και του Νου. Πολλούς αιώνες αργότερα, ακόμα εκεί στηρίζονται όλες οι θεωρίες. Για να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, πρέπει να μην ξεχνάμε την Αρχή μας, όπως για να απλώσει ένα δέντρο τα κλαδιά του και να αναπτυχθεί, πρέπει να έχει γερές και βαθιές ρίζες που να το (υπο)στηρίζουν!

Μετά τα... φυσικά!Μυθικές Ιστορίες

Αλχημεία, η τέχνη της μεταμόρφωσης

by iopapami_admin

Έχουμε ακούσει πολλές φορές τη λέξη: αλχημεία. Κατά πόσο όμως γνωρίζουμε την πραγματική της έννοια; Υπάρχει λόγος που η ιστοσελίδα μου είναι το myalchemies.com, δηλαδή οι αλχημείες μου. Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, να μην αφιερώσω μερικά άρθρα σε αυτόν τον συγκερασμό επιστημών, θεωριών, φιλοσοφιών και να μην εξηγήσω γιατί έχω επιλέξει να με εκπροσωπεί στον κυβερνοχώρο!

Το σύμβολο των αλχημιστών για τη φιλοσοφική λίθο

Ας ξεκινήσουμε από την ερμηνεία της ίδιας της λέξης. Κατά μία εκδοχή, απορρέει από την ελληνική λέξη χημεία, καθώς το κύριο αντικείμενό της ήταν η εξέλιξη της επιστήμης της χημείας για την επίτευξη ορισμένων στόχων. Κατά μία άλλη εκδοχή, ο όρος αυτός αποδόθηκε κατά τον 5ο με 7ο αιώνα από τους Άραβες. Οι ισλαμικές κατακτήσεις μετά την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον 5ο αιώνα, εισήγαγαν τον αραβικό πολιτισμό στην Αίγυπτο.  Εκεί βρέθηκαν πολλά γραπτά που περιείχαν αρχαία γνώση σχετικά με τις ιδιότητες των μετάλλων και τη μεταστοιχείωση. Αυτά τα αξιοποίησαν οι Άραβες λόγιοι της εποχής, οι οποίοι προσπάθησαν να εξελίξουν τη γνώση που παρέλαβαν. Λόγω του ότι το παλιό όνομα της Αιγύπτου ήταν Khem (Κεμ ή Χεμ) που σημαίνει «μαύρη Γη», λέγεται ότι προέκυψε ο όρος Al Kimiya για την επεξεργασία του χρυσού. Δηλαδή, η τέχνη της μαύρης Γης. Σύμφωνα με διασωθέντες αλχημικές παραδόσεις, η ίδρυση της αλχημείας οφείλεται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Πολλές φορές ο όρος ερμητισμός συνδέεται στενά με τον αλχημισμό. Μία τρίτη εκδοχή, συνδέει την αλχημεία με την εβραϊκή λέξη chamaman, που σημαίνει “ένα μυστήριο”, με την έννοια του απόκρυφου ή του μυστικού. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε εμφανίστηκε αυτός ο όρος, από ποιους και ποια ήταν η ακριβής ετυμολογία του. Ωστόσο, υπάρχει κάτι στο οποίο συγκλίνουν όλες οι πηγές. Η αλχημεία αφορά ξεκάθαρα τη μεταστοιχείωση, τη μεταμόρφωση.

Οι στόχοι των αλχημιστών ήταν τρεις:

  • Η δημιουργία της φιλοσοφικής λίθου, δηλαδή μιας ουσίας που θα μπορούσε να δράσει καταλυτικά για την επίτευξη των μεταμορφώσεων. Στα αραβικά αυτή η λίθος αναφέρεται ως al-iksir και πέρασε στα λατινικά ως elixir, το ελιξίριο της ζωής. Πρόκειται λοιπόν, για τον καταλύτη που θα μετατρέψει τον μόλυβδο σε χρυσό, που θα θεραπεύσει τις ασθένειας και θα χαρίσει νεότητα και αθανασία.
  • Από αυτήν την περιγραφή και την αναζήτηση της φιλοσοφικής λίθου απορρέουν οι άλλοι δύο στόχοι των αλχημιστών. Η μετατροπή των μετάλλων κυρίως σε χρυσό καθώς είχε τη μεγαλύτερη αξία, και
  • η ανακάλυψη του μυστικού της νεότητας, της υγείας και της αθανασίας.
Το σύμβολο των αλχημιστών για τον υδράργυρο, ένα από τα τρία βασικά συστατικά για τη δημιουργία της φιλοσοφικής λίθου

Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι πρακτικές των αλχημιστών δεν αποσκοπούσαν απλά στη μεταστοιχείωση των υλικών και των χημικών στοιχείων. Πρόκειται για κάτι πιο βαθύ, πιο πνευματικό, πιο μυστηριακό. Μετατρέποντας μια πέτρα σε χρυσάφι, ουσιαστικά εννοούν τη μεταμόρφωση ενός ανθρώπου από πέτρα, δηλαδή υλικό άνευ αξίας σε χρυσάφι, δηλαδή σε κάτι πολύτιμο. Αυτό το πολύτιμο αφορά την πνευματικότητα και τις γνώσεις του ανθρώπου καθώς εξελίσσεται. Η κατάκτηση της σοφίας είναι ο χρυσός, η αξία. Μία άλλη επιδίωξη των αλχημιστών θεωρείται η άσκηση εξουσίας επάνω στη φύση, ο ορισμός του κόσμου που μας περιβάλει. Σε ορισμένες αναφορές έχει συσχετιστεί και με την άσκηση μαγείας. Είτε με την έννοια ότι έπρεπε να γνωρίζουν κάποια λόγια που έπρεπε να ειπωθούν την κατάλληλη στιγμή (ξόρκια) είτε με την έννοια ότι έπρεπε να ακολουθήσουν ένα τελετουργικό για να επιτευχθεί η μεταστοιχείωση. Δηλαδή, να προχωρήσουν στις απαραίτητες ενέργειες με τη σωστή σειρά και στο σωστό χρόνο ώστε η χημεία που ασκούσαν να αποδώσει.

Η εξάσκηση αυτής της τεχνουργίας, αυτής της πρακτικής, δεν ήταν για όλους. Καθώς μέχρι σήμερα δεν είναι όλα για όλους. Οι αλχημιστές ήταν μυημένοι σε κάποιες πρακτικές, είχαν πρόσβαση σε γνώσεις που οι περισσότεροι δεν είχαν και ανέπτυξαν έναν δικό τους κώδικα επικοινωνίας για να κρατήσουν σε στενό κύκλο τη γνώση τους. Σήμερα αναγνωρίζουμε δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες σύμβολα σε αποκρυφιστικά κείμενά τους. Συνδύασαν γνώσεις της χημείας, της αστρολογίας, θεωρίες της φιλοσοφίας που προσπάθησαν να εφαρμόσουν στην πράξη και δημιούργησαν μια παραεπιστήμη για την οποία αναζητούμε να μάθουμε περισσότερα μέχρι σήμερα! Θα αφιερώσω ένα ολόκληρο άρθρο για τα πιο ευρέως διαδεδομένα τους σύμβολα, ώστε να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα τη δική τους θεώρηση για τον κόσμο.

Μεταφορικά, η αλχημεία είναι ένα ταξίδι στον θάνατο και την αναγέννηση. Πεθαίνει ο παλιός εαυτός, ο εγωιστής, ο αδαής και γεννιέται ένας ανώτερος εαυτός. Ένας Εαυτός που μυήθηκε στη γνώση για να αναγεννηθεί, που συνδέεται με την ανώτερη Συνειδητότητα αφήνοντας πίσω τα ευτελή υλικά από τα οποία αποτελούνταν πριν.

Γιατί λοιπόν επέλεξα τις… αλχημείες μου; Γιατί μέσα από το έργο που εκθέτω σε αυτή τη σελίδα, σκοπός μου είναι να προσφέρω γνώση, να προβληματίσω, να βρω συνταξιδιώτες στις αναζητήσεις και τις εξερευνήσεις μου. Να μετατραπούμε από μόλυβδο σε χρυσό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα από εμάς.  

Μετά τα... φυσικά!

Απογοητευτείτε, κάνει καλό!

by iopapami_admin

Πόσες φορές χρησιμοποιούμε τη λέξη απογοήτευση αποδίδοντάς της αρνητική έννοια; Χμμ… σχεδόν πάντα; Πρόσφατα σε ένα βιβλίο που διάβασα, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας συνάντησε έναν πνευματικό δάσκαλο και μαζί θα ξεκινούσαν ένα ταξίδι πέρα από τη συμβατική πραγματικότητα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο δάσκαλος λέει στον μαθητή: «Δεν βλέπεις τη φυλακή, γιατί τα κάγκελά της είναι αόρατα. Ένα μέρος του καθήκοντός μου είναι να σε κάνω να δεις το μπλέξιμό σου, και ελπίζω αυτό να είναι η πιο απογοητευτική εμπειρία της ζωής σου… Η απογοήτευση είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορώ να σου προσφέρω… «ελεύθερος από τη γοητεία», στην περίπτωσή μας τη γοητεία των ψευδαισθήσεων…»

Από + γοητεία. Φεύγει από τα μάτια μας αυτό που μας γοητεύει και τι μένει; Η αλήθεια γυμνή. Η πραγματικότητα χωρίς ‘ροζ γυαλιά’, χωρίς πρίσματα, καθρέπτες και παραμορφώσεις. Γι’ αυτό αποφεύγουμε την απογοήτευση, γιατί μας χαλάει το ονείρεμα. Μας φέρνει αντιμέτωπους με την ωμή πραγματικότητα, χωρίς εξωραϊσμούς. Η συνειδητοποίηση για το πώς ακριβώς είναι κάποιες καταστάσεις ή ακόμα και κάποιοι άνθρωποι, πολλές φορές μας δυσαρεστεί. Ωστόσο, είναι καλύτερο να μένουμε στην πλάνη μας; Η αλήθεια είναι για αυτούς που την αντέχουν. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να ζουν στον πλασματικό κόσμο που δημιουργούν στο μυαλό τους ή που επιτρέπουν σε άλλους να τους δημιουργήσουν.

Ίσως και εσείς οι ίδιοι έχετε πει κάποιες φορές: «Απογοητεύτηκα από αυτόν τον άνθρωπο». Τι εννοείτε πραγματικά; Ουσιαστικά, είδατε ποιος είναι ο άνθρωπος απέναντί σας απαλλαγμένος από την εξιδανίκευση, χωρίς ίχνος μαγείας από τα λόγια ή τους φαινομενικά όμορφους τρόπους του.

Γκρεμίστηκε η εικόνα που είχαμε για αυτόν, γιατί όμως; Προφανώς επειδή δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Κάναμε λάθος εκτιμήσεις, φανταστήκαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μας και άξιζε το βάθρο στο οποίο τον είχαμε τοποθετήσει. Όταν όμως από + γοητευτούμε, ρίχνοντας μια ματιά στο παρελθόν, διακρίνουμε ότι τα σημάδια ήταν εκεί αλλά εμείς αρνούμασταν να τα δούμε. Η όμορφη αλλά πλασματική εικόνα που είχαμε, μας άρεσε, μας εξυπηρετούσε και αγνοούσαμε τα μικρά, διακριτικά καμπανάκια που ηχούσαν μέσα μας. Γιατί όμως το κάναμε αυτό; Πειστήκαμε τόσο ακράδαντα ότι αυτό που «βλέπαμε» ήταν και το πραγματικό ή μήπως υπάρχει και κάτι άλλο; Μήπως μας βόλευε το να πιστεύουμε ότι η κατάσταση είναι έτσι γιατί ικανοποιούσε μέσα μας κάποια προσδοκία ή κάλυπτε ένα κενό; Πότε απογοητευτήκαμε και είδαμε τα πράγματα αλλιώς; Μήπως όταν πια δεν χρειαζόμασταν άλλο εκείνο το ψέμα στο οποίο επιτρέπαμε να οικειοποιείται την αλήθεια;

Απογοητευτείτε άφοβα, κάνει καλό!

Newer Posts
Older Posts
  • Memento mori: Η υπενθύμιση του θανάτου
  • Η λατρεία των Ναϊτών Ιπποτών προς τη Μαρία Μαγδαληνή
  • Soul rebels, τα ρέστα μου κύριε
  • Ο Άη Γιάννης ο Κυνηγός, μέσα στα δάση του Παρνασσού
  • Το γεωλογικό φαινόμενο “Νυμφόπετρες” και οι θρύλοι που το συνοδεύουν
  • Το “Κάστρο του Θρόνου”
  • Η Παναγία η Καταφυγιώτισσα και ο Δημήτρης Μυταράς
  • Συνέντευξη της Ιωάννας Παπαμιχαήλ στη Βίκυ Μπαϊρακτάρη για το βιβλίο: Το ταξίδι της Ψυχής

ΒΙΒΛΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ

Έχεις αναρωτηθεί κι εσύ αν το σύμπαν μπορεί να συνωμοτήσει για να δημιουργήσεις την πραγματικότητα που επιθυμείς; Έχεις αναρωτηθεί τι είναι η ψυχή, αν σχετίζεται με ένα θεϊκό κομμάτι μέσα μας και πού πηγαίνει μετά το θάνατο; Βρες απαντήσεις βασισμένες σε πλούσια βιβλιογραφία μέσα από τα βιβλία: Η Συνωμοσία του Σύμπαντος και Το Ταξίδι της Ψυχής!

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

Στείλε μου email με οποιαδήποτε πληροφορία θέλεις να μοιραστείς μαζί μου! Μπορεί να είναι κάποιο σχόλιο για κάποιο από τα άρθρα που διάβασες, μια θεματολογία που θα ήθελες να αναπτύξω μέσα από νέες έρευνες, μέρη για εξερεύνηση, ιδέες και προτάσεις για το οτιδήποτε! Επικοινώνησε μαζί μου στο ioanna@myalchemies.com

SOCIAL

Βρες με στα social media και κάνε like και follow για να ενημερώνεσαι πρώτος/η για όλα τα νέα άρθρα/συνεντεύξεις/podcast που σε ενδιαφέρουν! Ας συναντηθούμε στην πλατφόρμα του Facebook, μέσα από τη σελίδα: facebook.com/myalchemies

@2020 - All Right Reserved. Designed and Developed by Paris


Back To Top
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
Sign In

Keep me signed in until I sign out

Forgot your password?

Password Recovery

A new password will be emailed to you.

Have received a new password? Login here