Friday, May 9, 2025
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
  • Login/Register
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
"Οι αλχημιστές ψάχνοντας για χρυσάφι ανακάλυψαν πολλά άλλα πράγματα μεγαλύτερης αξίας." Άρθουρ Σοπενχάουερ
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
My Alchemies
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε

@2022 - All Right Reserved. Designed and Developed by PenciDesign

Home » μετά τα...φυσικά
Tag:

μετά τα…φυσικά

ΒιβλιοτόπιοΜετά τα... φυσικά!

Οι λειτουργίες της ψυχής, κατά το Ρενέ Ντεκάρτ

by iopapami_admin

Ο Ρενέ Ντεκάρτ (1596 – 1650) ήταν Γάλλος φιλόσοφος αλλά και επιστήμονας. Πέρα από τους μεταφυσικούς στοχασμούς του, που τον ανέδειξαν σε σημαντική μορφή του Διαφωτισμού, μελέτησε εξίσου και επιστήμες όπως η Λογική, η Αναλυτική Γεωμετρία, η Ιατρική, η Φυσιολογία, η Αστρολογία και η Μηχανολογία. Οι γνώσεις της εποχής για τη λειτουργία του σώματος τον βοήθησαν στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του για την ψυχή, τις σκέψεις και γενικότερα στη διερεύνηση της μεταφυσικής.

O René Descartes

Ίσως τον έχετε ακούσει με το εξελληνισμένο όνομα Καρτέσιος. Στο τελευταίο βιβλίο του: Τα πάθη της ψυχής, συμπυκνώνει τη γνώση του από όλα τα αντικείμενα στα οποία είχε εντρυφήσει, όπως τα έχουμε ήδη αναφέρει. Στο έργο αυτό, έχοντας ήδη αναλύσει τη φυσιολογία του σώματος και τις λειτουργίες του, καταλήγει στις λειτουργίες της ψυχής.

Οι λειτουργίες της ψυχής

Ο Ντεκάρτ, αποδίδει τις σκέψεις στην ψυχή. Μάλιστα, τις χωρίζει και σε δύο είδη: αυτές που αποτελούν ενέργειες της ψυχής και αυτές που αποτελούν τα πάθη της. Στις ενέργειες τις ψυχής συγκαταλέγονται οι βουλήσεις μας, και αυτό το αιτιολογεί εμπειρικά. Δηλαδή, γνωρίζουμε εκ πείρας ότι απορρέουν απευθείας από την ψυχή και φαίνεται να εξαρτώνται αποκλειστικά από αυτήν.

Ακόμα και τις βουλήσεις, τις διαχωρίζει σε δύο κατηγορίες και θα μιλήσουμε με παραδείγματα για να καταστεί ασαφέστερο το μήνυμα του Ντεκάρτ. Υπάρχουν οι βουλήσεις που αποτελούν τις ενέργειες της ψυχής και αναφέρονται στην ίδια την ψυχή, όπως όταν θέλουμε να αγαπήσουμε το Θεό ή να συγκεντρώσουμε τη σκέψη μας σε κάποιο μη υλικό αντικείμενο. Ενέχουν δηλαδή την πρόθεση και την λειτουργία που απαιτείται για αλληλεπίδραση με κάτι άυλο.

Τα πάθη της ψυχής, Ρενέ Ντεκάρτ

Το άλλο είδος των βουλήσεων είναι οι ενέργειες που αναφέρονται στο σώμα μας, όπως όταν θέλουμε να βαδίσουμε. Δηλαδή, προκαλούμε την κίνηση των ποδιών και το βάδισμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ντεκάρτ πίστευε ότι η ψυχή είναι ενωμένη με όλα τα μέρη του σώματος και όχι συνδεδεμένη μόνο με κάποια συγκεκριμένα μέρη.

Ως πάθη της ψυχής αποκαλεί τα είδη των αντιλήψεων ή γνώσεων που βρίσκονται εντός μας, επειδή το ότι συχνά υπάρχουν ως τέτοιες δεν οφείλεται στην ψυχή μας και επειδή πάντοτε τις δεξιώνεται ως αναπαραστάσεις πραγμάτων. Ο Ντεκάρτ είναι ένας υπέρμαχος της ελευθερίας της βούλησης. Ας δούμε όμως τι εννοεί όταν μιλάει για αντιλήψεις που υπάρχουν μέσα μας.

Τις αντιλήψεις τις διαχωρίζει σε δύο είδη, σε αυτές που έχουν ως αίτιο την ψυχή και σε αυτές που έχουν ως αίτιο το σώμα. Θεωρεί βέβαιο το ότι δεν θα μπορούσαμε να θέλουμε κάτι χωρίς ταυτόχρονα να αντιληφθούμε ότι το θέλουμε. Δηλαδή, αν το να θέλουμε κάτι αποτελεί ενέργεια της ψυχής, το να αντιληφθούμε ότι θέλουμε κάτι αποτελεί ένα πάθος της ψυχής.

Ο Ντεκάρτ αφιερώνει αρκετά άρθρα στις αντιλήψεις που ανάγονται στην ψυχή, στο σώμα, στα εξωτερικά αντικείμενα κ.ο.κ. Ωστόσο, δεν υπάρχει το περιθώριο μέσα σε λίγες μόνο παραγράφους να επεκταθούμε περισσότερο σε κάθε περίπτωση. Εν συντομία όμως και χάριν βαθύτερης κατανόησης, θα τονίσω το ότι ο Ντεκάρτ έχει εξετάσει τις διαφορές που έχουν τα πάθη της ψυχής από όλες τις άλλες σκέψεις της. Έτσι, ορίζει αυτά τα πάθη ως αντιλήψεις ή αισθήματα ή συγκινήσεις της ψυχής που αναφέρονται ειδικότερα σε αυτήν και δημιουργούνται, συντηρούνται και ενισχύονται από κάποια κίνηση των πνευμάτων.

Χρειάζεται να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση εδώ. Με τον όρο πνεύματα, ο Ντεκάρτ, δεν εννοεί τις οντότητες που πιθανώς μας έρχονται πρώτες στο μυαλό. Τα πνεύματα του Ντεκάρτ είναι λεπτοφυέστατες ουσίες που βρίσκονται στο αίμα μας. Η έντονη ενέργειά τους αλλά και το σχεδόν μηδενικό τους μέγεθος, τους επιτρέπουν να φτάσουν σε σημεία του οργανισμού που ούτε το αίμα δεν έχει τη δυνατότητα να διαπεράσει, όπως συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου. Για να κατανοήσουμε ακριβώς τι είναι τα πνεύματα θα πρέπει να αφιερώσουμε τουλάχιστον ένα άρθρο που να επεξηγεί τη φυσιολογία του σώματος που αποδίδει ο Ντεκαρτ στον άνθρωπο, σύμφωνα με τις γνώσεις της εποχής. Ωστόσο, έστω και πολύ χονδροειδώς, πήραμε μια ιδέα για τα πνεύματα και σίγουρα τα διαχωρίσαμε από τις οντότητες άλλου είδους.

Επιστρέφοντας στα πάθη της ψυχής, ο Ντεκάρτ αναφέρεται σε αντιλήψεις, αισθήματα και συγκινήσεις. Ως αντιλήψεις, υποδηλώνει όλες τις σκέψεις που δεν αποτελούν ενέργειες της ψυχής ή βουλήσεις. Τα πάθη, μπορούν επίσης να ονομαστούν αισθήματα, λόγω του ότι η ψυχή τα δέχεται όπως τα αντικείμενα των εξωτερικών αισθήσεων, για παράδειγμα, όπως αντιλαμβάνεται κάτι με το αισθητήριο όργανο του ματιού.

Διάγραμμα για τις λειτουργίες της ψυχής, όπως αναφέρονται από τον Ρενέ Ντεκάρτ.

Ο πιο ορθός όρος που χρησιμοποιεί ο Ντεκάρτ από τους τρεις, είναι οι συγκινήσεις. Αυτός ο όρος μπορεί να αποδοθεί σε όλες τις ποικίλες σκέψεις της ψυχής, σε όλες τις αλλαγές που σημειώνονται εντός της. Ο βασικότερος, όμως, λόγος για τον οποίο οι συγκινήσεις είναι ο καταλληλότερος όρος, είναι γιατί από όλα τα είδη σκέψεων που έχει η ψυχή, τα πάθη την ταράζουν και την κλονίζουν περισσότερο. Κατά την ανάλυση των παθών της ψυχής, ο Ντεκάρτ καταλήγει σε μία ψυχολογική διαπίστωση, σύμφωνα με την οποία το σώμα προετοιμάζει την ψυχή για δράση.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ότι το κυριότερο αποτέλεσμα όλων των παθών στους ανθρώπους είναι το εξής: Παρακινούν και προδιαθέτουν την ψυχή των ανθρώπων να θέλει τα πράγματα για τα οποία τα πάθη προπαρασκευάζουν το σώμα. Κατ’ αυτό τον τρόπο, το αίσθημα του φόβου προτρέπει την ψυχή να θέλει να το «βάλει στα πόδια», το αίσθημα της τόλμης να θέλει να αγωνιστεί, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα πάθη.

Η ισχύς της ψυχής επί των παθών της

Η βούληση από τη φύση της είναι τόσο ελεύθερη που δεν ενεργεί ποτέ υπό καθεστώς εξαναγκασμού. Τα πάθη μας δεν μπορούν ούτε να διεγερθούν ούτε να εξαλειφθούν άμεσα από τη δύναμη της βούλησής μας αλλά έμμεσα με την παράσταση των πραγμάτων που συνάπτονται συνήθως με τα πάθη που θέλουμε να απορρίψουμε. Κατά τον Ντεκάρτ, η πείρα δείχνει ότι οι άνθρωποι που ερεθίζονται περισσότερο από τα πάθη τους δεν είναι αυτοί που τα γνωρίζουν καλύτερα. Επίσης, τα πάθη ανήκουν στις αντιλήψεις τις οποίες ο στενός δεσμός που υφίστανται ανάμεσα στην ψυχή και το σώμα, τις καθιστά συγκεχυμένες και ασαφείς.

Ας συνεχίσουμε με το παράδειγμα του φόβου και της τόλμης που αναφέραμε ανωτέρω. Για να εξαλειφθεί μέσα μας ο φόβος και να διεγερθεί η τόλμη, δεν αρκεί να έχουμε την αντίστοιχη βούληση. Πρέπει να διερευνήσουμε με προσοχή τους λόγους, τα αντικείμενα ή τα παραδείγματα που πείθουν ότι ο κίνδυνος δεν είναι μεγάλος, ότι η άμυνα εγγυάται περισσότερη ασφάλεια από την φυγή. Ακόμη, πρέπει να πειστούμε ότι η νίκη θα μας γεμίσει με χαρά και δόξα ενώ από τη φυγή μπορούμε να προσδοκούμε περισσότερο λύπη και άλλα παρόμοια.

Μια δυνατή ψυχή, οφείλει να κυριαρχεί πάνω στα πάθη της. Μπορεί να διαχειριστεί κάποια πάθη επιστρατεύοντας κάποια άλλα, καθώς επίσης και αξιοποιώντας τη βούλησής της. Η επίγνωση της αλήθειας, του καλού και του κακού, αποτελεί βασική σταθερά για τις κρίσεις μιας ψυχής. Σύμφωνα με αυτές οι γνώσεις, η ψυχή αποφασίζει και ρυθμίζει τις ενέργειες του βίου της.

Υπάρχουν όμως και οι αδύναμες ψυχές. Αυτές, αφήνονται να άγονται και να φέρονται από τα πάθη της στιγμής. Η βούληση δεν ακολουθεί κρίσεις βασισμένες στην αλήθεια και τη γνώση. Αντίθετα, εξουσιάζεται από τα πάθη, τα οποία πολλές φορές μπορεί να είναι και αντικρουόμενα, φέρνοντας την ψυχή σε μία αξιοθρήνητη κατάσταση. Ωστόσο, ο Ντεκάρτ υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει καμία ψυχή τόσο ανίσχυρη, που να μην έχει τη δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις, να υπερισχύσει των παθών της. Αν η ψυχή διευθύνεται σωστά, θα ενεργήσει βασισμένη σε κρίσεις και όχι σε πάθη της στιγμής. Η ψυχή, ουσιαστικά, μπορεί να εκπαιδευτεί, να δυναμώσει, να εξελιχθεί.

Το εξώφυλλο από το βιβλίο μου: Το ταξίδι της Ψυχής.

Το θέμα: Ψυχή, έχει απασχολήσει πάρα πολλούς φιλοσόφους και στοχαστές στο πέρασμα των αιώνων. Η προσέγγιση του Ντεκάρτ είναι, ίσως, λίγο δυσνόητη, γι’ αυτό αν θέλετε να σταθούμε και να αναλύσουμε κάποιο σημείο περισσότερο, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου στο ioanna@myalchemies.com. Σε αυτό το άρθρο πήραμε μια πρώτη εικόνα για την ανάλυση του Ντεκάρτ σχετικά με τα πάθη της ψυχής. Κάθε παράγραφος κρύβει μέσα της κι άλλα ζητήματα που χρίζουν ανάλυσης και θαχαρώ να λάβω τους προβληματισμούς σας.


Ίσως σας ενδιαφέρει να μάθετε περισσότερα και για το τι συμβαίνει με την ψυχή, μετά το βιολογικό θάνατο του ανθρώπου. Θα σας παραπέμψω σε μία συνέντευξή μου για το βιβλίο μου: “Το ταξίδι της Ψυχής”, που ίσως σας ενδιαφέρει. Μπορείτε, λοιπόν, να διαβάσετε περισσότερα, από ΕΔΩ.

Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από εδώ: Το Ταξίδι της Ψυχής.

Μετά τα... φυσικά!

Gaslighting: μία ακόμη μορφή ψυχολογικής κακοποίησης

by iopapami_admin

Τα τελευταία χρόνια ακούμε όλο και συχνότερα τη λέξη «gaslighting». Μάλιστα, το 2022, σύμφωνα με το λεξικό Merriam-Webster, οι αναζητήσεις για αυτόν τον όρο αυξήθηκαν κατά 1.740%! Η αντίστοιχη, «λέξη της χρονιάς», για το λεξικό Collins, ήταν η: permacrisis (μονιμοκρίση), προερχόμενη από τις λέξεις: permanent crisis. Αυτό αν θέλετε, μπορούμε να το αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο.

Επιστρέφοντας στο φαινόμενο του «gaslighting» που εξετάζουμε σήμερα, ας δούμε περί τίνος πρόκειται και πώς προέκυψε αυτή η λέξη. Βρισκόμαστε, λοιπόν, αντιμέτωποι με ένα ακόμη φαινόμενο χειραγώγησης. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία μορφή ψυχολογικής κακοποίησης κατά την οποία ένα άτομο ή μια ομάδα, αναγκάζει κάποιον να αμφισβητήσει τη λογική του, τις αναμνήσεις του και την αντίληψή του για την πραγματικότητα. Όπως υποστηρίζει ο Robin Stern (PhD, Associate Director του Yale Center για τη Συναισθηματική Νοημοσύνη και συγγραφέας του “The Gaslight Effect”), είναι πάρα πολύ επικίνδυνο και ακραίο κάποιος να παραιτείται από την αντίληψή του για την πραγματικότητα.

Ο όρος «gaslighting» προέρχεται από ένα θεατρικό έργο του 1938, το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το 1944. Ο τίτλος του ήταν Gaslight, από τις λάμπες πετρελαίου που άναβαν και έσβηναν “από μόνες τους”. Η ιστορία αυτή αναφέρεται σε έναν σύζυγο, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τη γυναίκα του ότι τρελαίνεται. Η σύζυγος παρατηρεί ότι λείπουν πράγματά της, ακούει θορύβους από τη σοφίτα, βλέπει τις λάμπες πετρελαίου να αναβοσβήνουν (εξού και ο τίτλος). Ο υπαίτιος όλων αυτών, προσπαθεί να την πείσει ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας της και ότι οδηγείται στην τρέλα, για να πετύχει τους δικούς του σκοπούς.

Το προφίλ του gaslighter – δηλαδή, του θύτη

Θα χρησιμοποιώ τακτικά τη λέξη: θύτης, για να αναφερθώ σε αυτόν που υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά, και τη λέξη: θύμα, για αυτόν που την υφίσταται. Ο βασικός λόγος, είναι για να συνειδητοποιήσουμε ότι πρόκειται για μία σοβαρή ψυχολογική κακοποίηση, η οποία πρέπει να αναγνωριστεί, να ταυτοποιηθεί και να αντιμετωπιστεί.

Το προφίλ του gaslighter, συνήθως έχει αρκετά ίδια στοιχεία με αυτό του νάρκισσου. Την περίπτωση των νάρκισσων την έχουμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο, το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ: Αναγνωρίζοντας έναν νάρκισσο. Στόχος του θύτη, είναι να ασκήσει έλεγχο πάνω στο θύμα του. Χρησιμοποιεί ποικίλες τακτικές, ώστε το θύμα να αρχίσει να αμφισβητεί την κρίση του, την αντίληψή του, τη λογική, τη μνήμη του και, ουσιαστικά, τον ίδιο του τον εαυτό. Η αυτοαμφισβήτηση καθιστά το θύμα ευάλωτο και εύκολα διαχειρίσιμο από τον θύτη.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους ο θύτης υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά. Βασικές διαταραχές προσωπικότητας που σχετίζονται με το gaslighting, είναι η ναρκισσιστική και η αντικοινωνική. Όσοι πάσχουν από μία από αυτές τις διαταραχές, δίνουν στους ανθρώπους μία διαστρεβλωμένη άποψη του εαυτού τους. Επίσης, έχουν την τάση να χειραγωγούν τους άλλους για να επιτύχουν τους σκοπούς τους, με κάθε μέσο. Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι δεν αναγνωρίζουν τις ενοχές ή τα ελαττώματά τους και τα προβάλουν στους άλλους.

Άλλος λόγος, μπορεί να είναι η εσκεμμένη απόπειρα του θύτη για έλεγχο και εξουσία πάνω σε κάποιον άλλον. Οι ψυχολόγοι διακρίνουν ακόμη μία περίπτωση. Ο θύτης να έχει υπάρξει θύμα αντίστοιχης μεταχείρισης. Συνήθως, αυτό εκκολάπτεται όταν ο ένας ή και οι δύο γονείς του έχουν υπάρξει gaslighters, οδηγώντας στην ανάπτυξη αυτής της συμπεριφοράς ως ένα μηχανισμό επιβίωσης. Συνεπώς, ο θύτης, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι ικανός να αντιληφθεί αυτό που κάνει, να το αναγνωρίσει και, φυσικά, να το διορθώσει. Ένας ακόμη παράγοντας τέτοιας, κακοποιητικής συμπεριφοράς, είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης και η χαμηλή συναισθηματική νοημοσύνη του θύτη.

Κυριαρχώντας, λοιπόν, σε κάποιον, ο θύτης αισθάνεται πιο δυνατός. Όταν, δηλαδή, έχει φέρει το θύμα του στην κατάσταση που θέλει, το θύμα τον χρειάζεται για να του επιβεβαιώνει την πραγματικότητα. Χρειάζεται την αποδοχή του θύτη για τη λογική σκέψη και τις αναμνήσεις του, καθώς έχει φτάσει σε σημαντικό σημείο αμφισβήτησης της αντίληψής του.

Επίσης, ο gaslighter μετατοπίζει την προσοχή από τα δικά του ελαττώματα, σε αυτά του θύματος. Έτσι, του είναι πιο εύκολο να κατηγορεί τον άλλον, αντί να αντιμετωπίσει την ευθύνη του, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θέλει. Κλασικές τακτικές χειραγώγησης, περιλαμβάνουν:

  • Ψέματα. Φράσεις όπως: “Δεν είπα αυτό, εγώ είπα ότι..”, είναι σύνηθες φαινόμενο. Ξεκάθαρα και εξόφθαλμα ψεύδη που σας κάνουν να απορείτε πώς μπορεί και τα λέει. Αυτό, όμως, είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας του. Τόσα πολλά και καταφανή, που στο τέλος αναρωτιέστε: “βρε, μήπως κάπου τα λέει σωστά;”. Και κάπως έτσι, ξεκινάτε για πρώτη φορά να αμφιβάλετε για την πραγματικότητα που αντιλαμβάνεστε.
  • Απαξίωση προς το πρόσωπό σας. Ο θύτης αρχίζει να λέει στον περίγυρο ότι ανησυχεί για την κατάσταση της ψυχικής και νοητικής σας υγείας. Ότι τον προβληματίζει η συμπεριφορά που έχετε τελευταία και, ίσως, να αρχίζετε να “τρελαίνεστε”. Αυτό, επηρεάζει την εικόνα που μέχρι τώρα είχαν όλοι αυτοί για εσάς και μπορεί να έχει δύο πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Η μία, είναι όταν θα έχετε μια διαφωνία με τον θύτη, να μη θεωρηθείτε αξιόπιστος και να μη “βρείτε το δίκιο σας”. Η άλλη, είναι να παρακινήσει τους άλλους να σας φέρονται σαν, όντως, να έχετε χάσει τα λογικά σας. Μια τέτοια, μαζική αντιμετώπιση, μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για τη λογική και την υγεία ενός ατόμου.
  • Τακτικές απόσπασης προσοχής και αποπροσανατολισμού. Ο gaslighter φροντίζει να στρέψει την προσοχή του θύματος σε άλλο θέμα, ώστε να τον μπρεδέψει και να χάσει τον ειρμό της σκέψης του. Έτσι, αναλαμβάνει ο ίδιος τα ηνία της συζήτησης – διαφωνίας. Π.χ. “Γιατί το επαναφέρεις τώρα αυτό; Δεν θυμάσαι τότε που εσύ…;”. Κάπως έτσι, θα μπει το θύμα σε θέση άμυνας και θα προσπαθεί να εξηγήσει κάτι άλλο, που σίγουρα δεν ήταν αυτό που επεδίωκε ξεκινώντας τη συζήτηση.
  • Υποβάθμιση των συναισθημάτων και των σκέψεων. Φράσεις του τύπου: “Γιατί είσαι τόσο ευαίσθητος/η;”, αποτελούν αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της τακτικής. Ο θύτης μειώνει την αξία και την ποιότητα τόσο της σκέψης όσο και των συναισθημάτων του θύτη, απαξιώνοντας τον ψυχισμό του.
  • Αντιστροφή ευθυνών. Ο θύτης ισχυρίζεται ότι συμπεριφέρεται έτσι γιατί το θύμα τον προκάλεσε. Ενδεχομένως, να κατηγορήσει το θύμα ότι αυτό φέρθηκε πρώτα κατ’ αυτόν τον τρόπο και έτσι “αναγκάζεται” και ο ίδιος να υιοθετήσει τέτοια συμπεριφορά.
  • Άρνηση της κακοποιητικής συμπεριφοράς. Ακόμα και αν ενημερώσετε τον gaslighter ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό, αυτός θα σας απαντήσει ότι δεν κάνει κάτι λάθος. Γενικά, δεν κάνει λάθη. Μόνο οι άλλοι κάνουν…
  • Αλλαγή της ιστορίας. Κάθε φορά που ανακαλούν ένα γεγονός, το αλλάζουν λίγο προς όφελός τους. Την επόμενη φορά που θα ξαναπούν την ίδια ιστορία, θα αλλάξουν κάτι άλλο, μια λεπτομέρεια, ώστε να συνεχίζει να είναι αληθοφανής, αλλά με τους ίδιους κερδισμένους. Αλλάζοντας την ιστορία ξανά και ξανά, η ιστορία ξαναγράφεται με νέους όρους και κατοχυρώνεται στις συνειδήσεις ως η πραγματική.

Σε ποιες σχέσεις παρουσιάζεται το gaslighting;

Το «gaslighting» μπορεί να εμφανιστεί σε οποιουδήποτε είδους σχέση. Είναι πιο συχνό φαινόμενο σε ρομαντικού τύπου σχέσεις, αλλά είναι εξίσου πιθανό να παρουσιαστεί σε οικογενειακό, φιλικό ή εργασιακό περιβάλλον. Ασφαλώς, και ο χώρος της πολιτικής προσφέρει πολύ εύφορο έδαφος για κάτι τέτοιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ, αποτελεί ένα άρθρο του Teen Vogue το 2016 με τίτλο: «Ο Ντόναλντ Τραμπ κάνει “gaslighting” στην Αμερική».

Ανάμεσα σε ζευγάρια, αυτή η κακοποίηση μπορεί να είναι πιο εντατική και μεθοδική, λόγω της εγγύτητας των προσώπων και του χρόνου που περνάνε μαζί. Μία ακόμα “παγίδα” σε αυτού του είδους τη σχέση, είναι ότι λόγω των συναισθημάτων, της αγάπης, ΘΕΛΕΙ το θύμα να πιστέψει τον θύτη. Όταν αυτή η συμπεριφορά χτίζεται σταδιακά, δεν χτυπάνε εύκολα τα καμπανάκια. Το έτερον ήμισυ βλέπει το ταίρι του με ροζ γυαλιά κι αυτό τον καθιστά ευάλωτο και εύπιστο. Επίσης, πολλοί αποφεύγουν τις διαφωνίες και τις έντονες συζητήσεις. Για να αποφύγουν, λοιπόν, μία ρήξη, αλλάζουν λίγο την οπτική τους για να συμφωνούν.

Σύνηθες μοτίβο σε αυτή τη συνθήκη, είναι η ανισότητα. Δηλαδή, συνήθως κάποιος έχει μία σχέση εξουσίας πάνω σε κάποιον άλλο. Για παράδειγμα, στη σχέση εργοδότη και υπαλλήλου. Η διαφορά στην ισχύ που έχει κάποιος έναντι του άλλου, μπορεί να μην είναι όμως απλώς η θέση στην ιεραρχία. Μπορεί κάποιος να αισθάνεται κατώτερος, λόγω δικών του συμπλεγμάτων, λόγω φυλετικής μειονότητας, εξωτερικών χαρακτηριστικών κτλ. Εδώ, τα στερεότυπα δρουν υπέρ του θύτη. Π.χ., κυριαρχεί η εσφαλμένη και ρατσιστική άποψη ότι οι γυναίκες είναι από τη φύση τους υστερικές ή/και υπερευαίσθητες. Αυτό είναι ένα πολύ ηχηρό παράδειγμα στερεότυπου.

Έρευνες δείχνουν ότι σε συντριπτική πλειοψηφία, τα θύματα του gaslighting είναι γυναίκες! Σύμφωνα με το forbes.com, οι γυναίκες δεν είναι τα κύρια θύματα μόνο σε ρομαντικές σχέσεις αλλά υφίστανται gaslight πολλές φορές και από τους γιατρούς τους. Οι γιατροί, αξιοποιώντας το στερεότυπο ότι οι γυναίκες είναι υπερβολικές, υποβαθμίζουν τις ανησυχίες για την υγεία τους. Συχνά, τους λένε ότι υπερβάλλουν για τα συμπτώματα και προσπαθούν να τις πείσουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την υγεία τους.

Το «gaslighting» αποτελεί μία από τις σύγχρονες μορφές ψυχολογικής κακοποίησης και μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για το άτομο το οποίο το υφίσταται. Αν σας ενδιαφέρει να δούμε περισσότερα επί του θέματος, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου στο: ioanna@myalchemies.com. Μπορούμε να εξετάσουμε την ψυχολογία και τα χαρακτηριστικά του θύματος, καθώς και τρόπους αναγνώρισης και αντιμετώπισης μιας τέτοια κατάστασης.

Photos: thejapantimes, sandstonecare, thepleasantmind.com

Μετά τα... φυσικά!Μυθικές Ιστορίες

Η Μαρία Μαγδαληνή και ο… καθρέπτης

by iopapami_admin

Χαίρομαι ιδιαίτερα που εκτιμήσατε το προηγούμενο άρθρο για τη “μετανοούσα Μαγδαληνή” και ζητήσατε τη συνέχεια! Η Μαρία Μαγδαληνή, ως ένα πρόσωπο που βρισκόταν πολύ κοντά στον Ιησού, έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ειδικά σε συγκεκριμένους κύκλους. Όσοι έχετε διαβάσει για αιρέσεις που αφορούν την Χριστιανική Πίστη, σίγουρα θα έχετε συναντήσει πολλές φορές αυτή τη μορφή.

Οι φίλοι που δεν έχουν διαβάσει ακόμα κάτι σχετικό, μπορούν να ανατρέξουν στο πρώτο άρθρο που ανέβασα για τη Μαρία Μαγδαληνή: Όταν η “μετανοούσα Μαγδαληνή” έγινε μόδα στο Μεσαίωνα.

Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, με τον τελευταίο τύπο πινάκων της Μαγδαληνής, αυτούς που περιλαμβάνουν καθρέφτη. Καλλιτέχνες όπως ο Πιέτρο Περουτζίνο, ο Γκουιντό Ρενί, ο Λα Τουρ και άλλοι, παρουσιάζουν τη Μαγδαληνή ντυμένη και μάλιστα με περιποιημένα ενδύματα. Η νεκροκεφαλή βρίσκεται τοποθετημένη πάνω στα πόδια της ή την πιάνει με το ένα της χέρι. Η νεκρή φύση και η ματαιότητα δηλώνεται κυρίως από τα ξεκάθαρα σύμβολα του θανάτου. Δηλαδή, τη νεκροκεφαλή ή τον τάφο που απεικονίζεται δίπλα της, ανάλογα το έργο. Η αδιαφορία της για το μύρο και τα κοσμήματα, τα υλικά αγαθά που είναι συνήθως γύρω της παρατημένα, είναι έκδηλη.

Κάποιες φορές τη βλέπουμε να είναι απορροφημένη σε έναν καθρέπτη, να κοιτά ένα είδωλο, μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, όπως στα έργα του Λα Τουρ. Σε άλλες περιπτώσεις, το πρόσωπο και ειδικότερα το βλέμμα της, εκφράζει μεταμέλεια και αποδοχή τόσο για τον πρότερο αμαρτωλό βίο, όσο και για τον επερχόμενο θάνατο. Είναι εμφανής η περιφρόνησή της για τα υλικά αγαθά και μοιάζει να μελαγχολεί καθώς αντιλαμβάνεται την ενοχή της για την επιθυμία των εγκόσμιων απολαύσεων. Η απάρνηση των υλικών αγαθών και η στροφή στην πνευματικότητα και την πρόνοια της αιώνιας ζωής, δίνουν τα ανάλογα μηνύματα στους πιστούς.

Georges de la Tour: The repentant Magdalene

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, σε πολλές απεικονίσεις κρατά ένα βιβλίο στα χέρια της, ή το βλέπουμε ακουμπισμένο κάπου κοντά της ή δίπλα στη νεκροκεφαλή. Πολλοί, ίσως, δεν γνωρίζουν ότι η Μαρία Μαγδαληνή ήταν μία μορφωμένη γυναίκα της εποχής της. Μεγαλώνοντας, δεν θέλησε να ασχοληθεί με τις συνηθισμένες ασχολίες των γυναικών, δηλαδή με το γνέσιμο του μαλλιού και τα υφαντά. Προτίμησε να μαθητεύσει δίπλα σε έναν διδάσκαλο και να ασχοληθεί με τα γράμματα. Καταγόταν από αξιοπρεπή και επιφανή οικογένεια, η οποία της μετέδωσε ηθικές αρχές και της επέτρεψε να καλλιεργήσει το πνεύμα της.

Ωστόσο, στους πίνακες, βλέπουμε ότι δεν δίνει σημασία ούτε στο βιβλίο, που συμβολίζει τη μόρφωση και την πνευματική καλλιέργεια. Ο νους της είναι στραμμένος προς κάτι ανώτερο, προς την πραγματική αλήθεια, το πραγματικό φως και την αιώνια ζωή, όχι αυτήν εδώ την εφήμερη.

Σε προηγούμενο άρθρο, αναφερθήκαμε στην κοινωνική κατάπτωση εκείνης της περιόδου. Επίσης, μιλήσαμε για τον αγώνα των κληρικών και του ποιμνίου, να αποκτήσουν πλούτο. Η διαφθορά της Καθολικής Εκκλησίας απομάκρυνε τους ανθρώπους από τον οίκο του Θεού και τους έστρεψε στα απλά και εφήμερα. Οι μετανοούσες Μαγδαληνές πείθουν το λαό ότι τα υλικά αγαθά είναι πρόσκαιρα και μάταια και ότι το πιο σημαντικό είναι η σωτηρία της ψυχής.

Μάλιστα, σε κάποια έργα, φαίνεται να κυλά ένα δάκρυ πάνω στο μάγουλο της Μαγδαληνής. Πρόκειται για την προσωποποίηση της μεταμέλειας. Έτσι, γίνεται η αγαπημένη Αγία των πιστών. Τους δίνει την ελπίδα ότι μπορούν να λυτρωθούν από τις αμαρτίες τους, να σώσουν την ψυχή τους. Μετατρέπεται άτυπα σε προστάτιδα των αμαρτωλών και μετανοημένων. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι πολλές από τις Μετανοούσες Μαγδαληνές ήταν έργα που παρήγγελναν ιερείς, αναζητώντας έναν τρόπο συγχώρεσης για τον έκλυτο βίο τους.

Η Μαρία Μαγδαληνή στην Ορθόδοξη και την Καθολική

Αναφερθήκαμε πριν σε μια ξεχωριστή κατηγορία πινάκων της Μαγδαληνής, στους οποίους προστίθεται το στοιχείο του καθρέφτη! Πολύ όμορφα ως τώρα είδαμε συμβολισμούς αντικειμένων και προσώπων, ωστόσο, η προσθήκη του καθρέφτη μπορεί να δώσει μία νέα διάσταση στη σημασία του πίνακα και να μας ταξιδέψει σε μυστικιστικά νοήματα. Για να τα κατανοήσουμε όμως, πρέπει να εξετάσουμε το πρόσωπο της Μαγδαληνής ως σύμβολο για τους αποκρυφιστικούς κύκλους.

Η Αγία Μαρία Μαγδαληνή του Γκουιντό Ρενί.

Η Μαγδαληνή ήταν παρούσα στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του Χριστού, κι αυτό είναι αποδεκτό τόσο από την Ορθόδοξη όσο και από την Καθολική Εκκλησία. Ωστόσο, για την Ορθοδοξία, η Αγία Μαρία Μαγδαληνή δεν υπήρξε ποτέ πόρνη και χαρακτηρίζεται ως Ισαπόστολος. Μάλιστα, πολλάκις έχει γίνει μνεία από Πατέρες της Εκκλησίας μας για το θεάρεστο, αποστολικό της έργο. Επίσης, εκθειάζεται για το θάρρος που επέδειξε κατά τη σταύρωση του Κυρίου αλλά και την τόλμη να μεταβεί στον Τάφο του Χριστού αχάραγα της Κυριακής για να μυρώσει το νεκρό, όπως επέβαλαν τα χριστά ήθη της εποχής.

Ο πάπας άγιος Γρηγόριος Α΄, το 591 μ.Χ., εγκαινίασε την εκδοχή της Μαγδαληνής ως μετανοημένης πόρνης και ήταν έργο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας η ταύτιση από τις τρεις  Μαρίες, μαθήτριες και πιστές ακόλουθους του Ιησού, σε ένα πρόσωπο, τη Μαγδαληνή. Έχουμε, λοιπόν, την ανάδειξη ενός γυναικείου προσώπου ως την αμαρτωλή σάρκα που σώθηκε πνευματικά.

Προφανώς, αυτό εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Εκκλησίας εκείνα τα χρόνια, υποβαθμίζοντας το γυναικείο φύλο, τις προσπάθειες των γυναικών να ξεφύγουν από τον οίκο και να μορφωθούν. Ακόμη, τους επέτρεπε να ταυτίζουν μια σημαντική γυναικεία μορφή των Ευαγγελίων με την αμαρτία και τη ματαιοδοξία.

Η Μαγδαληνή ως σύμβολο στον αποκρυφισμό

Εκείνη την περίοδο άνθισε ο αποκρυφισμός, δηλαδή η ιδέα ότι υπάρχει μια απόκρυφη γνώση, την οποία καλούνται να μάθουν μόνο οι εκλεκτοί, οι μυημένοι. Επίσης, έχουμε τον αλχημισμό, την αναβίωση των ερμητιστών, το νέο γνωστικισμό, την ίδρυση μυστικών εταιρειών, το νέο παγανισμό και άλλα. Αναδύεται εκ νέου ο μύθος της χαμένης Θεάς του Χριστιανισμού, ενώ η έννοια του Ιερού Γάμου ταξιδεύει μέσα στο χρόνο και ταυτίζεται με νέα πρόσωπα.

Εδώ θα ανοίξουμε μια μεγάλη παρένθεση για να δούμε τι σήμαινε Ιερός Γάμος και χαμένη Θεά για τους Καθολικούς Χριστιανούς του Μεσαίωνα. Το πώς αυτό αποτυπώνεται στον πίνακα του Λα Τουρ με τη Μαγδαληνή μπροστά από τον καθρέφτη, θα το ανακαλύψουμε μαζί, στο τέλος της ανάλυσης! Ας ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, ειδικά κατά το Μεσαίωνα, προβάλει ένα απολυταρχικό και σκληρό πρόσωπο. Η γυναικεία φύση υποβαθμίζεται και σαφώς δεν έχει ιδιαίτερη θέση στον χριστιανισμό.

Όλα αυτά αποτέλεσαν τα εναύσματα για την αναζήτηση μιας γυναικείας Θεάς σε αυτή τη θρησκεία. Ο Θεός έπρεπε να είναι κάτι άφυλο, για να τους εκφράζει όλους ή, επικρατέστερα, να είναι η απόλυτη ένωση του αρσενικού και του θηλυκού. Αυτή η ένωση υπονοεί τη γονιμοποίηση, την αφθονία και μπορούσε να οδηγήσει σε αυτό που αποκαλούσαν «Γνώση». Κατά τον 12ο αιώνα, η λατρεία του θηλυκού στοιχείου άκμασε στην Προβηγκία. Την ίδια περίοδο, οι Εβραίοι Καμπαλιστές προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν τη Σεχινά, την Ιερή Ματρόνα, ως τη χαμένη σύζυγο του Γιαχβέ.

Σύμφωνα με τη συγγραφέα μυστικών χριστιανικών παραδόσεων, Μάργκαρετ Στάρμπερντ, υπήρχε μία περίοδος κατά την οποία οι Ισραηλίτες λάτρευαν τη θεά Ασερά σαν τη συνοδό του Θεού Ιεχωβά. Οι παγανιστικές παραδόσεις μπλέχτηκαν αρκετά με τα ρεύματα της εποχής, προσθέτοντας σε συγκεκριμένους κύκλους μια χριστιανή Θεά που αποκαλούνταν άλλοτε Σοφία, άλλοτε Ψυχή, Ζωή κ.ά. Στα βιβλία “Παροιμίες”, η Σοφία του Σολομώντα και η Σοφία του Ιησού, γιου του Σιράχ, η συν-δημιουργός Σοφία, μεταμορφώνεται σε σύντροφο του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο αποκατέστησαν το ιερό θηλυκό στο βάθρο του.

Ο μύθος της χαμένης Θεάς δεν προορίζεται για το γυναικείο φύλο, αλλά για την ανθρώπινη κατάσταση. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι άντρας ή γυναίκα, ο θεάνθρωπος και η θεά αντιπροσωπεύουν τις δύο όψεις της ανθρώπινης ταυτότητας. Για αυτό πολλοί προχωρούν σε συμβολισμούς με τη Θεά να σημαίνει το Παν, το Σύμπαν, τη ροή της παρουσίας  και της εμπειρίας, είναι ό,τι φανταζόμαστε. Ο Θεός, το αρσενικό αρχέτυπο, συμβολίζει το Ένα, τη μυστηριώδη πηγή συνείδησης που συλλαμβάνει και γίνεται μάρτυρας της ροής όλων των μορφών που αποκαλούμε ζωή.

Η Σοφία ήδη λατρευόταν από τους παγανιστές πολύ πριν επικρατήσει ο Χριστιανισμός. Η Θεά δεν παρουσιάζεται από μία μόνο οπτική γωνία, παρουσιάζεται και ως ξεπεσμένη και λυτρωμένη πόρνη αλλά και ως παρθένα μητέρα. Ο μύθος του Ιησού προσπαθεί να αποκαταστήσει την πτώση της ψυχής στην ενσάρκωση. Ένα από τα κείμενα που βρέθηκαν μεταξύ άλλων στο Ναγκ Χαμαντί είναι η “Εξήγησις περί Ψυχής”. Σε αυτό, γίνεται λόγος για την περικοπή από τον Ιερεμία, μέσα από τον οποίο ο Θεός διακηρύσσει στο Ισραήλ, τη Χαμένη Θεά.

Η “Εξήγησις περί Ψυχής” τονίζει την αντιστοιχία μεταξύ του μύθου της Σοφίας και του μύθου της Γένεσης. Στη Γένεση ο Αδάμ και η Εύα αντίστοιχα συμβολίζουν τη Συνείδηση και την Ψυχή. Στην αρχή υπήρχε ένα μόνο πλάσμα ο Αδάμ, από τον οποίο ο Θεός πήρε το πλευρό του για να δημιουργήσει την Εύα. Άμεσος συμβολισμός της προβολής της ψυχής από τη Συνείδηση. Η ψυχή οδηγεί τη Συνείδηση στην ταύτιση με το σώμα, αφού ακολουθεί η Πτώση από την Εδέμ.

Ο μυστικιστικός γάμος διορθώνει τον χωρισμό της Συνείδησης και της Ψυχής, δηλαδή του Αδάμ και της Εύας. Σας θυμίζει μήπως, σαν έννοια, τον ιερό γάμο των Καβείριων και άλλων Μυστηρίων του Αρχαίου Κόσμου;

Σύμφωνα με όσα είπαμε μέχρι τώρα, μπορούμε να δούμε τη μορφή της Μαρίας Μαγδαληνής ως την εκλεκτή μαθήτρια του Χριστού, ως τον άνθρωπο στον οποίο φανέρωσε πρώτο ότι Αναστήθηκε, ως Ισαπόστολο και χαρισματικό πνεύμα. Η παρέμβαση της Καθολικής Εκκλησίας μας εμφανίζει μια μετανοημένη πόρνη. Οι παγανιστικές και αποκρυφιστικές παραδόσεις που παρεισέφρησαν, μας μιλούν για το Ιερό Θηλυκό, τη συν-δημιουργό Θεά που με την απόλυτη ένωσή της με το Θεό, αποτελεί την Απόλυτη Γνώση.

Ο ιερός γάμος έχει ένα συγκεκριμένο τελετουργικό, το οποίο περιλαμβάνει το μύρωμα του συζύγου από τη σύζυγο. Μάλιστα, σύμφωνα με τις παραδόσεις, για να ΧΡΙΣΤΕΙ ένας βασιλιάς, έπρεπε η Βασίλισσά του να τον αλείψει με μύρο, κάτι που αποτελούσε ένα και μόνο μέρος του τελετουργικού, για έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Μέσα σε όλα αυτά, μπλέχτηκε η ιστορία καθώς οι Ρωμαιοκαθολικοί δέχονται ότι η Μαγδαληνή μύρωσε τα πόδια του Χριστού, όπως θα έκανε η βασίλισσα στον βασιλιά της.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμη για τις θεωρίες που θέλουν τη Μαγδαληνή να σχετίζεται με ιδιαίτερο τρόπο με το Χριστό, βασιζόμενοι ακόμα και στο “Άσμα Ασμάτων”. Ωστόσο, πρέπει να κλείσουμε αυτή τη μεγάλη παρένθεση για να επιστρέψουμε στον περίφημο πίνακα του Λα Τουρ, όπου η Μαγδαληνή βρίσκεται μπροστά από έναν καθρέπτη, με ένα κερί αναμμένο, μια νεκροκεφαλή στα πόδια της και κοσμήματα παρατημένα στο χώρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Λα Τουρ έχει ζωγραφίσει τουλάχιστον 4 εκδοχές της Μαγδαληνής, παραλλαγές του εν λόγω έργου.

Georges de la Tour: The repentant Magdalene (1640). Ο πίνακας αυτός σήμερα βρίσκεται στο Metropolitan Museum of Art, της Νέας Υόρκης.

Ο καθρέπτης, το νέο στοιχείο – σύμβολο που συναντάμε στον πίνακα, μπορεί να δεχτεί διαφορετικές ερμηνείες. Το προφανές, είναι η αντανάκλαση του ειδώλου. Επικρατεί η πεποίθηση ότι ένας καθρέπτης δεν λέει ψέματα, άρα κοιτάζοντας μέσα σε αυτόν, βλέπει κανείς τον πραγματικό εαυτό του.

Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο ματαιότητας και ματαιοδοξίας. Ωστόσο, σύμφωνα με όλα αυτά που έχουμε αναφέρει ως τώρα, καθώς είχαν προηγηθεί και ήταν γνωστά στον καλλιτέχνη, μπορούμε να εικάσουμε ότι ο καθρέφτης προχωρά σε μία αποκάλυψη. Αντανακλά μία κρυμμένη αλήθεια. Ίσως μάλιστα να αποτελεί ένα παράθυρο σε έναν άλλο κόσμο, πιο ακατέργαστο από τον δικό μας, στον οποίο κατοικεί η Γνώση που προκύπτει από την Ιερή Ένωση.

Πολλοί είναι αυτοί που παρατηρούν ότι το βλέμμα της Μαγδαληνής τείνει κάπου… πιο πάνω από τον καθρέπτη. Δηλαδή, η μορφή της δεν δίνει καμία σημασία σε οτιδήποτε γήινο και υλικό. Είναι σαν να προσμένει κάτι άλλο, κάτι ανώτερο, αιώνιο και αληθινό. Ίσως, είναι σαν να προσμένει τον αγαπημένο της, για να ενωθεί σε μια αιωνιότητα Σοφίας. Μοιάζει να είναι το “alter ego” του αγαπημένου της.  

Αυτή είναι μία εκδοχή, ένα μήνυμα αν θέλετε, που θα δέχονταν οι μυστικιστικοί κύκλοι. Παρόμοιες σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς και για τον πίνακα: “η Μαγδαληνή σε έκσταση”, του Καραβάτζιο. Γνωρίζοντας πλέον όλες αυτές τις παραδόσεις και τις θεωρίες που σχετίζονται με αυτό το πρόσωπο, ίσως την επόμενη φορά που θα αντικρύσετε ένα Μεσαιωνικό ή  Αναγεννησιακό έργο που την αναπαριστά, να το δείτε με μια πιο κριτική ματιά και να θελήσετε να ψάξετε «πίσω από τις λέξεις», όπως λένε συνήθως, για να βρείτε τα κρυμμένα μηνύματα κάποιου μυημένου καλλιτέχνη!

Μετά τα... φυσικά!

Σε δίλημμα: να μείνω ή να φύγω;

by iopapami_admin

Ίσως ένα από τα μεγαλύτερα διλήμματα που θα συναντήσετε στη ζωή σας να συνοψίζεται στη φράση: να φύγω ή να προσπαθήσω περισσότερο; Όπως έχω ήδη ξαναπεί μέσα από τις… “αλχημείες μου”, οι συζητήσεις μαζί σας με εμπνέουν και μου δίνουν ερεθίσματα για νέες αναζητήσεις. Αυτό, λοιπόν, το ερώτημα, μου το έχουν θέσει πολλοί. Άλλοι σε συζήτηση κατά πρόσωπο και άλλοι έχετε αναρωτηθεί για το δίλημμα της επιλογής μέσα από τα μηνύματα που μου στέλνετε.

Αρχικά, να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω καμία πρόθεση να υποδείξω σε κανέναν πώς θα ζήσει τη ζωή του. Ιδανικά, θέλω να προκαλώ τη σκέψη σας να βαδίζει σε νέα μονοπάτια, ώστε να ανοιχτούν μπροστά σας περισσότερες πιθανότητες. Ωστόσο, εφόσον ζητάτε τη γνώμη μου, θα σας αναλύσω τη σκέψη μου και ελπίζω με κάποιον τρόπο να σας βοηθήσει.

Βασική και απαράβατη αρχή: ο καθένας έχει την απόλυτη ευθύνη της ζωής του. Αναγνωρίζουμε ότι στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα, μας οδήγησαν οι επιλογές μας και είμαστε υπεύθυνοι για αυτό. Ακόμα και όταν επιδρούν πάνω μας οι αστάθμητοι παράγοντες, μπορούμε να ελέγξουμε το πώς θα αντιδράσουμε και τι στάση θα κρατήσουμε. Συνεπώς, το περί ευθύνης είναι ξεκάθαρο για μένα.

Δεύτερο, αλλά εξίσου σημαντικό: ενδοσκόπηση και αυτογνωσία. Οφείλουμε να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, πού θέλουμε να πάμε, τι αντέχουμε και τι όχι. Επίσης, να γνωρίζουμε ποια είναι τα όριά μας, τι μας κάνει ευτυχισμένους και τι όχι. Οι αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή εξαρτώνται από αυτές τις παραμέτρους. Ας δούμε λοιπόν δύο παραδείγματα, τα οποία συνοψίζουν τους προβληματισμούς που κατά καιρούς μου στέλνετε.

Δίλημμα 1: Να φύγω από τη σχέση που έχω ή να συνεχίσω να προσπαθώ;

Είναι γεγονός πως κατά κύριο λόγο ζητάτε συμβουλές και γνώμες για προσωπικά ζητήματα παρά για επαγγελματικά ή οτιδήποτε άλλο. Ίσως επειδή όταν μπλέκεται το συναίσθημα δεν βλέπουμε πολύ καθαρά. Θα αναλύσω, λοιπόν, δύο ενδεχόμενα, ένα για “σχεσικά” διλήμματα και ένα για επαγγελματικά.

Βρίσκεστε, λοιπόν, σε μία σχέση που δεν σας καλύπτει σε μεγάλο βαθμό, αλλιώς δεν θα φτάνατε στο δίλημμα: “να φύγω ή να προσπαθήσω περισσότερο;”. Από τη στιγμή που φτάσατε σε αυτό το σημείο, αναλογιστείτε τι σας οδήγησε εδώ. Π.χ. κάνατε μεγάλη υπομονή αλλά δεν άλλαξε τίποτα; Συζητήσατε τα προβλήματα και δεν καταφέρατε να βρείτε μία βιώσιμη λύση; Τα συναισθήματά σας δεν είναι τόσο έντονα για το άλλο πρόσωπο και ίσως σκέφτεστε και κάποιο άλλο;

Υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές σε κάθε είδους σχέση. Αν ο/η σύντροφός σας δεν σας σέβεται, δεν θα αλλάξει αυτό προσπαθώντας ή περιμένοντας. Το ίδιο ισχύει και για την εκτίμηση και τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Αντίστοιχα, αν δυσφορείτε λόγω προβλημάτων ζήλειας, τοξικότητας, ελέγχου ή χειριστικής συμπεριφοράς, καλά θα κάνετε να φύγετε χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτές οι συμπεριφορές δεν διορθώνονται εύκολα. Χρειάζεται το άτομο να αναγνωρίσει ότι αυτό που κάνει είναι λάθος και να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια για να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει τη ρίζα των προβλημάτων του. Αυτό είναι κάτι που σχεδόν κανένας δεν κάνει. Η βελτίωση θέλει χρόνο και μεγάλο κόπο, κάτι που οι περισσότεροι αποφεύγουν με κάθε κόστος.

Έχοντας ξεκαθαρίσει κάποιες περιπτώσεις στις οποίες, κατ’ εμέ πάντα, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μείνετε, πάμε στις περιπτώσεις που δικαιολογούν το δίλημμα. Όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα, άλλα είναι πιο μικρά, άλλα μεγαλύτερα. Συνεπώς, οι σχέσεις θέλουν συνειδητή προσπάθεια και από τα δύο μέλη. Δεν γίνεται ο ένας να προσπαθεί και ο άλλος να περιμένει. Κι αυτή είναι μία κατάσταση που σας δείχνει την έξοδο.

Εξίσου σημαντικό είναι το ζευγάρι να συζητά το πρόβλημα, να το αναγνωρίζει και να έχει την πρόθεση να προσπαθήσει για την επίλυση. Δεν μπορούμε π.χ. να περιμένουμε ότι ο άλλος έχει καταλάβει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά, απλά και μόνο επειδή έτσι αισθανόμαστε εμείς. Χρειάζεται αμεσότητα, επικοινωνία και ειλικρίνεια. Εφόσον, λοιπόν, έχουμε συζητήσει τα ζητήματα που μας απασχολούν και συμφωνούμε αμφότεροι σε μία λύση, πάμε στο επόμενο στάδιο. Σε αυτό που κυλάει ο χρόνος αλλά ουσιαστικά δεν βλέπουμε καμία βελτίωση και αναρωτιόμαστε: “μήπως ήρθε η ώρα να φύγω ή να συνεχίσω να προσπαθώ;”.

Μέχρι τώρα, εξετάσαμε την περίπτωση κατά κύριο λόγο με λογικά επιχειρήματα. Ας δούμε τι μας λέει, όμως, το συναίσθημα και η διαίσθηση. Πώς αισθανόμαστε δίπλα στον άνθρωπό μας; Όταν σκεφτόμαστε το πώς θα είμαστε μαζί σε 5 χρόνια, χαμογελάμε ή μας πιάνει ταχυκαρδία από την αγωνία και το άγχος που μας δημιουργεί αυτή η προοπτική; Η φωνούλα που ψιθυρίζει κάπου βαθιά μέσα στον ψυχισμό μας, τι μας λέει; Το πώς αισθανόμαστε όταν βρισκόμαστε με κάποιον ή όταν τον σκεφτόμαστε, είναι μία πολύ σημαντική ένδειξη του αν είναι ο σωστός ή ο λάθος άνθρωπος για εμάς.

Επίσης, μπορούμε να θέσουμε ένα χρονικό πλαίσιο που θα μας βοηθήσει να κατασταλλάξουμε σε απόφαση. Αν δούμε ότι προσπαθούμε και δεν αλλάζει τίποτα, φτάνοντας σε έναν χρονικό ορίζοντα, τότε καλά θα κάνουμε να προχωρήσουμε. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πάρουν την απόφαση ενός χωρισμού και προτιμούν να άγονται και να φέρονται σε βαλτωμένες καταστάσεις. Θέλει θάρρος να δεις την πραγματικότητα και να την αντιμετωπίσεις. Μη διστάζετε, λοιπόν, να πάρετε αποφάσεις που θα σας βγάλουν από αδιέξοδα. Δεν είναι όλες οι σχέσεις για να μείνουν για πάντα. Κάποιες απλά κάνουν τον κύκλο τους και πρέπει να τις αποχαιρετήσουμε για να πάμε παρακάτω.

“Ό,τι δε λύεται, κόπτεται!”. Και για να μην έχετε τύψεις και δεύτερες σκέψεις που θα σας κρατούν πίσω για πολύ καιρό ακόμα, να θυμάστε ότι κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε, με τις δεδομένες συνθήκες και σύμφωνα με το ποιοι είστε τώρα.

Δίλημμα 2: Να φύγω από τη δουλειά μου ή να μείνω;

Αυτή η περίπτωση είναι πιο απλή από την πρώτη που εξετάσαμε. Όταν μιλάμε για δουλειά, τα συναισθήματα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. “Business is business”, όπως λένε. Οι συναισθηματισμοί δεν έχουν θέση εδώ. Το τονίζω γιατί πολλοί μπορεί να βρίσκεστε σε οικογενειακές ή μικρές επιχειρήσεις όπου υπάρχουν οι ανθρώπινες σχέσεις και δεν λειτουργείτε απρόσωπα. Ασφαλώς και το περιβάλλον έχει μεγάλη σημασία, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, αλλά τα συναισθήματα εδώ δεν επιδρούν με καταλυτικό τρόπο και δεν θολώνουν τη μεγάλη εικόνα.

Για να βρίσκεστε, λοιπόν, σε αυτό το δίλημμα, κάτι φτάνει στον κορεσμό του. Αυτό μπορεί να είναι η οικονομική ή/και διοικητική εξέλιξη, οι γνώσεις που μπορείτε να αποκομίσετε κ.ά. Πώς θα πάρετε την τελική απόφαση;

Ας εξετάσουμε την περίπτωση όπου το θέμα είναι οικονομικό και διοικητικό. Αυτό είναι κάτι που οφείλετε να το θέσετε στη διοίκηση ή το γραφείο διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού (αν διαθέτει η εταιρεία) και να εξηγήσετε με επιχειρήματα γιατί πιστεύετε ότι αξίζετε την αύξηση ή την προαγωγή. Κανένας δεν θέλει να χάσει έναν ικανό υπάλληλο. Προσοχή εδώ! Να είστε έτοιμοι να δώσετε συγκεκριμένα στοιχεία, όπως π.χ. ότι ακολουθώντας την πολιτική που προτείνατε αυξήθηκαν οι πωλήσεις κατά 15% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο ή ότι ο τρόπος που διαχειριστήκατε την τάδε κατάσταση έφερε στην εταιρεία έναν σημαντικό πελάτη κ.τ.λ.

Επί της ουσίας, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά πιστεύω καταλάβατε τι θέλω να πω με αυτό. Να είστε έτοιμοι να υπερασπιστείτε τις γνώσεις και τα προσόντα σας, καθώς είναι γνωστό ότι πολλοί εργοδότες τείνουν να υποβαθμίζουν τις δυνατότητές σας για να σας κρατούν σε χαμηλά οικονομικά επίπεδα, όσο μπορούν. Πρόκειται για μία διαπραγμάτευση.

Επίσης, πολύ σημαντικό στις μέρες μας, να έχετε ένα backup plan. Πραγματοποιήσατε έρευνα αγοράς στο αντικείμενό σας; Για αυτό που κάνετε, υπάρχει ζήτηση στην αγορά; Υπάρχει προοπτική για καλύτερες συνθήκες σε άλλη, αντίστοιχη εταιρεία; Αυτό που προτείνω, ουσιαστικά, είναι να έχετε ρεαλιστικές απαιτήσεις, κάτι που θα εξετάσετε ερχόμενοι σε επαφή με την αγορά. Δείτε τι μπορείτε να κερδίσετε σε άλλες εταιρείες ώστε να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω, διεκδικήστε αυτό που επιθυμείτε. Αν η εταιρεία σάς το προσφέρει, τότε όλα είναι μια χαρά. Αν όχι, έχετε δύο επιλογές:

  1. Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για εσάς, έξω από τη ζώνη στην οποία βρίσκεστε τώρα, απευθυνθείτε αλλού. Μόλις λάβετε θετική απάντηση, δίνετε ένα χρονικό περιθώριο στον προηγούμενο εργοδότη για να σας αντικαταστήσει. Συνήθως, η περίοδος ειδοποίησης για τη διακοπή μίας συνεργασίας τίθεται εξ αρχής μεταξύ των συμβαλλομένων.
  2. Αν δεν υπάρχει ευελιξία εκτός της εταιρείας στην οποία βρίσκεστε τώρα, αναπτύξτε τις γνώσεις και τις δεξιότητές σας ώστε να γίνετε ανταγωνιστικοί και να επανέλθετε στο βήμα 1.

Αν αυτό που σας προβληματίζει είναι οι συνθήκες εργασίας (π.χ. πολλές υπερωρίες -ενδεχομένως απλήρωτες-, μόνιμο στρες κ.ά.) ή συγκεκριμένες συμπεριφορές (π.χ. παρενόχληση, bullying κ.τ.λ.) τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Οι ανθρώπινες συμπεριφορές δεν αλλάζουν εύκολα, όπως ήδη αναφέραμε.

Επίσης, υπάρχει ένα αλάνθαστο σημάδι για το ότι ήρθε η ώρα να αλλάξετε δουλειά. Αν δεν θέλετε το πρωί να σηκωθείτε να πάτε στην εργασία σας, απλά μην το κάνετε άλλο αυτό στον εαυτό σας. Είναι τόσο ψυχοφθόρο και στρεσογόνο που δεν αξίζει να το βιώνετε για κανένα χρηματικό ποσό. Φύγετε, απελευθερωθείτε και θα δείτε ότι θα ανοιχτούν άλλες πόρτες. Μην υποβάλετε την ψυχή σας σε αυτήν την ταλαιπωρία. Θα γίνετε δυστυχείς και σε βάθος χρόνου θα καταλάβετε πόσο σας έχει βλάψει και σας έχει αλλοιώσει μία τέτοια κατάσταση.

Bonus tip

Αν παρόλα αυτά δεν μπορείτε να πάρετε κάποια απόφαση, υπάρχει ένας ακόμη τρόπος για να επιλέξετε! Ρίξτε ένα νόμισμα! Φανταστείτε ότι ρίχνοντας το νόμισμα, αυτό που θα σας αποκαλύψει, αυτό θα κάνετε.

Κορώνα: “μένω”.

Γράμματα: “φεύγω”.

Όσο ακόμα γυρίζει το νόμισμα, θα καταλάβετε τι εύχεστε ενδόμυχα να δείξει: κορώνα ή γράμματα;

Θα χαρώ να λάβω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας στο: ioanna@myalchemies.com.

Πηγές εικόνων: darvideo.tv, loopup.com, melschwartz.com

Μετά τα... φυσικά!

Ghosting: οι δειλές ψυχές που θα συναντήσεις

by iopapami_admin

Τα τελευταία χρόνια ακούμε όλο και συχνότερα τον όρο: ghosting. Τι είναι ακριβώς, γιατί αποτελεί σημείο των καιρών μας και ποια είναι η ψυχολογία πίσω από αυτό;

Ως ghosting ορίζεται το φαινόμενο κατά το οποίο κάποιος σταματά ξαφνικά κάθε είδους επικοινωνία και εξαφανίζεται, σαν φάντασμα! Απαντάται κυρίως σε σχέσεις ρομαντικές – ερωτικές αλλά μπορεί κάλλιστα να συμβεί και σε επαγγελματικές και σε οικογενειακές. Εκεί που υπήρχε μία ροή επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, ένα από τα δύο μέλη της διάδρασης αυτής, αποφασίζει χωρίς καμία συζήτηση ή πρότερη ενημέρωση να εξαφανιστεί εντελώς από τη ζωή του άλλου. Δεν απαντά ούτε σε κλήσεις ούτε σε μηνύματα, δεν εμφανίζεται στο ραντεβού που είχατε, δε συχνάζει πια στα μέρη που πηγαίνατε και, φυσικά, δεν μπορείτε να τον βρείτε ούτε μέσα από τα social media που χρησιμοποιούσε.

Έχουν καταγραφεί διάφορες περιπτώσεις αυτού του φαινομένου και ενδεικτικά θα αναφέρω κάποιες για να δούμε το εύρος στο οποίο μπορούμε να συναντήσουμε μία τέτοια περίπτωση. Σύνηθες παράδειγμα αποτελούν οι γνωριμίες από τι ίντερνετ και τις διάφορες εφαρμογές γνωριμιών. Δύο άτομα ξεκινούν μια επικοινωνία απρόσωπη, ίσως δεν σκοπεύουν καν να συναντηθούν ποτέ, και εκεί που τελικά ξεκινά να “δένει” κάπως η σχέση που αναπτύσσεται μέσω της συχνής επικοινωνίας, κάποιος σταματά εντελώς να απαντά σε κλήσεις και μηνύματα και δεν εξηγεί ποτέ στον άλλον το γιατί χάθηκε.

Ακόμα πιο τρομακτικό είναι αυτό όταν συμβαίνει σε μία πραγματική, υπάρχουσα σχέση. Δύο άνθρωποι συγκατοικούν, έχουν μοιραστεί πολύ προσωπικές συζητήσεις και εμπειρίες κατά τη διάρκεια κάποιων μηνών και ένα ωραίο απόγευμα κάποιος από τους δύο επιστρέφει στο σπίτι “τους” από τη δουλειά και δεν βρίσκει κανένα ίχνος από τον άνθρωπο που ζούσε μαζί του! Έχει μαζέψει όλα τους τα πράγματα, κάθε είδους προσωπικό αντικείμενο και έχει εξαφανίσει κάθε ίχνος που θα μπορούσε να δείξει ότι κάποτε ζούσε κι αυτός σε αυτόν τον χώρο. Εννοείται ότι δεν απαντά ούτε στις κλήσεις ούτε στα μηνύματα αυτού που άφησε πίσω! Σας φαίνεται υπερβολικό; Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που τους έχει συμβεί αυτό ύστερα από 2 ολόκληρα χρόνια σχέσης! Απόλυτη εξαφάνιση, λες και δεν υπήρξε ποτέ, ήταν απλά ένα “φάντασμα”.

Σε πιο απλή μορφή έχει καταγραφεί και σε εργασιακά περιβάλλοντα. Απλά κάποια μέρα ο υπάλληλος αποφάσισε να μην εμφανιστεί στη δουλειά του, να μην απαντήσει στις κλήσεις, να μην δώσει μια εξήγηση και κάπως έτσι έκοψε τις σχέσεις με την πρώην πλέον εργοδοσία.

Μπορεί όλα αυτά να σας ακούγονται απίθανα ή πολύ μακρινά. Ωστόσο είναι πέρα για πέρα αληθή, υπάρχουν χιλιάδες καταγεγραμμένα περιστατικά παγκοσμίως και το φαινόμενο έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που ειδικότερα από το 2017 ξεκίνησαν εντατικές έρευνες ψυχολόγων και ψυχιάτρων για την ερμηνεία του. Μάλιστα, σε μελέτη του 2018 καταγράφηκε ότι το 25% των ανδρών και των γυναικών που έλαβαν μέρος έχουν υποστεί ghosting σε κάποιου είδους ρομαντική σχέση και το 22% παραδέχτηκε ότι το έχει κάνει σε κάποιον άλλο.

Είναι το ghosting η τάση της σύγχρονης εποχής;

Το ghosting είναι κάτι που συνέβαινε και παλιότερα, απλά σε μικρότερη συχνότητα και κλίμακα. Σαν φαινόμενο, δηλαδή, δεν εμφανίστηκε την τελευταία δεκαετία. Ωστόσο, πλέον έχει λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις γιατί είναι σαφώς συχνότερο και πιο έντονο. Οι ψυχολόγοι αποδίδουν αυτήν την έξαρση στη διαδικτυακή επικοινωνία και γενικότερα στον τρόπο με τον οποίο σχηματίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις σήμερα. Πολλοί άνθρωποι “γνωρίζονται” μέσα από το διαδίκτυο και τις αντίστοιχες εφαρμογές οπότε ουσιαστικά έχουν επιδερμική επικοινωνία με το άλλο άτομο και δεν δημιουργούν πραγματικά κάποια σύνδεση. Γι’ αυτό μπορούν πολύ εύκολα να εξαφανιστούν όταν δεν θέλουν πια να φλερτάρουν ή να επικοινωνούν με τον άλλον. Δεν καλλιέργησαν κάποια σύνδεση που θα κοπεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι και αυτός που εισπράττει αυτή τη συμπεριφορά το αντιλαμβάνεται έτσι, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο.

Από τη στιγμή λοιπόν, που κάποιος δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά, αποφασίζει να μην σπαταλήσει χρόνο και ενέργεια στο να εξηγήσει στον άλλον γιατί δεν θέλει πια ούτε μία “καλημέρα” του. Του είναι πολύ πιο βολικό να το αφήσει πίσω χωρίς συνέπειες για τον ίδιο και άβολες συζητήσεις και απλώς να συνεχίσει τη ζωή του, σαν να μην έγινε τίποτα. Επίσης, η δυνατότητα που δίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι εφαρμογές γνωριμιών για “block” και “delete” εύκολα, γρήγορα και απρόσωπα θεωρείται μια νέα κανονικότητα από τις νεότερες γενιές, σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη μελέτη (Timmermans, 2021).

Παλιότερα, το φαινόμενο αυτό ήταν λιγότερο συχνό διότι οι άνθρωποι είχαν περισσότερη επαφή και αυτό δημιουργούσε συνδέσεις και δεσμούς μεταξύ τους. Αν ήθελαν δύο άνθρωποι να γνωριστούν έπρεπε να συναντηθούν, να βγουν ραντεβού, να περπατήσουν μαζί, να αφιερώσουν ουσιαστικό χρόνο βλέποντας και μιλώντας ο ένας στον άλλον κατά πρόσωπο. Η τεχνολογία της εποχής δεν επέτρεπε τα απρόσωπα μηνύματα και το φλερτ με δέκα άτομα ταυτόχρονα. Παλιότερα έπρεπε απλά να αφιερώσεις χρόνο και κόπο. Αυτό κρατούσε τις σχέσεις σε ένα πιο… ανθρώπινο επίπεδο επικοινωνίας, ως προς την πλειοψηφία τους.

Η ψυχολογία ενός “φαντάσματος”

Είτε έχετε βρεθεί σε αντίστοιχη θέση, είτε έχει συμβεί σε κάποιον γνωστό σας είτε το βλέπετε εδώ για πρώτη φορά, λογικά θα αναρωτιέστε κι εσείς: “πώς μπορεί κάποιος και εξαφανίζεται έτσι απλά;” ή “δεν έχει καθόλου συναισθήματα;” ή “δεν σκέφτεται καθόλου πως αυτό θα πληγώσει τον άλλον;”. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να γίνουν ghosters και απλά να εξαφανιστούν. Οι άνθρωποι με ενσυναίσθηση δεν είναι ικανοί εκ των συνθηκών να προχωρήσουν σε μία τέτοια συμπεριφορά. (Περισσότερα για τους ανθρώπους με ενσυναίσθηση μπορείτε να βρείτε σε προηγούμενο άρθρο μου: ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ) Όσοι είναι ικανοί να κάνουν ghosting έχουν τα εξής 5 κοινά στοιχεία:

  • Έχουν βιώσει και οι ίδιοι κάποιας μορφής εγκατάλειψη, πιθανότατα στην παιδική ηλικία. Η οικειότητα είναι κάτι που τους δυσκολεύει, όπως και η δέσμευση, καθώς οι ίδιοι δεν τα βίωσαν όταν έπρεπε. Πιθανότατα στην αρχή μιας σχέσης να προχωρήσουν σε love bombing για να σας κερδίσουν, όμως δεν θα αναπτύξουν ουσιαστικά συναισθήματα και το love bomb από μόνο του θα πρέπει να σας χτυπήσει καμπανάκια κινδύνου.
  • Αποφεύγουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουν βρεθεί σε περιβάλλονται όπου ενθαρρύνεται η ειλικρινής έκφραση συναισθημάτων και έτσι προτιμούν να σιωπήσουν παρά να μιλήσουν για αυτά. Ένας ακόμη λόγος είναι ότι δυσκολεύονται και οι ίδιοι να κατανοήσουν αυτά που νιώθουν και έτσι αποφεύγουν την ανάλυση και την περαιτέρω έκφραση.
  • Θεωρούν απόλυτα δικαιολογημένο το να εξαφανιστούν χωρίς κουβέντα και δεν εστιάζουν στην επίδραση της συμπεριφοράς τους στους άλλους.
  • Έχετε πολύ διαφορετικές απόψεις σε θεμελιώδη ζητήματα, όπως αξίες της ζωής, αρχές, πεποιθήσεις και ελπίδες για το μέλλον. Οι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν παρέα με αυτούς που τείνουν να συμφωνούν σε πολλά από αυτά τα στοιχειώδη θέματα καθώς αυτό τους βοηθά να διατηρήσουν ένα αίσθημα ασφάλειας. Προτιμούν λοιπόν, να μπλοκάρουν τους άλλους, να τους ξεκόψουν, παρά να παραδεχτούν ότι ίσως υπάρχει δίκιο και σε μία άλλη κοσμοθεωρία γιατί αυτό κλονίζει τον κόσμο τους.
  • Θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο των καταστάσεων. Αν δεν μπορούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά σου ή να σε οριοθετήσουν στη ζωή τους, σε πετάνε έξω από αυτήν. Δεν μπορούν να διαχειριστούν σχέσεις στις οποίες δεν έχουν το “πάνω χέρι”.

Αυτή η ξαφνική εξαφάνιση, αφήνει το άτομο που την εισπράττει σε μία κατάσταση σύγχυσης, συναισθηματικής φόρτισης και μπορεί να έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία κάποιου. Μερικές από τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό του “θύματος” είναι: “έκανα κάτι που δεν έπρεπε;”, “δεν αξίζω ούτε μία εξήγηση΄”, “δεν σήμαινα τίποτα για τον άλλον/η;”.

Αξίζει μια εκτενέστερη ανάλυση στην οπτική και την ψυχολογία αυτού που δέχεται το “ghosting” και θα την πραγματοποιήσουμε σε επόμενο άρθρο. Είναι σημαντικό κάποιος να θυμάται ότι η αξία του δεν καθορίζεται από το πώς τον βλέπει αυτός που δεν έχει το θάρρος να τον κοιτάξει στα μάτια και να τον απορρίψει. Αυτός που δεν μπόρεσε να σεβαστεί ότι κάποιος αφιέρωσε χρόνο και ενέργεια για αυτόν. Κατά τη δική μου άποψη, πρόκειται ξεκάθαρα για δειλούς ανθρώπους, που προτιμούν να τραπούν σε άτακτη φυγή παρά να αντιμετωπίσουν μία άβολη κατάσταση, στην οποία είναι και οι ίδιοι συμμέτοχοι και συνδημιουργοί.

Σε όσους έχουν βρεθεί στη θέση του θύματος έχω να πω ότι πρέπει να είναι ευγνώμονες που έφυγαν από τη ζωή τους αυτοί οι άνθρωποι. Απαλλάχτηκαν ταχύτερα από ανθρώπους που αργότερα θα τους πρόδιδαν και θα τους πλήγωναν περισσότερο. Δεν φταίνε οι ίδιοι που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, δεν έχουν κάνει κάτι λάθος για να αυτομαστιγώνονται. Ο καθένας είναι αυτός που είναι. Οι άνθρωποι που έχουν την τάση να φέρονται έτσι θα το ξανακάνουν και σε άλλους. Δεν είναι προσωπικό, παρά που όταν κάποιος βιώνει ένα τέτοιο σοκ πιθανότατα να το εκλάβει προσωπικά.

Δεν έχει να κάνει με το ποιοι είστε εσείς, αλλά με το ποιοι είναι αυτοί.

Στο σημείο αυτό θα βάλω μία άνω τελεία στο θέμα του ghosting και θα επανέλθω με την ψυχολογία του θύματος αυτής της συμπεριφοράς και τους τρόπους αντιμετώπισης και ανάκαμψης. Θα χαρώ να λάβω τα σχόλια και τις εμπειρίες σας στο email: ioanna@myalchemies.com

Πηγές εικόνων: ad talent, Seventeen Magazine, redbook

Μετά τα... φυσικά!

Η ηδονή των Επικούρειων, οδός για την ευτυχία

by iopapami_admin

Μελετώντας την Επικούρεια φιλοσοφία, μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο απασχόλησε το ζήτημα της ευτυχίας και της ευδαιμονίας τόσο τον ίδιο τον Επίκουρο, όσο και τους μαθητές του. Στην αρχή του νήματος έχουμε την ευτυχία και στην άκρη του, απαντάμε στο ερώτημα:

τι χρειαζόμαστε πραγματικά για να είμαστε ικανοποιημένοι;

Η θεωρητικά απλή απάντηση του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου, ήταν: ευχαρίστηση. Ωστόσο, θα ήταν λάθος αν συνδέαμε την ευχαρίστηση του Επίκουρου με την απόλαυση των υλικών αγαθών.

Κύριο μέλημα είναι οι ψυχικές απολαύσεις και η αποφυγή του πόνου. Η ηρεμία της ψυχής ήταν εξέχουσας σημασίας για του Επικούρειους. Στόχος ήταν η επίτευξη μιας κατάστασης απαλλαγμένης από κάθε ψυχική οδύνη. Αυτό, το αποκάλεσε: αταραξία, δηλαδή έλλειψη ταραχής και ταλαιπωρίας. Μάλιστα, υποστήριζε πως ουσιαστικά αυτό επιδιώκουμε όλοι.

Ωστόσο, για να το επιτύχουμε, πρέπει πρώτα να εντοπίσουμε τις πηγές της ανησυχίας μας. Ο Επίκουρος, εντόπισε λοιπόν τέσσερις πηγές ψυχικής δυσφορίας και πρότεινε τρόπους αντιμετώπισης. Ο φιλόσοφος ήταν υπέρμαχος της σεμνής ζωής. Οι απολαύσεις ήταν απλές και στόχευαν στην ηρεμία της ψυχής εδώ και τώρα.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τις τέσσερις αιτίες της ψυχικής δυσφορίας του Επίκουρου, στείλτε μου το μήνυμά σας στο email: ioanna@myalchemies.com.

Η ευτυχία που μπορούν να προσφέρουν τα υλικά αγαθά

Για τα υλικά αγαθά και το μέτρο της ευτυχίας που μπορούν να μας προσφέρουν πίστευε τα εξής:

Οι βασικές μας ανάγκες είναι λίγες και εύκολες να ικανοποιηθούν: φαγητό, νερό, στέγη και ασφάλεια από τους εχθρούς μας. Για να καλύψει ο άνθρωπος αυτές τις ανάγκες, δεν απαιτείται πολλή προσπάθεια ή πολλά χρήματα. Τα στοιχειώδη, τα λίγα, είναι αρκετά. Όλες οι άλλες ανάγκες είναι επίπλαστες και απαιτούν κόπο και χρήμα για να αποκτηθούν. Αν καταφέρουμε και τις αποκτήσουμε, μας στερούν την ελευθερία, γιατί απαιτούν ακόμα περισσότερο κόπο και χρήμα για να τις κρατήσουμε. Αυτό μας δημιουργεί, φυσικά, περισσότερη αγωνία. Ενώ τα σώματά μας χρειάζονται όλα τα παραπάνω, το μόνο που χρειάζονται οι ψυχές μας είναι να είναι πεπεισμένες ότι τα σώματά μας θα πάρουν όλα αυτά που χρειάζονται.

Οι Επικούρειοι ήταν ιδιαίτερα λιτοί ως προς τη διατροφή τους και σπάνια απολάμβαναν κάτι περισσότερο από την κάλυψη της βιολογικής ανάγκης της πείνας. Διέθεταν τις δικές τους περιουσίες, χωρίς όμως να επιδίδονται σε κυνήγι ύλης ή σε βαθμό που να τους προκαλεί άγχος. Η περιουσία τούς παρείχε τη βασική ασφάλεια που χρειάζονταν για να κερδίσουν την ηρεμία τους και τίποτα περισσότερο.

Κοινή ασθένεια των ανθρώπων, είναι η εσφαλμένη τους αντίληψη για τα πράγματα. Μάλιστα, αυτό προκαλεί σύγχυση, η οποία εξαπλώνεται αέναα στους ανθρώπους. Η φιλοσοφία είναι αυτή που μπορεί να προσφέρει την ευτυχία στον άνθρωπο, με την έννοια ότι τον βοηθά να αποκτήσει ένα γαλήνιο νου. Μέσω της γνώσης και της σοφίας, ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει τις ματαιωμένες επιθυμίες και το άγχος για το μέλλον.

Παρατηρούμε πως αυτή η άποψη έχει κοινά στοιχεία με του Σωκράτη. Έχουμε, λοιπόν, και από τους Επικούρειους την υποβάθμιση της ύλης και την ανάδειξη της ψυχής. Για να διαβάσετε το άρθρο σχετικά με τις αντιλήψεις του Σωκράτη επί του θέματος, μπορείτε να μεταβείτε εδώ:

Τα μυστικά του Σωκράτη για καλή ζωή και ευτυχία.

Η απελευθέρωση από τον σωματικό πόνο και την ψυχική ταραχή

Προτεινόμενο βιβλίο

Κάποια στοιχειώδη προβλήματα που οδηγούν τους ανθρώπους στη δυστυχία, παραμένουν ίδια σε όλες τις εποχές. Ίσως γι’ αυτό η φιλοσοφία που μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να βρούμε την ευτυχία ακόμα και μέσα στις αντιξοότητες, είναι πάντα επίκαιρη, ακόμα και ύστερα από χιλιάδες χρόνια. Ο Επίκουρος, προσπάθησε να δώσει μια διέξοδο στη δυστυχία των ανθρώπων και της κοινωνίας του. Έτσι, μίλησε για την αξία της απελευθέρωσης από τον σωματικό πόνο και την ψυχική ταραχή.

Στην επιστολή προς Μενοικέα γράφει ο Επίκουρος: «Πᾶσα οὖν ἡδονὴ διὰ τὸ φύσιν ἔχειν οἰκείαν ἀγαθόν, οὐ πᾶσα μέντοι αἱρετή· καθάπερ καὶ ἀλγηδὼν πᾶσα κακόν, οὐ πᾶσα δὲ ἀεὶ φευκτὴ πεφυκυῖα». Δηλαδή, «Κάθε ηδονή λοιπόν, ακριβώς επειδή η φύση της μας είναι συγγενική, είναι καλό πράγμα· δεν συμβαίνει όμως να επιλέγουμε αδιακρίτως κάθε ηδονή. Ακριβώς όπως κάθε πόνος είναι κακό πράγμα κι ωστόσο δεν είναι όλοι οι πόνοι τέτοιοι που να μπορούμε να τους αποφεύγουμε». 

Τα 2 είδη των ηδονών

Ο Επίκουρος διακρίνει τις ηδονές σε δύο είδη. Στατική ή καταστασιακή ηδονή καλείται η ευχάριστη διάθεση που έχει ο άνθρωπος όταν δεν βιώνει καμίας μορφής πόνο, σωματικό ή ψυχικό. Πρόκειται δηλαδή για μία κατάσταση. Η λέξη πόνος χρησιμοποιείται με την ευρεία έννοια και περιλαμβάνει τόσο τον σωματικό, όπως παραδείγματος χάριν τον πόνο που προκαλεί μία ασθένεια ή η πείνα, όσο και τον ψυχικό, όπως η στενοχώρια, η ανησυχία, η κατάθλιψη κ.ά. Υπό αυτήν την ερμηνεία, στην Επικούρεια φιλοσοφία νοείται η στατική ως η είναι η απουσία κάθε πόνου, «παντὸς τοῦ ἀλγοῦντος ὑπεξαίρεσις». Η απουσία του πόνου συνεπάγεται την ηδονή και αντίστροφα.

Η δεύτερη κατηγορία των ηδονών, σύμφωνα με τον Επίκουρο, είναι οι κινητικές ηδονές. Αυτές έχουν ως βάση την απόλαυση των αισθήσεων. Στην προηγούμενη κατηγορία, το χαρακτηριστικό ήταν η στατικότητα ή κατάσταση ενώ σε αυτήν είναι η ενέργεια. Η δράση που εκτελούμε μας προσφέρει την ευχαρίστηση των αισθήσεων. Ως τέτοια απόλαυση μπορεί να χαρακτηριστεί το φαγητό, το ποτό, η παρακολούθηση κάποιου θεάματος κ.τ.λ. Κάποιες από αυτές τις ηδονές λοιπόν, μπορούν να μας εξασφαλίσουν τη στατική ηδονή, ενώ κάποιες άλλες να μας δώσουν απλά ευχαρίστηση.

Τις κινητικές ηδονές πρέπει να τις εξετάζουμε προσεκτικά πριν τις επιλέξουμε, ώστε να μην μας προκαλέσουν πόνο αργότερα. Αυτές προέρχονται από εξωτερικά αίτια, τα οποία δεν εξαρτώνται από εμάς και δεν μπορούμε να τους ασκήσουμε έλεγχο. Αντίθετα, η στατική ηδονή είναι μία εσωτερική κατάσταση. Είναι ξεκάθαρο στον Επίκουρο ότι οι κινητικές ηδονές έχουν δευτερεύουσα σημασία. Το μόνο καθ’ αυτό αγαθό είναι η στατική ηδονή που αποτελεί φυσική κατάσταση όλων των ζώντων οργανισμών.

Η επίτευξη της στατικής ηδονής

Προτεινόμενο βιβλίο

Ωραία όλα αυτά στη θεωρία, αλλά στην πράξη, πώς μπορούμε να κατακτήσουμε αυτήν την στατική ηδονή; Ο καθένας πρέπει να “δουλέψει” με τον εαυτό του γιατί αυτή η κατάσταση είναι υπόθεση εσωτερικής διεργασίας.

Η ευδαιμονία του ανθρώπου απορρέει από τη βούληση και τη λογική διάθεση να εντάξει στη ζωή του την ποιότητα και την ομορφιά. Με σύνεση και σωφροσύνη πρέπει να επιλέγει ελεύθερα και να συνυπολογίζει το κόστος και την ωφέλεια της κάθε επιλογής. Μπορεί να αποφύγει μία ηδονή γιατί στο μέλλον θα του προκαλέσει πόνο. Αντίστοιχα, μπορεί να επιλέξει έναν πόνο που θα τον οδηγήσει σε μία στατική ηδονή. Η μακαριότητα και η ευδαιμονία είναι αποτελέσματα προσωπικής προσπάθειας.

Σύμμαχοι αυτής της προσπάθειας είναι η Γνώση και η Αρετή. Η γνώση, με την έννοια των επιστημών, που μας αποδεσμεύει από το φόβο του άγνωστου και του ανεξήγητου. Η αρετή, ως κεντρική έννοια με όλες τις αρετές που περιλαμβάνει, όπως την σωφροσύνη, την εγκράτεια, τη δικαιοσύνη, την ανδρεία κ.ά. Η αρετή και η σοφία οδηγούν στην Ηδονή. Στην επιστολή προς Μενοικέα επίσης αναφέρεται πως: δεν είναι δυνατόν να ζει κανείς ευχάριστα, χωρίς να ζει με σύνεση, ομορφιά και δικαιοσύνη και το αντίθετο. Η αρετή αποτελεί αναπόσπαστο και απαραίτητο κομμάτι της ηδονής, καθώς συντελεί στη δημιουργία της αρμονίας και της εσωτερικής γαλήνης.

Είμαστε ελεύθεροι, άρα υπεύθυνοι

Από όλα αυτά που μας άφησε παρακαταθήκη ο Επίκουρος, ας μην ξεχνάμε την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. H ελευθερία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας ευχαρίστησης. Είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε αυτά που μας ωφελούν και να αποφεύγουμε αυτά που μας βλάπτουν. Ωστόσο, για να πραγματοποιήσουμε τις σωστές επιλογές πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε τη γνώση του τι είναι καλό, ωφέλιμο και οδηγεί στην ηδονή. Ύστερα, πρέπει να έχουμε τη γενναιότητα και το σθένος να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο.

Αν ο ίδιος ο άνθρωπος, ο κάθε ένας από εμάς, δεν είναι διατεθειμένος να βρει τη γαλήνη μέσα του, δεν θα μπορέσει να τη βρει ούτε έξω του.

Εξ-ερευνήσειςΜετά τα... φυσικά!Μυθικές Ιστορίες

Στο Ιερό των Αιγυπτίων θεών στο Μαραθώνα

by iopapami_admin

Σε μία από τις εξορμήσεις μου, βρέθηκα στη Νέα Μάκρη για εθελοντισμό. Με το πέρας της εργασίας, παρά το βροχερό καιρό, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε την περιοχή. Έτσι, οδηγηθήκαμε προς το Μαραθώνα, σε έναν αρχαιολογικό χώρο που δεν περίμενα ότι θα συναντούσα στην Ελλάδα! Μόλις άκουσα ότι στην περιοχή υπάρχει Ιερό Αιγυπτίων θεών, έσπευσα να προλάβω τον χώρο ανοικτό!

Συζητώντας με φίλους, πληροφορήθηκα ότι έχουν βρεθεί κι άλλα αιγυπτιακά Ιερά, στην Πελοπόννησο. Μάλιστα, ο Παυσανίας κάνει πολυάριθμες αναφορές για ιερά της Ίσιδος και του Σαράπιδος στην περιοχή, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν επιβεβαιωθεί από αρχαιολογικά ευρήματα. Αυτό βέβαια, θα το δούμε μαζί σε κάποια άλλη εξερεύνηση. Ας επιστρέψουμε στο Μαραθώνα, και πιο συγκεκριμένα, στη θέση που αναφερόταν ως Νησί.

Οδεύοντας προς την είσοδο του Ιερού, το άνοιγμα της οποίας διακρίνεται στο βάθος.

Ιστορικά στοιχεία για το Ιερό των Αιγυπτίων θεών

Σύμφωνα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής, σε σχέδιο του Γάλλου πρόξενου Louis-François-Sébastien Fauvel στην Αθήνα, αποτυπώθηκαν το 1792 αρχαία ερείπια πάνω σε μία νησίδα απομονωμένη από τη στεριά με διώρυγα. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν εκτεταμένο συγκρότημα ιερού, αφιερωμένου σε Αιγύπτιους θεούς, και πολυτελούς λουτρού (βαλανείου), καθώς και μεγάλη ελλειψοειδή δεξαμενή νοτιότερα.

Το συγκρότημα αυτό, ιδρύθηκε από τον Ηρώδη Αττικό, περίπου το 160 μ.Χ. Ο μεγάλος ρήτορας και σοφιστής επέλεξε το Μαραθώνα για την ίδρυση του ιερού, καθώς ήταν ο τόπος καταγωγής και διαμονής του. Πιθανόν, το συγκρότημα να βρισκόταν μέσα στα όρια του κτήματος που κατείχε στην περιοχή. Πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για το «ιερό του Κανώπου», όπως το αναφέρει ο Φιλόστρατος (2ος – 3ο αι. μ.Χ.), συγγραφέας της βιογραφίας του Ηρώδη. Φαίνεται ότι για την ίδρυσή του, ο Ηρώδης μιμήθηκε τον αυτοκράτορα Αδριανό, ο οποίος είχε ανεγείρει Σαραπείο σε τεχνητή νησίδα στην έπαυλή του στο Tivoli, έξω από τη Ρώμη. Αυτό ήταν μία αντιγραφή του Σαραπείου που βρισκόταν στην πόλη Κάνωπο, στο Δέλτα του Νείλου.

Το ιερό αποτελείται από έναν ορθογώνιο χώρο του κυρίως ιερού στα δυτικά και από ένα μικρότερο της εισόδου στα ανατολικά. Το κυρίως ιερό περικλείει ορθογώνιος περίβολος (60,50×64,60 μ.) με τέσσερις εισόδους, μια στο μέσον κάθε πλευράς. Οι είσοδοι, που μιμούνται αιγυπτιακούς πυλώνες, σχηματίζονται από δύο ορθογώνιους πύργους, ανάμεσα στους οποίους διατηρούνται μαρμάρινες βαθμίδες, και το κατώφλι.

Στην εξωτερική και εσωτερική όψη κάθε πυλώνα, το άνοιγμα πλαισιωνόταν από ζεύγος αγαλμάτων σε υπερφυσικό μέγεθος, πάνω σε βάσεις. Το ένα ήταν ανδρικό, στον τύπο των αγαλμάτων των Φαραώ, και το άλλο γυναικείο. Απεικονίζεται η θεά Ίσις σε διάφορους τύπους, π.χ. ως Δήμητρα κρατώντας στάχυα ή ως Αφροδίτη κρατώντας τριαντάφυλλα. Σώζονται τρία ζεύγη αγαλμάτων, που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μαραθώνα, καθώς και βάσεις. Αντίγραφα των αγαλμάτων έχουν τοποθετηθεί στις αντίστοιχες βάσεις τους.

Αντίγραφα των αγαλμάτων που βρίσκονταν στην είσοδο του Ιερού.

Από τους τέσσερις πυλώνες, πλακόστρωτες οδοί οδηγούν στο κέντρο του ιερού, το οποίο καταλαμβάνει βαθμιδωτή κατασκευή, πάνω σε ορθογώνιο άνδηρο. Το άνδηρο περιβάλλεται από διάδρομο. Οι πλακόστρωτες οδοί καταλήγουν στην εξωτερική πλευρά του διαδρόμου, σε μία υπερυψωμένη κατασκευή-εξέδρα, όπου ανέβαινε κανείς με μια κλίμακα.

Δεξιά και αριστερά των εξεδρών υπάρχει από ένα δωμάτιο, πιθανώς βοηθητικό του ιερού. Σε δύο από τα δωμάτια βρέθηκε μαρμάρινο άγαλμα Ίσιδος, αιγυπτιάζουσα Σφίγγα, υπερμεγέθεις λύχνοι με ανάγλυφη παράσταση Σαράπιδος και Ίσιδος, καθώς και μαρμάρινα γεράκια που συμβολίζουν τον θεό Ώρο.

Έξω από τον ανατολικό πυλώνα διαμορφώνεται μεγάλος αύλειος χώρος, προσιτός από μνημειώδες πρόπυλο στην ανατολική πλευρά, απέναντι από τον πυλώνα. Η αυλή περιβάλλεται στις τρεις πλευρές από στοά. Στα νότια ανοίγονται βοηθητικοί χώροι. Το κέντρο της λατρείας φαίνεται ότι ήταν η βαθμιδωτή κατασκευή. Σύμφωνα με επιγραφή, το ιερό ενδέχεται να ήταν αφιερωμένο στο Σάραπι, εξελληνισμένη μορφή του αιγυπτιακού θεού Όσιρη. Κυρίαρχη θέση έχει η Ίσιδα, σύντροφος του Όσιρη ενώ συλλατρευόταν ο γιος τους Ώρος. Η λατρεία των αιγυπτιακών θεοτήτων υιοθετείται σταδιακά στον ελληνικό χώρο από τις τελευταίες δεκαετίες του 4ου αι. π.Χ. και κερδίζει συνεχώς έδαφος. Ο χαρακτήρας της Ίσιδας ανταποκρίνεται στις ελληνικές αντιλήψεις και επιτρέπει να ταυτισθεί με ελληνικές θεές.

Ίσως αναρωτιέστε, όπως κι εγώ άλλωστε, πώς κατέληξε η αιγυπτιακή λατρεία να εδραιωθεί τόσο στον ελλαδικό χώρο, ενώ είχε ήδη καθιερωθεί η αρχαία ελληνική θρησκεία. Ας δούμε λοιπόν, όσο πιο συνοπτικά μπορούμε μέσα από την έκταση ενός άρθρου, τη μυθολογία των τριών κύριων θεοτήτων: Όσιρη, Ίσιδας και Ώρου. Ύστερα θα δούμε πώς αυτές οι θεότητες έγιναν δημοφιλείς στην αρχαία Ελλάδα και πώς σχετίζονται με το ελληνικό πάνθεον.

Μυθολογία Οσίριδος – Ίσιδος – Ώρου

Για τη μυθολογία αυτών των θεοτήτων μπορούμε να αντλήσουμε πλούσιες πληροφορίες από τον Πλούταρχο. Με την πάροδο των χρόνων και την προφορική παράδοση από γενεά σε γενεά, τα πεπραγμένα των θεών μεταβάλλονταν και οι μύθοι εξελίσσονταν, αναλόγως του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι. Σε αυτό το άρθρο θα αναφέρουμε συνοπτικά την κρατούσα εκδοχή του μύθου.

Ο Όσιρης ήταν ο πρωτότοκος γιος του Γεβ και της Νουτ και γεννήθηκε στη Θήβα της Άνω Αιγύπτου. Η γέννησή του συνοδεύτηκε από μία μυστηριώδη φωνή που έκανε γνωστή στον κόσμο την έλευση του “Κυρίου τοῦ Σύμπαντος”. Ο Ρε, μόλις έμαθε τη γέννησή του, τον κάλεσε κοντά του και τον αναγνώρισε ως κληρονόμο του επίγειου θρόνου του. Γι΄ αυτό όταν ο πατέρας του Γεβ υψώθηκε στον ουρανό, ο Όσιρης τον διαδέχθηκε στο θρόνο του και έλαβε ως σύζυγο την αδελφή του Ίσιδα.

Σύμφωνα με τις θρυλικές περιγραφές, ο Όσιρης υπήρξε αγαθοποιός, μεγάλος και ισχυρός βασιλιάς της Άνω και Κάτω Αιγύπτου, ο οποίος απάλλαξε τη χώρα από την αθλιότητα, “ἀπόρου βίου καί θηριώδους”. Το έργο του ήταν εκπολιτιστικό, όχι μόνο για το λαό της Αιγύπτου αλλά και για όλο τον κόσμο. Αφού θεμελίωσε την κοινωνική δομή των Αιγυπτίων, τους δίδαξε καλλιέργεια, ήθος, λατρευτικές τελετές, μουσική και θέσπισε δίκαιους νόμους, περιόδευσε σε όλη τη Γη για να εκπολιτίσει, όπως ο Διόνυσος. Παρέδωσε την αντιβασιλεία της Αιγύπτου στην αδερφή και σύζυγό του Ίσιδα και όταν επέστρεψε έχοντας ολοκληρώσει το πολύτιμο έργο του, βρήκε τη χώρα του λαμπρή και ακμάζουσα.

Ωστόσο, σύντομα ο Όσιρης έπεσε θύμα της δολιότητας του αδερφού του, Σεθ (Τυφών των Ελλήνων). Πείστηκε να ξαπλώσει σε ξύλινο κιβώτιο, το οποίο ο Σεθ κάρφωσε και έριξε στο Νείλο. Από αυτό το σημείο, τον πρωτεύοντα ρόλο στη θεογονία του μύθου αναλαμβάνει η Ίσιδα.

Η Ίσιδα αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αιγυπτιακή μυθολογία

Κόρη του Γεβ και της Νουτ, αδερφή του Όσιρη, γεννήθηκε στην περιοχή των ελών του Δέλτα. Οι Έλληνες την εξομοίωσαν με τη Δήμητρα, την Ήρα, τη Σελήνη, την Αφροδίτη. Συνέβαλε καταλυτικά στο εκπολιτιστικό και κοινωνικό έργο του αδερφού της, γι’ αυτό και στην Αίγυπτο ήταν ιδιαίτερα αγαπητή θεότητα.

Καθιέρωσε το θεσμό του γάμου, δίδαξε τις γυναίκες υφαντική, γνέσιμο, άλεσμα κ.ά. Πολύ σημαντική είναι η γνώση που έφερε στους ανθρώπους για τη θεραπεία ασθενών. Επίσης, θέσπισε το θεσμό των ιερέων, των προφητών και των ταριχευτών. Ασφαλώς, υπάρχει ένα συμπλήρωμα στο μύθο που ερμηνεύει τις γνώσεις της θεάς στην ιατρική, τη μαντική και την ταρίχευση.

Μετά το θάνατο του Όσιρη, κίνησε ουρανό και γη για να βρει το νεκρό σώμα, το οποίο τελικά ξεβράστηκε στις ακτές της Βύβλου της Φοινίκης. Η βασίλισσα Αστάρτη της Φοινίκης, δέχτηκε να παραδώσει στην Ίσιδα τον πολύτιμο στύλο στον οποίο είχε ενσωματωθεί το κιβώτιο με το νεκρό Όσιρη. Η Ίσιδα που αναφέρεται ως μέγιστη μάγισσα που γνωρίζει τα πάντα στον ουρανό και τη γη, κατάφερε να γονιμοποιηθεί από τον νεκρό με θαυματουργό τρόπο. Ύστερα τον έκρυψε στα έλη της Βυτούς, για να μην τον βρει ο Σεθ. Ωστόσο, ο Σεθ εντόπισε τον αδερφό του και τον διαμέλισε, σκορπίζοντας σε διάφορα σημεία της Αιγύπτου τα 14 τεμάχια. Η Ίσιδα ανηύρε όλα τα κομμάτια του, εκτός από τον φαλλό τον οποίο καταβρόχθισε ένας οξύρρυγχος του Νείλου. Στη συνέχεια, η Ίσιδα, με τη βοήθεια του Άνουβη, του Θωθ και της Νέφθυος, ανασχημάτισε το σώμα του Όσιρη, τέλεσε για πρώτη φορά το τυπικό της ταρίχευσης και έτσι του δόθηκε αιώνια ζωή.

Μέσα από την ανατροφή του γιου της Ώρου, φρόντισε να βλέπει τον αναγεννώμενο Όσιρη. Ο γιος προοριζόταν να πάρει εκδίκηση για την τραγική δολοφονία του πατέρα του, όταν θα μεγάλωνε. Έτσι, καθιερώνεται η λατρεία των τριών θεοτήτων: Όσιρη, Ίσιδας και Ώρου. Η Ίσιδα, επίσης, εκφράζει την ιερότητα της μητρότητας και της συζυγικής πίστης, καθώς προσέφυγε σε όλα τα μέσα που διέθετε για να προστατεύσει τον σύζυγο και τον γιο από όλους τους κινδύνους.

Η γνώση της μαγείας, με την οποία θεράπευε αλλά και ανέστησε τον Όσιρη χαρίζοντάς του αιώνια ζωή, είναι απόκτημα των ικανοτήτων της. Χάρη σε αυτές, κατάφερε να κάμψει στη σκληρότητα του θεού Ήλιου και να της αποκαλύψει τα μυστήρια. Εν συντομία, θα αναφερθούμε στην εκδοχή του μύθου που μας αποκαλύπτει τα τεχνάσματα και τις ικανότητες της θεάς.

Όταν ήταν ακόμα μια απλή γυναίκα στην υπηρεσία του θεού Ρε, κατάφερε να αναδειχτεί στη μεγαλύτερη μάγισσα. Σύμφωνα με έναν ιερατικό πάπυρο που φυλάσσεται πλέον στο Τορίνο, ανάγκασε τον μεγάλο αυτό θεό να της αποκαλύψει το μυστικό όνομά του και να γίνει η ίδια κυρία της υφηλίου. Για να το πετύχει αυτό εκμεταλλεύτηκε τα βαθιά γεράματα του θεού. Ο θεός Ήλιος είχε γεράσει τόσο πολύ που το σάλιο του έρεε από το στόμα του. Η Ίσιδα ανέμειξε αυτό το σάλιο με λίγο χώμα και δημιούργησε ένα δηλητηριώδες φίδι που δάγκωσε το θεό. Ο θεός δεν μπορούσε να θεραπευτεί μόνος του από το δηλητήριο, καθώς δεν γνώριζε τι ήταν. Έτσι, αναγκάστηκε να προσφύγει στις μαγγανείες της Ίσιδας. Αυτή τον θεράπευσε μόνο όταν ο θεός υπέκυψε και της ομολόγησε το πραγματικό του όνομα. Έτσι, η ανώτερη δύναμη του Ρε, μέσω της μητέρας μεταδόθηκε στον Ώρο, το επίγειο ομοίωμά του τον Φαραώ και ο Ώρος καθιερώθηκε ως προστάτης του φαραωνικού θεσμού.

Η Ίσιδα συνδέεται με τη θεϊκή σοφία, με τη γνώση των μυστηρίων της ζωής και του θανάτου, με τους θεσμούς, με την ιδεώδη συζυγία και την ιερότητα της μητρότητας. Συνήθιζαν να την αναπαριστούν ως βρεφοκρατούσα, με τον Ώρο στην αγκαλιά. Μέσα από το εμπόριο και τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχαν αναπτυχθεί ανάμεσα σε Έλληνες και Αιγυπτίους, η λατρεία των τριών αυτών κύριων θεοτήτων διαδόθηκε ευρύτατα και στον ελληνιστικό κόσμο. Ήταν πολύ εύκολο η Ίσιδα, με το πολύπλευρο αγαθό έργο της, να ταυτιστεί με πολλές ελληνικές θεότητες, κατοχυρώνοντας μια θέση στις λατρευτικές συνήθειες του ελλαδικού χώρου.

Η μεταφυσική μέσα από τον μύθο

Μέσα από τη μυθολογία που ήδη αναφέραμε σχετικά με αυτές τις τρεις θεότητες, βλέπουμε ότι ερμηνεύεται η μύηση στη γνώση και τα μυστήρια, η οποία επιτυγχάνεται μέσα από μία επίπονη διαδικασία. Η Ίσιδα επιστράτευσε την οξυδέρκεια και τις γνώσεις που διέθετε για να πετύχει τον ανώτερο σκοπό της. Ο Ήλιος υπέφερε μέχρι να της παραδώσει τη γνώση. Σε πολλούς επιμέρους μύθους, αναγνωρίζουμε την ικανότητα της Ίσιδας να επηρεάζει τους θεούς και να της προσφέρουν τη βοήθειά τους.

Έχει αναδυθεί πλέον μία δυναμική θηλυκή αρχή, η οποία εξυμνείται για τις ικανότητες, το θάρρος και τη σοφία της. Η γνώση της ήταν τέτοια που γονιμοποιήθηκε θαυματουργά από τον νεκρό σύζυγό της, ενώ κατάφερε να τον αποκαταστήσει στο αιώνιο πάνθεον μέσα από την ταρίχευση και τις τελετουργίες που τη συνόδευσαν. Ταυτίζεται λοιπόν με μια ζωοδότρα δύναμη αλλά και με τον κόσμο του μεταφυσικού, της μετά θάνατον ζωής.

Ακόμη, ένα άλλο βασικό στοιχείο που αναγνωρίζουμε στους μύθους, σχετίζεται με την αέναη μάχη του καλού με το κακό. Ο Σεθ δεν σταματά ποτέ τις απόπειρες να βλάψει τον αδερφό του, ακόμα κι όταν τον έχει ήδη δολοφονήσει. Η σκληρότητά του δεν έχει τέλος. Επίσης, καθόλη τη διάρκεια της ζωής του Ώρου, αποτελούσε απειλή για την ασφάλειά του. Οι νίκες του Σεθ σήμαιναν σκοτάδι και υποβάθμιση για τους Αιγυπτίους. Οι νίκες της Ίσιδας και του Ώρου επανέφεραν την τάξη, την αρμονία και το φως.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τις εξερευνήσεις μου, ακολουθήστε αυτόν τον σύνδεσμο: Εξ-ερευνήσεις

Θα χαρώ να λάβω τις προτάσεις για έρευνα και αυτοψία στο: ioanna@myalchemies.com.

Μετά τα... φυσικά!Μυθικές Ιστορίες

Όταν η “μετανοούσα Μαγδαληνή” έγινε μόδα στο Μεσαίωνα

by iopapami_admin

Ένας πολύ αντισυμβατικός τίτλος, αν σκεφτεί κανείς ότι στην ίδια πρόταση βάζουμε τον Μεσαίωνα, τη μόδα και ένα ιερό πρόσωπο της Εκκλησίας. Σήμερα θα μιλήσουμε για τη στρατευμένη Τέχνη των “σκοτεινών χρόνων”. Μην σας εκπλήσσει καθόλου που ακόμα και τόσους αιώνες πριν, υπήρχε η έννοια της πληρωμένης επί σκοπού τέχνης. Όσο υπάρχουν διεφθαρμένες κοινωνίες, θα υπάρχουν και αυτά. Ωστόσο, σήμερα θα εξετάσουμε κάτι πολύ ιδιαίτερο, τη “μετανοούσα Μαγδαληνή” ως σύμβολο και την προπαγάνδα που κρύφτηκε πίσω από αυτήν!

Caravaggio’s Penitent Magdalene (1594 – 1595)

Η “μετανοούσα Μαγδαληνή” ήταν ένα σύμβολο για τους Καθολικούς, και παραμένει έτσι για πολλούς, μέχρι σήμερα. Σήμαινε τον αμαρτωλό άνθρωπο που μετανόησε και άλλαξε τόσο πολύ, ώστε τον δέχτηκε με τιμές το βασίλειο των ουρανών. Αυτή η γυναίκα – σύμβολο, έδινε ελπίδα σε όλους ότι μπορούν να βρεθούν κοντά στο Θεό, παρά τα λάθη και τις αμαρτίες τους.

Ωστόσο, για να κατανοήσουμε τα κίνητρα των καλλιτεχνών και τα μηνύματα που ήθελαν να μεταφέρουν, θα πρέπει να έχουμε μια πλήρη εικόνα για την κοινωνικοπολιτική και θρησκευτική πραγματικότητα της εποχής. Τα έργα αυτά δεν ήταν αποκομμένα από την κοινωνία. Αντιθέτως, εξέφραζαν απόψεις και μηνύματα τόσο των καλλιτεχνών, όσο και αυτών που τα παρήγγελναν.

Μιας και θα ξεκινήσουμε με την ανάλυση της μετανοούσας Μαγδαληνής του Καραβάτζιο, ας δούμε ποιο ήταν το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής που επηρέασε την Τέχνη.

Η πολιτική, θρησκευτική και κοινωνική κατάσταση του 16ου αιώνα

Στις αρχές του 16ου αιώνα η παπική εξουσία άρχισε να χάνει το κύρος που απολάμβανε κατά το Μεσαίωνα. Παράλληλα, έχουμε στην Ευρώπη την ανάδυση του κινήματος του Μαρτίνου Λούθηρου, το οποίο έπληξε με τη σειρά του την Καθολική Εκκλησία. Οι πάπες προσπαθούσαν να συλλέξουν το χρήμα στη Ρώμη, ενώ οι πιστοί ήταν απογοητευμένοι από τη διαφθορά του κλήρου. Επέρχεται λοιπόν μια κοινωνική παρακμή, καθώς ο απλός λαός κάνει στροφή στις υλικές απολαύσεις και απομακρύνεται από όσα πρεσβεύει η Καθολική Εκκλησία.

Η απαρχή της ηθικής κατάπτωσης, επήλθε ως απόρροια πολλών γεγονότων. Η Εκκλησία για να προστατεύσει τα συμφέροντά της, για να διατηρήσει την τάξη και τον έλεγχο στο ποίμνιο αλλά κυρίως για να συνεχίσει να συλλέγει τον πλούτο των πιστών, προχώρησε στην Ατιμεταρρύθμιση. Στόχος αυτού του προγράμματος ήταν η εξυγίανση των ηθών του κλήρου και η ανάκτηση της εμπιστοσύνης του λαού.

Παράλληλα, δημιουργήθηκαν θρησκευτικά τάγματα που προέβησαν σε ιεραποστολικές δράσεις και στη διαπαιδαγώγηση των νέων. Ωστόσο, τον 17ο αιώνα, η οικονομική κρίση οξύνθηκε. Οι πόλεμοι ανάμεσα σε Ισπανούς και Γάλλους που είχαν ως επίκεντρο την Ιταλία, έφεραν αντίστοιχες οικονομικοκοινωνικές συνέπειες.

Αυτή είναι μια πρώτη ματιά, πολύ επιδερμική στα γεγονότα της εποχής καθώς δεν είναι αυτό το θέμα αυτού του άρθρου. Ωστόσο, μέσα από τη σύντομη αυτή περιγραφή, μπορούμε να κατανοήσουμε ευκολότερα την Τέχνη της εποχής.

Η επίδραση του ρεύματος Vanitas στην Τέχνη της εποχής

Αυτή την περίοδο παραμένει έντονη η επίδραση του ρεύματος “vanitas” και του “memento mori“. Η ματαιότητα της ζωής, του υλισμού αλλά και η υπενθύμιση του θανάτου, συνεχίζουν να αποτελούν αγαπημένο θέμα καλλιτεχνών και μετά τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα. Το δίπολο ζωή και θάνατος πάντα ενέπνεε την τέχνη, ωστόσο σε αυτήν την περίοδο που μελετάμε σήμερα, η υπενθύμιση του θανάτου πραγματοποιούνταν με τη νεκρή φύση ή σύμβολα που υποδήλωναν το θάνατο, κυρίως νεκροκεφαλές, σκελετούς και τάφους.

The Sacrifice of Isaac, 1602 by Caravaggio

Ιδιαίτερη άνθιση στη ζωγραφική παρατηρούμε σε εκκλησιαστικά θέματα που ενέχουν μέσα τους το στοιχείο του θανάτου. Παραδείγματος χάριν, απεικονίσεις των παθών του Χριστού, αποκεφαλισμό και σταύρωση αγίων κ.ά. Ίσως αυτά τα θέματα να επιλέχθηκαν από τους καλλιτέχνες όχι μόνο λόγω του ρεύματος memento mori αλλά και λόγω των θρησκευτικών αναταραχών της Καθολικής Εκκλησίας. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την έννοια του memento mori και την επίδρασή της, μπορείτε να ανατρέξετε σε προηγούμενο άρθρο:

Memento mori: Η υπενθύμιση του θανάτου

Έχοντας αυτή τη σύντομη εισαγωγή στα υπόψιν, ας επικεντρωθούμε στο θέμα που μας ενδιαφέρει, στις απεικονίσεις της Μαρίας της Μαγδαληνής!

Οι απεικονίσεις της Μαρίας Μαγδαληνής

Οι παραδοσιακές αναπαραστάσεις της Μαρίας Μαγδαληνής ήταν δύο τύπων. Σύμφωνα με τον πρώτο, απεικονιζόταν ως ερημίτισσα στη φύση που προσεύχεται μπροστά στον εσταυρωμένο και διαλογίζεται κοντά σε ένα κρανίο. Αυτού του τύπου είναι το χαρακτικό του Αννίμπαλε Καράτσι «Μαρία Μαγδαληνή στην ερημιά» που φιλοτεχνήθηκε λίγο πριν το αντίστοιχο έργο του Καραβάτζιο.

Annibale Carracci: The Penitent Magdalen in a Landscape (1598)

Ο δεύτερος τύπος απεικονίζει την Αγία σε εσωτερικό χώρο. Η Μαγδαληνή του Φλωρεντινού Πιέρο ντι Κόζιμο, παρουσιάζει μια κομψή γυναίκα που διαβάζει. Αναγνωρίζεται ως Μαρία Μαγδαληνή από το δοχείο με το μύρο που είναι τοποθετημένο πλάι της. Γενικά, σε πολλούς πίνακες θα δούμε δίπλα στη Μαγδαληνή το δοχείο με το μύρο, ή κάποιο κόσμημα ή κάποια νεκροκεφαλή.

Piero di Cosimo: η Αγία Μαρία Μαγδαληνή. Παρατηρήστε το δοχείο με το μύρο στα δεξιά της εικόνας, όπως αναφέραμε χαρακτηριστικά πιο πάνω.

Η Μαγδαληνή του Καραβάτζιο δεν είναι κομψή, τα μαλλιά της είναι ατημέλητα, δεν φοράει κοσμήματα και μοιάζει να μην ενδιαφέρεται για τον έξω κόσμο. Η στάση της συμβολίζει την παθητική αποδοχή του μέλλοντος.  Η «Μετανοούσα Μαγδαληνή» που φιλοτεχνήθηκε το 1598 από τον Καραβάτζιο δεν είναι γυμνή. Αυτή η τεχνοτροπία έρχεται σε αντίθεση με την παραδοσιακή απεικόνισή της βάσει των προτύπων της Αντιμεταρρύθμισης.

Η Μαγδαληνή έχει αναδειχθεί σε σύμβολο του έρωτα, δηλαδή της πιο έντονης έκφανσης της ζωής. Παράλληλα όμως, η μεταστροφή της, όπως είναι γνωστή από τις Γραφές, την καθιστά υπόδειγμα μεταμέλειας. Μετατρέπεται σε σύμβολο της απάρνησης του υλικού κόσμου και αναζήτησης της πνευματικότητας και της βαθύτερης ουσίας. Στο εν λόγω έργο του Καραβάτζιο, τα κοσμήματά της βρίσκονται πεταμένα στο έδαφος. Δηλώνεται έτσι η αποστροφή της Μαγδαληνής για τα υλικά αγαθά και τις απολαύσεις.

Georges de La Tour: The Penitent Magdalen

Στο σημείο αυτό, οφείλω να τονίσω ότι έχουν φιλοτεχνηθεί πολλοί πίνακες με τίτλο Μετανοούσα Μαγδαληνή, από διαφορετικούς ζωγράφους, σε πολλές παραλλαγές, από τα τέλη του Μεσαίωνα και καθ’ όλη  τη διάρκεια της Αναγέννησης.  Καλλιτέχνες όπως ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, ο γνωστός σε όλους μας El Greco, ο Οράτσιο Τζεντιλέσκι, ο Λούκα Τζιορντάνο, ο Φραντσέσκο Χαγιέζ και άλλοι, απεικονίζουν τη Μαγδαληνή γυμνόστηθη, σε εξωτερικό χώρο. Το ύφος που της αποδίδουν, δείχνει περισυλλογή ή μεταμέλεια ή παράδοση και αποδοχή κάποιας μοίρας. Συνήθως κρατάει ένα σταυρό, ή ο σταυρός βρίσκεται κάπου κοντά της. Αγγίζει με κάποιον τρόπο μια νεκροκεφαλή μπορεί να βρίσκεται είτε πάνω στα πόδια της, είτε πιο μακριά και να τείνει το χέρι της προς αυτήν.

El Greco: The Penitent Magdalene

Ερμηνεία συμβόλων

Σημαντικό στοιχεία αυτών των απεικονίσεων είναι και το βιβλίο που συνήθως κρατά με το ένα της χέρι ή βρίσκεται τοποθετημένο πάνω από τη νεκροφεφαλή, κρύβοντάς την από τα μάτια της. Συχνά εμφανίζεται να κοιτά προς τον ουρανό, από όπου τη λούζει ένα θείο φως. Έχουμε συλλέξει λοιπόν πολλά στοιχεία-σύμβολα που απαντώνται σε μια σειρά από πίνακες.

Αρχικά, η ίδια η Μαρία Μαγδαληνή είπαμε ότι εκφράζει τον έρωτα και τον υλικό κόσμο. Το πάθος για τη ζωή και τα επίγεια. Η απογύμνωσή της στο στήθος και η απουσία στολιδιών, φανερώνουν τη ματαιότητα της ύλης. Η νεκρή φύση γύρω της και η νεκροκεφαλή δηλώνουν ξεκάθαρα το θάνατο και τη φθορά. Ο σταυρός εμφανίζεται ως σύμβολο πίστης αλλά και μαρτυρίου. Το βιβλίο, δείχνει τη μεταστροφή της, καθώς απογυμνώνεται από τα υλικά στολίδια και επιλέγει να διευρύνει το πνεύμα της με ένα βιβλίο.

Πολύ σημαντική λεπτομέρεια αποτελεί το γεγονός ότι το πρόσωπό της είναι στραμμένο προς το φως, κάπου ψηλά. Αυτό δείχνει ότι δεν την ενδιαφέρουν πια τα υλικά και τα γήινα. Μάλιστα, δεν την ενδιαφέρει καν ο θάνατος, ο οποίος την αγγίζει. Πολλές φορές η ίδια αγκαλιάζει το θάνατο χωρίς να του δίνει καμία σημασία, γιατί το βλέμμα είναι με μεταμέλεια προς τον ουρανό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για εκκλησιαστική τέχνη, και πολλές φορές κατά παραγγελία. Συνεπώς, βλέπουμε ξεκάθαρα το μήνυμα για το τι είναι ουσιώδες και τι όχι.

Παρατηρούνται ζεύγη αντιθέσεων όπως ζωή και θάνατος, ύλη και πνευματικότητα, παροδικότητα (με τη ματαιότητα και τη φθορά των υλικών αγαθών) και αιωνιότητα. Το φως της αλήθειας που έρχεται από ψηλά, υποδηλώνει ότι εκεί είναι η αληθινή και αιώνια ζωή.  Άλλα στοιχεία που μπορούμε να εντοπίσουμε, είναι η απομόνωση από την ανθρωπότητα και γενικά από τα ανθρώπινα πάθη. Ματαίωση και αποδοχή για τη βεβαιότητα του θανάτου και την ασημαντότητα για όσα επιδέχονται φθορά.

Στο έργο του Λα Τουρ, συαντάμε ένα νέο στοιχείο: τον καθρέφτη. Πολλοί καλλιτέχνες ακολούθησαν αυτό το ρεύμα απεικόνισης, θέλοντας να δώσουν το δικό του μήνυμα, ή έστω το μήνυμα του αγοραστή του έργου. Αν θέλετε να συνεχίσουμε την ανάλυση επί του θέματος, δεν έχετε παρά να μου στείλετε το μήνυμά σας στο ioanna@myalchemies.com.

Μετά τα... φυσικά!

Τα μυστικά για ευτυχία και καλή ζωή κατά το Σωκράτη

by iopapami_admin

Τι είναι η ευτυχία; Μια γενική συνθήκη και παραδοχή; Είναι κάτι πολύ διαφορετικό για τον κάθε άνθρωπο; Βρίσκεται μέσα μας ή πρέπει να την αναζητήσουμε κάπου έξω από τον Εαυτό;

Θα ήθελα να ξεκινήσω με μια αναφορά σε πρόσφατη συζήτηση που είχα περί ευτυχίας. Με ρωτάει μια φίλη μου, λοιπόν, τι είναι η ευτυχία για μένα. Απάντησα ότι η ευτυχία είναι μία επιλογή που κάνουμε. Δηλαδή, επιλέγω αυτή τη στιγμή, να ζω στο τώρα και να είμαι ευτυχισμένη με αυτό που είμαι, με την πραγματικότητα που βιώνω και αυτά που έχω.

Η λέξη “ευτυχία” είναι σαν μια μεγάλη ομπρέλα που από κάτω της έχει κι άλλες λεξούλες να τη συνοδεύουν. Ορισμένες από αυτές είναι η ευγνωμοσύνη, γαλήνη, χαρά, ικανοποίηση και άλλες. Όλα είναι στο μυαλό μας. Η επίγνωση της στιγμής και η απόλαυση των μικρών, καθημερινών πραγμάτων, είναι μία σημαντική αρχή. Υποθέτω ότι πολλοί από εσάς διαφωνείτε μαζί μου. Ασφαλώς, δεν είναι τόσο απλό να επιλέξει κανείς να είναι ευτυχισμένος και να το βιώσει κι όλας. Οπότε, θα περιμένω τα μηνύματά σας πάνω σ’ αυτό, στο email: ioanna@myalchemies.com.

Ο Σωκράτης για την ευτυχία

 Η λέξη ευτυχία είναι σύνθετη, από το ευ και την τύχη, ευνοϊκή τύχη δηλαδή. Υπάρχει όμως τύχη, με την έννοια του τυχαίου; Ας ξεκινήσουμε την αναζήτηση της ευτυχίας, με τους φιλοσόφους στο πλευρό μας. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ στον Σωκράτη. Στον πλατωνικό διάλογο: “Ευθύδημος”, συναντάμε μία αντιπαράθεση ανάμεσα στη διαλεκτική των σοφιστών και τη σωκρατική μέθοδο. Πρωταγωνιστές εδώ, δύο σοφιστές, ο Ευθύδημος και ο Διονυσόδωρος, οι οποίοι παίζουν σοφιστικά παιχνίδια με τον νεαρό Κλεινία, κάνοντας επίδειξη της τέχνης τους.

Τότε, ο Σωκράτης αναλαμβάνει να πάρει τη θέση τους και να δείξει πώς είναι η δική του διδασκαλία. Επιλέγει να ρωτήσει τον Κλεινία για την ευτυχία, ξεκινώντας με μια φαινομενικά απλοϊκή ερώτηση. Λέει λοιπόν:

«Θέλουμε άραγε όλοι οι άνθρωποι να ευτυχούμε; Ή μήπως αυτό το ερώτημα ανήκει σε αυτά που τώρα φοβόμουν ότι είναι γελοία; Γιατί είναι βέβαια ανόητο να ρωτάω τέτοια πράγματα. Γιατί ποιος από τους ανθρώπους δεν θέλει να ευτυχήσει;
– Δεν υπάρχει κανείς, αποκρίθηκε ο Κλεινίας.
– Καλά, απάντησα εγώ˙ έπειτα, επειδή θέλουμε να ευτυχούμε, πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε; Άραγε αν είχαμε πολλά αγαθά; Ή μήπως αυτό είναι πιο απλοϊκό από το άλλο;»

Ο Σωκράτης ξεκινά να απαριθμεί τα αγαθά που φέρνουν την ευτυχία και ο Κλεινίας συμφωνεί σε όλα. Πλούτος, υγεία, ομορφιά και άλλα σωματικά προτερήματα, καλή καταγωγή, δύναμη και, τέλος, τα αξιώματα, τα οποία συμπληρώνουν τον κατάλογο της ευτυχίας. Ωστόσο, αυτό είναι μόνο η αρχή για τον Σωκράτη, ο οποίος γνωρίζει αυτό που θέλει να αποδείξει και στόχος του είναι να καθοδηγήσει τον συνομιλητή του στη σωστή κατεύθυνση. Εξάλλου, σκοπός της Σωκρατικής μεθόδου δεν ήταν η μετάδοση νέας γνώσης, αλλά το να εκμαιεύσει κάτι που ο άλλος ξέρει ήδη, κάτι που έχει ήδη μέσα του!

Γνωρίζει ότι η ευτυχία δεν μπορεί να είναι τα προαναφερθέντα, καθώς δεν είναι υπεύθυνος ο ίδιος ο άνθρωπος για όλα αυτά. Η ευτυχία δεν είναι θέμα τύχης. Μήπως έχει παραλείψει κάτι, λοιπόν; Και συνεχίζει ρωτώντας τον Κλεινία: «Ποια αγαθά μας απομένουν;», ενώ  συμπληρώνει: «Η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη και η ανδρεία ανήκουν και αυτά στα αγαθά ή όχι;». Ο νεαρός Κλεινίας συμφωνεί με τον δάσκαλο Σωκράτη, ο οποίος προσποιείται ότι ξέχασε το μεγαλύτερο αγαθό όλων για να το προσθέσει στα προηγούμενα: την ευτυχία. Αμέσως όμως το παίρνει πίσω, λέγοντας: «Γιατί είναι γελοίο, αυτό που προηγήθηκε νωρίτερα, αυτό να το προσθέτουμε πάλι και να λέμε τα ίδια δύο φορές. Η σοφία, βέβαια, είναι ευτυχία˙ αυτό το γνωρίζουν και τα παιδιά.» Και ο Κλεινίας απόρησε˙ γιατί ήταν ακόμη νέος και αφελής.

Η σοφία ως οδός για την ευτυχία

Τα επιχειρήματα του Σωκράτη ξετυλίγονται με παραδείγματα από την καθημερινή ζωή, ώστε να γίνουν εύκολα κατανοητά. Αρχικά, η ευτυχία δεν χρειάζεται καλή τύχη. Όπως με τον αυλητή θα έχεις καλύτερα αποτελέσματα στο παίξιμο του αυλού, το ίδιο συμβαίνει και με τον σοφό δάσκαλο. Με τον σοφό κυβερνήτη οι κίνδυνοι μειώνονται στη θαλασσοταραχή, το ίδιο με τον σοφό στρατηγό στον πόλεμο, ακόμη και με τον σοφό γιατρό, αν αρρωστήσεις. Έτσι λοιπόν, προκύπτει αβίαστα το πρώτο συμπέρασμα:

«Με τη σοφία δεν θα μπορούσε κάποιος να κάνει λάθος, αλλά αναγκαστικά θα πράξει ορθά και θα επιτύχει˙ γιατί διαφορετικά δεν θα ήταν σοφία.» Τα αγαθά φέρνουν την ευτυχία μόνο όταν μπορεί να τα χρησιμοποιεί κάποιος. Για παράδειγμα, ένας τεχνίτης που έχει όλα τα εργαλεία και δεν τα χρησιμοποιεί, δεν θα ήταν ευτυχισμένος μόνο με την κατοχή τους. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Πρέπει να χρησιμοποιεί ορθά τα εργαλεία.

Όλα τα προαναφερθέντα αγαθά, πλούτος, υγεία, ομορφιά δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά, διδάσκει ο Σωκράτης. Τα πάντα εξαρτώνται από τη σωστή χρήση τους. Διδάσκεται όμως η σοφία;

Ο Σωκράτης προέτρεπε τους συμπολίτες του να ενδιαφερθούν για την ευημερία της ψυχής τους. Ακόμη, πίστευε ότι η αυτογνωσία ήταν αρκετή για να ζήσει κανείς μια καλή ζωή. Ο καλύτερος τρόπος για να ζει κανείς ήταν να επικεντρωθεί στην αυτό-εξέλιξη και όχι στο κυνήγι του υλικού πλούτου. Η γνώση και η αρετή ήταν έννοιες αλληλένδετες και ζωτικής σημασίας. Η γνώση και η σοφία αποτελούν το μέσο για την ηθική δράση, καθώς η αληθινή ευτυχία εξαρτάται από το αν πράττουμε αυτό που είναι σωστό. Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, αν δρας αντίθετα με όσα πιστεύεις. Ο Σωκράτης με το βίο του, έδειχνε το αληθές των θεωριών του καθώς επέλεξε να παραμείνει αφοσιωμένος στην ηθική του και στην αλήθεια, παρά το τέλος στο οποίο τον οδηγούσαν. Η σοφία και η ηθική, ήταν λοιπόν βασικοί πυλώνες της ευτυχίας για τον φιλόσοφο.

Στα λόγια του αποδίδεται και το ότι: «Το μυστικό της ευτυχίας δεν βρίσκεται στο να αναζητάτε περισσότερα, αλλά στο να διαμορφώσετε τη δεξιότητα του να απολαμβάνετε τα λιγότερα.». Σύμφωνα με όσα αναφέραμε ως τώρα για τον Σωκράτη, η ευτυχία για αυτόν αποτελεί μια εσωτερική και βαθιά προσωπική διαδικασία. Στον διάλογο που προηγήθηκε, τόνισε ότι όλα αυτά τα αγαθά δεν μπορούν να φέρουν την ευτυχία, καθώς δεν εξαρτώνται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Άρα, η ευτυχία δεν είναι θέμα εξωτερικών παραγόντων, αλλά βρίσκεται μέσα μας.

Πιστεύω ότι θα σας ενδιέφερε και το άρθρο: Αν θες να είσαι πραγματικά ελεύθερος, κάν’ το όπως ο Επίκτητος.

Θα χαρώ να λάβω τα μηνύματά σας για τις αντιλήψεις σας περί ευτυχίας, στο: ioanna@myalchemies.com.

Μετά τα... φυσικά!

Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε λεμονάδα!

by iopapami_admin

Η ζωή είναι απρόβλεπτη, δεν ξέρεις τι σε περιμένει μόλις στρίψεις στη γωνία. Ίσως αυτή να είναι η γοητεία της. Γνωρίζεις πως σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεσαι, τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν θα μείνει για πάντα το ίδιο και δεν θα ξαναβιώσεις την ίδια στιγμή δεύτερη φορά. Όπως πολύ εύστοχα είχε παρατηρήσει ο Τσάρλι Τσάπλιν: «Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ούτε καν τα προβλήματά μας». Αυτό είναι παρήγορο όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μία προβληματική κατάσταση. Όταν όμως όλα κυλούν ομαλά και ρόδινα; Τότε δεν θέλεις να αλλάξει τίποτα, επιθυμείς να παραμείνεις στην ευδαιμονία των υπέροχων στιγμών σου. Κι όμως, αυτό δεν θα συμβεί.

Charlie Chaplin

Η ζωή είναι σαν το καρδιογράφημα, μία πάνω, μία κάτω, σε μεγέθη ανάλογα. Παρουσιάζει και μεγάλες ακμές αλλά και μεγάλες υφέσεις. Άλλωστε ίσια γραμμή στο καρδιογράφημα σημαίνει θάνατο, όχι ζωή. Η ζωή λοιπόν έχει πάντα σκαμπανεβάσματα. Όταν διανύουμε τις καλές περιόδους, συνήθως το ξεχνάμε αυτό. Όταν έρχονται τα δύσκολα, θέλουμε τα πράγματα να αλλάξουν.

Ωστόσο, είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποφύγουμε και συμβαίνει για κάποιο λόγο. Ίσως είναι ένα μάθημα, μια εμπειρία που για κάποιον λόγο θα αποδειχθεί χρήσιμη στο μέλλον. Ίσως είναι απλά μία μεταστροφή της τύχης, των συγκυριών ή απλά πρέπει να το βιώσουμε και τέλος. Ίσως απλά να βρεθήκαμε στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή ή όλη μας τη ζωή να μεθοδεύαμε τις καταστάσεις για να φτάσουμε εδώ, χωρίς καν να το γνωρίζουμε. Σημασία έχει ότι δυσάρεστες εμπειρίες και καταστάσεις συμβαίνουν σε όλους. Ποτέ δεν θα είναι όλα ρόδινα και δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν περνά δυσκολίες.

Το πρώτο και βασικότερο βήμα είναι η αναγνώριση και το δεύτερο η αποδοχή. Αναγνωρίζω ποια είναι η κατάσταση. Τα θετικά και τα αρνητικά της, που ακόμη και αν δεν είναι προφανή, τα αναζητώ. Αναγνωρίζω ποια είναι η ευθύνη μου σε όλο αυτό ώστε να δω τι μπορώ από την πλευρά μου να διορθώσω, πώς να επέμβω. Εδώ έρχεται η αποδοχή! Αν αρνούμαι να δεχτώ την πραγματικότητα αυτού που συμβαίνει, τότε σίγουρα δεν μπορώ να επέμβω και να διορθώσω τίποτα. Η αποδοχή της κατάστασης, όσο δυσάρεστη και να είναι, αποτελεί την αρχή για να εξετάσω τις εναλλακτικές διεξόδους.

Σε αυτό το σημείο αξιολογούμε αν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει ή κάτι τελεσίδικο, που δεν επιδέχεται μεταστροφή. Ένας φίλος μου έλεγε κάποτε: για δύο πράγματα δεν αξίζει να στενοχωριέσαι, για αυτά που αλλάζουν και για αυτά που δεν αλλάζουν. Για αυτά που αλλάζουν, κάνε αυτό που πρέπει κι αυτό που μπορείς. Για αυτά που δεν αλλάζουν, αποδέξου τα και προχώρα. Η ζωή δεν περιμένει, είναι εκεί έξω και τρέχει. Κάποια στιγμή θα σε τραβήξει από το χέρι είτε είσαι έτοιμος είτε όχι. Μέσα σε κάθε κατάσταση βρες κάτι θετικό, βρες κάτι διδακτικό ή κάτι που μπορεί να σε παρηγορήσει.

Έχουμε την τάση να αντιστεκόμαστε στην αλλαγή. Το να δεχτούμε ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας θα μας λυτρώσει από πολλή ταλαιπωρία. Ουδέν μονιμότερον της αλλαγής. Άλλωστε όλα θα ήταν πολύ βαρετά αν παρέμεναν ίδια. Κάθε αλλαγή κουβαλάει και μια ανταμοιβή. Μια ανταμοιβή γιατί αντέξαμε, γιατί παλέψαμε, γιατί μετά το κάτω έρχεται το πάνω στο καρδιογράφημα…

Μέσα από κάθε δυσκολία ας προσπαθήσουμε να βρούμε κάτι όμορφο και να την ξεπεράσουμε με χαμόγελο και θάρρος, χωρίς να χάνουμε τον εαυτό μας, χωρίς να λιποψυχούμε. Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω ποτέ. Ακόμα και στα δύσκολα, ας δούμε την ομορφιά και ας το διασκεδάσουμε όσο μπορούμε. Εξάλλου, στις δυσκολίες ξεχωρίζουμε ποιοι άνθρωποι είναι πραγματικά δίπλα μας, σε ποιους μπορούμε να στηριχτούμε, ποιοι μας αγαπάνε. Το να το μάθουμε αυτό, είναι ένα κέρδος από μόνο του. Υπάρχουν άνθρωποι που θα έκαναν τα πάντα για να κρατήσουμε το χαμόγελο στα χείλη μας. Υπάρχουν άνθρωποι που ομορφαίνουν τις δυσκολίες μας και πάντα μπορούν να μας εκπλήξουν. Αυτή ίσως είναι η γοητεία τους.

Για αυτό, όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, μην ξινίζεις το όμορφο προσωπάκι σου. Φτιάξε λεμονάδα και απόλαυσέ την!

Πηγές φωτογραφιών: redbubble, the list

Newer Posts
Older Posts
  • Memento mori: Η υπενθύμιση του θανάτου
  • Η λατρεία των Ναϊτών Ιπποτών προς τη Μαρία Μαγδαληνή
  • Soul rebels, τα ρέστα μου κύριε
  • Ο Άη Γιάννης ο Κυνηγός, μέσα στα δάση του Παρνασσού
  • Το γεωλογικό φαινόμενο “Νυμφόπετρες” και οι θρύλοι που το συνοδεύουν
  • Το “Κάστρο του Θρόνου”
  • Η Παναγία η Καταφυγιώτισσα και ο Δημήτρης Μυταράς
  • Συνέντευξη της Ιωάννας Παπαμιχαήλ στη Βίκυ Μπαϊρακτάρη για το βιβλίο: Το ταξίδι της Ψυχής

ΒΙΒΛΙΑ ΕΡΕΥΝΑΣ

Έχεις αναρωτηθεί κι εσύ αν το σύμπαν μπορεί να συνωμοτήσει για να δημιουργήσεις την πραγματικότητα που επιθυμείς; Έχεις αναρωτηθεί τι είναι η ψυχή, αν σχετίζεται με ένα θεϊκό κομμάτι μέσα μας και πού πηγαίνει μετά το θάνατο; Βρες απαντήσεις βασισμένες σε πλούσια βιβλιογραφία μέσα από τα βιβλία: Η Συνωμοσία του Σύμπαντος και Το Ταξίδι της Ψυχής!

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

Στείλε μου email με οποιαδήποτε πληροφορία θέλεις να μοιραστείς μαζί μου! Μπορεί να είναι κάποιο σχόλιο για κάποιο από τα άρθρα που διάβασες, μια θεματολογία που θα ήθελες να αναπτύξω μέσα από νέες έρευνες, μέρη για εξερεύνηση, ιδέες και προτάσεις για το οτιδήποτε! Επικοινώνησε μαζί μου στο ioanna@myalchemies.com

SOCIAL

Βρες με στα social media και κάνε like και follow για να ενημερώνεσαι πρώτος/η για όλα τα νέα άρθρα/συνεντεύξεις/podcast που σε ενδιαφέρουν! Ας συναντηθούμε στην πλατφόρμα του Facebook, μέσα από τη σελίδα: facebook.com/myalchemies

@2020 - All Right Reserved. Designed and Developed by Paris


Back To Top
My Alchemies
  • Αρχικη
  • Εξ-ερευνησεις
  • Μετα τα … φυσικα!
  • Μυθικες Ιστοριες
  • Βιβλιοτοπιο
  • Ας γνωριστουμε
Sign In

Keep me signed in until I sign out

Forgot your password?

Password Recovery

A new password will be emailed to you.

Have received a new password? Login here