Σε απόσταση περίπου 2 ωρών από την Αθήνα, βρίσκεται το Κυριάκι Βοιωτίας. Ένα χωριό χτισμένο σε ένα καταπράσινο τοπίο, σε υψόμετρο 720 μέτρων, αφηγείται τη δική του ιστορία. Μία πτυχή αυτής της ιστορίας θα γνωρίσουμε μέσα από το “Μουσείο Δασκάλου”, που θα μας ταξιδέψει στην ιστορία όχι μόνο αυτού του τόπου, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας!
Ο δημιουργούς αυτού του εκπληκτικού μουσείου είναι ο συνταξιούχος πλέον δάσκαλος Νίκος Γ. Γκώνιας. Όλα τα εκθέματα είναι η δική του προσφορά στον τόπο και η παρακαταθήκη του στις επόμενες γενιές. Οι συγχωριανοί του αναφέρονται σ’ αυτόν ως: ο δάσκαλος! Με καμάρι και σεβασμό για το έργο αυτού του ανθρώπου στο χωριό τους.
Αναγνωστικά βιβλία από το 1929!
Τι θα βρείτε στο Μουσείο Δασκάλου
Μέσα από τα εκθέματα του μουσείου, γνωρίζουμε γεγονότα από την τοπική ιστορία αλλά και την ιστορία του έθνους από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Από βιβλία μέχρι τεχνολογικό εξοπλισμό σχολείων, όπως προβολείς slides, εκτυπωτές, οθόνες, όλα όσα βρίσκονται μέσα σε αυτό το μουσείο ανήκουν στο δάσκαλο Νίκο Γκώνια, ο οποίος τα αγόραζε όλα: “με το φτωχό βαλάντιο του δασκάλου” όπως χαρακτηριστικά μου είπε.
Αποκόμματα εφημερίδων της εποχής που μαρτυρούν ιστορικά γεγονότα καθώς και λαογραφικό και πολιτιστικό περιεχόμενο.
Θα βρούμε λοιπόν πλούσιο υλικό της ιστορίας της εκπαίδευσης, βιβλία διάφορων μαθημάτων, συλλογές από αλφαβητάρια, παιδαγωγικά συγγράμματα, περιοδικά και εφημερίδες με τοπικά νέα της εποχής. Όλα αυτά, αποτελούν ένα μέρος μόνο από το προσωπικό αρχείο του δασκάλου.
Ο δάσκαλος Νίκος Γ. Γκώνιας ξεναγεί την Ιωάννα Παπαμιχαήλ στο μουσείο.
Η αίθουσα του μουσείου είναι χωρισμένη σε δύο τμήματα. Τα εκθέματα είναι ταξινομημένα με προσοχή και φροντίδα, ανά θεματικές ενότητες αλλά και με χρονολογική σειρά. Σημαντικούς σταθμούς αποτελούν τα αποκόμματα του Τύπου και φωτογραφικό υλικό από το ολοκαύτωμα του Κυριακίου από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Η πρώτη πυρπόληση του χωριού από τους Ιταλούς έγινε στις 25 Μαΐου 1943 ακολούθησε η δεύτερη καταστροφή του Κυριακίου στις 3 Οκτωβρίου 1943 από τους Γερμανούς και το ολοκαύτωμα στις 25 Απριλίου 1944, πάλι από τους Γερμανούς. Την τελευταία φορά, απέμεινε μόνο ένα σπίτι που δεν καταστράφηκε ολοσχερώς από τη φωτιά. Σε αυτό το σπίτι ξεκίνησε αργότερα η λειτουργία του σχολείου.
Έργο πυρογραφίας του δασκάλου.
Πέρα από την πλούσια ιστορία του τόπου, σε αυτό το μουσείο μπορούμε να δούμε πολλά ακόμη. Αξίζει να αναφέρω τα έργα πυρογραφίας του ίδιου του δασκάλου, ο οποίος εξηγώντας μου πόσο δύσκολο είναι και πόση προσοχή στη λεπτομέρεια χρειάζεται, είπε χαρακτηριστικά: “ένα μικρό λαθάκι και το πετάς”. Αν θέλετε να τα δείτε όλα αυτά από κοντά, να γνωρίσετε περισσότερα για τον πολύπαθο αυτό τόπο αλλά και για το ιστορικό και πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδας του 20ού αιώνα, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το όμορφο Κυριάκι!
Μερικά ακόμη εκθέματα του μουσείου.
Ετοιμαστείτε για την επόμενη απόδρασή σας από την πόλη σε μια όαση πρασίνου! Ελάτε σε ένα ευχάριστο ταξίδι ιστορίας και ξεκουραστείτε κάτω από τον πλάτανο της πλατείας. Αφού απολαύσετε και τις τοπικές λιχουδιές, είστε έτοιμοι να επιστρέψετε αναζωογονημένοι!
Για τους Κινέζους, η ψυχή αποτελούνταν από δύο μέρη: το po και το hun. Το po, ήταν η Γιν πλευρά της ψυχής και συσχετίζονταν με το σκοτάδι, το νερό και τη γη. Το hun, ήταν η Γιανγκ πλευρά της ψυχής και σχετιζόταν με το φως, τη φωτιά και τους ουρανούς. Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Charles Benn, το po αντιπροσώπευε τη ζωώδη φύση του ανθρώπου, τις ορμές και τα ένστικτα της πρωτόγονης ύπαρξης. Το hun όριζε την ευφυΐα του ανθρώπου και την πνευματικότητά του.
